บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 6 หน้า 3
ห้องรับแขก บ้านดำเกิง ดำเกิงกำลังนั่งเช็คหุ้นในเครื่องคอมพิวเตอร์อยู่ สกาวเดินถือตะกร้าผ้าซักผ่านมา สกาวเหลือบมองดู และพยายามเดินผ่านให้เร็วที่สุด “เดี๋ยว” สกาวหยุดกึก ใจเต้นโครมคราม
“เป็นอะไร ?”
“ไม่ ..... ไม่มีอะไรนี่คะ”
“แล้วไอ้ลูกชายตัวดีของคุณล่ะ” สกาวใจหายวาบ จะตอบดำเกิงว่าไงดี สกาวได้แต่อ้ำอึ้ง “คือ .... เอ่อ ...... คือ”
“เป็นอะไรของคุณ ...ผมแค่จะถามว่าคุณลืมเอาข้าวให้มันกินหรือเปล่า ไม่เห็นคุณเอาข้าวเข้าไปเลยตั้งแต่เช้า”
“เอ่อ .... ค่ะๆๆๆ” สกาวรีบลนลานเข้าครัวไป ดำเกิงมองตามแต่ก็ไม่ได้ติดใจอะไร ก้มหน้าดูจอคอมพิวเตอร์ต่อ
ร้านอาหาร เที่ยงวันกับเดือนสิบ สั่งอาหารเรียบร้อยแล้ว
“ความจริง ผมแค่เอาขนมที่ผมไปเรียนทำแวะมาให้ชิม ....”
“คุณเที่ยงทำเองเหรอคะ .... เดี๋ยวเดือนจะกลับไปชิมนะคะ ยังไงก็ขอบคุณมากสำหรับวันนี้นะคะ เดือนเลยลากคุณเที่ยงออกมาเสียเวลาด้วยเลย”
“ไม่เป็นไร .... ยังไงผมก็ต้องกินข้าวเที่ยงอยู่แล้ว .... จริงสิครับ ผมมีข่าวดีๆ อยากให้คุณเดือนกับทุกๆคนรู้”
“อะไรเหรอคะ ....”
เที่ยงวันส่งโทรศัพท์มือถือให้เดือนสิบดู มันเป็นหน้าแฟชั่นของ Next Thailand Digital magazine ที่พี่นภางค์เป็น บก.อยู่ หน้านั้นเป็นภาพแฟชั่นของพี่นภางค์ที่วาวาตูเป็นคนถ่าย เมื่อเลื่อนภาพลงมาเรื่อยๆก็มีภาพถ่ายวาวาตูพร้อมเครดิตว่าเป็นช่างภาพ เดือนสิบดีใจมาก ในที่สุดงานของวาวาตูก็ได้ลงผลงาน
“Content นี้ ได้ลงในเพจของ Next UK. แล้วก็ทั่วโลกเลยนะครับ”
“จริงเหรอคะ”
ห้องทำงานนภางค์ โอเล่ตบมือให้นภางค์ “ขอตบมือรัวๆให้เลยค่ะ พี่สาว”
“เออพี่ก็ไม่คิดนะว่า ทางบริษัทแม่ที่อังกฤษจะปลื้มขนาดนี้”
“เก๋จะตาย พี่สาวก็คิดได้เนาะ เอาช่างภาพไก่กาอะไรมาถ่าย แต่ออกมาเก๋”
“ไม่ไก่กานะจ้ะ เค้าเรียกเพชรในตม รอคนมาเจียรนัย”
“อ่ะ นี่ไง น้องก็มีเพชรในตม เอามาให้พี่สาวเจียรนัย”
“สวัสดีครับ พี่นภางค์”
“น้องเอนนี่ ..... พี่รู้จัก”
“จริงดิ ทำไมพี่สาวรู้จักล่ะ”