บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 7 หน้า 5
“แล้วทำไมยัยกิ่งจะมาที่นี่ไม่ได้”
ชีวาตม์อึกอัก “งั้นเข้าไปนั่งรอข้างในแป๊บนึงนะ ผมเก็บข้าวของก่อน เดี๋ยวกับบ้านพร้อมกัน”
ชีวาตม์โอบไหล่กิ่งคำและแตะหลังรื่นเริง หวังจะให้รีบเข้าไปในห้องก่อนยุพราจะเดินออกมาพร้อมหันไปสบตากับเลขา เลขาเองก็งงในท่าทีของชีวาตม์ รื่นเริงขืนตัวเล็กน้อยด้วยความระแวง ประตูห้องเกือบจะปิดแล้วแต่ยุพราเดินออกมาพอดี รื่นเริงโวยวายออกมาดังลั่น
“นั่นไง นึกแล้วเชียว ว่ามันต้องแอบพากันมากกที่ออฟฟิศ”
ยุพรายืนอึ้งกับคำพูดของรื่นเริง ชีวาตม์รับรู้ได้ว่าความซวยกำลังจะมาเยือน กิ่งคำมองหน้าชีวาตม์ เค้นหาคำตอบ “วาตม์ !!!! นี่มันอะไรกันคะ วาตม์ทำแบบนี้ได้ยังไง”
“ผมทำอะไรเหรอครับกิ่ง ...กิ่งกำลังเข้าใจผิดนะ”
“เข้าใจผิดอะไร แล้วที่มันยืนหัวโด่อยู่นี่คืออะไร แกกล้ามากนะตาวาตม์ ที่เอาชู้มากกในออฟฟิศแบบนี้”
“ชู้!!!! มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอคะ”
“คุณยุพเป็นลูกค้าของเรา วันนี้มีประชุมกัน ไม่เชื่อก็ถามคุณอิ๋วสิ”
เลขาสะดุ้ง เพราะไม่อยากเข้าไปข้องเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย “คะ ...... ค่ะๆๆๆ”
“เลขาแกมันต้องเข้าข้างแกสิตาวาตม์ มันก็ต้องกลัวตกงานจะบอกมั้ยว่าพวกแก มันเข้ามาทำระยำตำบอนกันกี่ครั้งแล้ว”
“ดิฉันมาทำงานค่ะ ไม่เคยคิดมาทำบัดสีอะไรอย่างที่คุณว่า ในหัวคุณ คงมีแต่เรื่องแบบนี้สินะคะ ถึงได้เที่ยวกล่าวหาใครต่อใคร”
“นี่เธอว่าแม่ฉันเหรอ” กิ่งคำปรี่เข้าไป หมายจะตบยุพราซักฉาด แต่ยุพราไม่กลัว แอ่นอกรับเลยทีเดียว
“ก็ลองดูซิคะๆๆๆ!!”
ชีวาตม์สั่ง “หยุดนะกิ่ง !!!”
“แกกล้าขึ้นเสียงกับลูกชั้นเหรอ ตาวาตม์”
“ถ้าไม่มีเหตุผลแบบนี้ ผมก็ไม่ไหวเหมือนกัน ไม่อายคนอื่นหรือไง”
กิ่งคำเลือดขึ้นหน้า เดินหน้าเข้าหาชีวาตม์ “ไม่อาย!!!! ทำไม ปกป้องมันเหรอ ทำไมทำกับกิ่งแบบนี้”
กิ่งคำรัวทุบชีวาตม์แบบเอาเป็นเอาตาย “หยุดกิ่ง .....บอกให้หยุด”
“เอาเลยยัยกิ่ง เอาให้สาสมกับที่มันทำกับแกเลย”
ชีวาตม์ขอให้กิ่งคำหยุด เมื่อไม่เป็นผล จึงผลักกิ่งคำกระเด็นลงไปกองที่พื้น
“ว้าย!!!! ไอ้วาตม์ แกทำลูกฉัน”