บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 16 หน้า 5
บ้านเพื่อนรื่นเริง รื่นเริงมาเล่นไพ่กับเพื่อนทุกวันที่มีเวลา เพื่อนกลุ่มนี้เป็นกลุ่มคนมีเงินประเภทไฮซ้อทั้งหลาย
รื่นเริงหงุดหงิด “เฮ้ย! อะไรวะ ทำไมวันนี้มันซวยอย่างนี้วะ”
“เอาไงจ๊ะ จะเล่นต่อมั้ย”
“เล่น ๆ ใครเอาเงินมายืมก่อนซิ”
“ไม่เอาแล้ว เมื่อวานก็ยืม วันนี้ก็ยืมไปแล้ว นี่จะเอาอีกเหรอ”
“เอามาก่อนนะ ลูกสาวมันไปเมืองนอก เดี๋ยวมันกลับมา แล้วจะเอามาคืนน่ะ”
“โอ๊ย...ไม่เอาละ วันนี้หมดสนุกแล้ว เลิกกันก่อนเถอะพวกเรา”
“เออ... เลิก ๆ”
รื่นเริงร้อง “เดี๋ยวสิ วันนี้ยังไม่ฟินเลย”
เพื่อน ๆ ไม่สนใจ ต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน เจ้าของบ้านเองก็ลุกหนีไปเฉย ๆ
“ยัยกิ่งนะยัยกิ่ง หายหัวไปไหนนะ”
หัวหิน เดือนสิบยืนมองทะเล ทำไปเพื่อถ่วงเวลา ไม่อยากเข้าบ้านไปอยู่กับลำธารตามลำพัง ลำธารเริ่มจะหงุดหงิด แต่พยายามข่มใจไม่ให้เสียเรื่อง “เราเข้าบ้านกันก่อนเถอะนะเดือน ผมร้อน”
“ธารเข้าไปก่อนเถอะค่ะ เดือนยังอยากอยู่ตรงนี้อีกซักพัก”
“แต่ธารร้อน...” ลำธารเริ่มมีเสียงหงุดหงิด “เหนียวตัวไปหมดแล้ว”
“ก็เข้าบ้านไปก่อนสิคะ” ลำธารแทบอยากจะลากเดือนสิบเข้าบ้าน แต่ต้องข่มใจ ไม่อยากให้เดือนสิบเตลิดหนีไป
ลำธารคิดอะไรได้อย่างหนึ่ง เริ่มเซ ทรงตัวไม่อยู่ และค่อย ๆ ทรุดตัวลงนั่ง
“ธาร! ...เป็นอะไรคะ” ลำธารไม่ตอบ ได้แต่โบกมือบอกว่าไม่เป็นไร แต่เดือนสิบใจไม่ดี เป็นห่วงลำธาร
หัวหิน ภายในบ้านพักริมทะเล ลำธารนั่งเอนตัวพิงโซฟาอย่างหมดเรี่ยวแรง เดือนสิบเอาน้ำมาให้
“ธาร ดื่มน้ำหน่อยนะคะ เผื่อจะดีขึ้น” ลำธารรับน้ำไปดื่ม แต่ดูอาการยังไม่ดีขึ้นเลย เดือนสิบเริ่มกังวล
“เราออกไปหาหมอกันดีมั้ยคะธาร”
“ไม่เป็นไร...ผมคงจะอยู่แต่ในออฟฟิศ พอออกมาเจอแดดนาน ๆ แบบนี้ มันเลยหน้ามืดน่ะ เดี๋ยวก็คงหาย”
“ขอโทษนะคะ เดือนไม่น่าดื้อเลย”
“อย่าพูดอย่างนั้นสิเดือน ธารเองก็ผิด ไม่น่าฝืนตัวเอง นอนซักพักก็คงจะดีขึ้น”
“ค่ะ ...งั้นธารไปพักเถอะ เดี๋ยวคุณแม่กับป้าหยาดมาเห็น จะตกใจที่ธารไม่สบาย”