บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 5 หน้า 5
“ขับรถกลับดีๆนะคะ”
ลำธารพยักหน้ารับ แล้วก็ขับออกไป มิถุนายืนมองแล้วอมยิ้ม มิถุนาชอบผู้ชายคนนี้เข้าเสียแล้ว
ห้องรับแขกบ้านดำเกิง สกาวเดินออกมาจากห้องดวล ก็พอดีเที่ยงวันกำลังจะลากลับ
“จะกลับแล้วเหรอคะ ทานอะไรก่อนมั๊ยคะ น้าจะไปอุ่นกับข้าวมาให้ทาน”
“ไม่ต้อง เค้ากำลังจะกลับแล้ว” เดือนสิบรู้สึกไม่ดีเลยที่อยู่ๆ พ่อก็เปลี่ยนท่าที
“ครับคุณน้าผมจะกลับพอดี ผมลานะครับ”
“เดือนออกไปส่งคุณน้าเค้าหน่อยสิลูก”
“ผมลาครับคุณอา” ดำเกิงยกมือรับไหว้ แต่ไม่อยากมองหน้า เที่ยงวันเก้อๆ เขาจึงจะเดินออกจากบ้าน
“เรียกผมว่าคุณดำเกิง จะเหมาะกว่านะ ผมไม่อยากนับญาติกับใคร”
เดือนสิบรีบแตะแขนให้เที่ยงวันเดินออกจากบ้านไป เมื่อทั้งคู่ออกไปแล้ว สกาวก็พูดเตือนสติดำเกิง
“คุณ เค้าช่วยดวลเอาไว้นะคะ คุณไม่น่า” เสียงสกาวเรียบๆ ยังพูดไม่จบ ดำเกิงก็หันมาจ๋องเป๋ง จนสกาวกลัว
“ฉันเข้าไปดูดวลนะคะ เผื่อแกตื่น”
สกาวรีบกลับไปห้องดวลทันที ทิ้งให้ดำเกิงยืนหงุดหงิดอยู่คนเดียว
หน้าบ้านดำเกิง เดือนสิบเดินมาส่งเที่ยงวัน รถแท็กซี่คันหนึ่งจอดรออยู่แล้ว
“รถมารอแล้วค่ะ ขอบคุณมากที่สุดเลยนะคะ คุณเที่ยงช่วยชีวิตดวลไว้แท้ๆ”
“ถ้าผมไม่ได้มาอยู่ในเหตุการณ์วันนี้ พ่อคุณต้องเรียกรถพยาบาลหรือไม่ก็ขับไปส่งที่โรงพยาบาลแน่ๆ ผมเชื่ออย่างนั้น”
“ค่ะ ..... เดือนก็ว่าอย่างนั้น ขอโทษนะคะ ที่พ่อใจร้ายกับคุณ”
“ผมชินแล้วครับ และเข้าใจด้วย ว่าพ่อคุณรู้สึกยังไง”
“ฉันน่าจะเตือนคุณนะคะ ว่าอย่าพูดเรื่องคุณเคย ....”
“มันเป็นเรื่องจริง จะหนียังไงก็ไม่พ้นหรอก วันนึงท่านก็ต้องรู้อยู่ดี”
“ค่ะ .... ขอบคุณอีกครั้งนะคะ”
“ยินดีครับ คุณเดือนพักผ่อนเถอะครับ” เที่ยงวันยิ้มให้อย่างอ่อนโยนแล้วเดินขึ้นรถไป เดือนสิบมองตามด้วยความอาลัย รู้สึกไม่อยากให้เที่ยงวันกลับไปเลย ถ้าเที่ยงวันอยู่อย่างน้อยก็ยังเบาใจเรื่องดวล
ห้องรับแขก บ้านสวาทวิมล สวาทวิมลกับทูลนั่งคอยเที่ยงวันอยู่ เที่ยงวันเดินเข้ามา