บทละครโทรทัศน์ ข้ามสีทันดร ตอนที่ 6 หน้า 5
“ทำไงได้ละครับ ระดับอารมณ์ และสติปัญญาของคนเราไม่เท่ากัน การคิดตัดสินใจของแต่ละคนเลยไม่เหมือนกัน”
“พ่ออารมณ์รุนแรงขึ้นทุกวันเลย .... เดือนไม่รู้จะทำอย่างไร” เที่ยงวันเห็นใจเดือนสิบเหลือเกิน
ห้องทำงานนภางค์ นภางค์สัมภาษณ์เอน “ยังเรียนอยู่รึเปล่าล่ะ”
“ครับ ..... แต่ตอนนี้รับงานเป็นหลักครับ เอางานไว้ก่อน เก็บเงินไว้เรียนครับ”
“เหรอ .... ก็ดีนะคิดเหมือนเด็กฝรั่ง” นภางค์ชม
“เออ ต้องอย่างนี้ เอางานไว้ก่อน อย่าติดรงติดเรียน ไม่รับงานนะพี่ไม่ชอบ” โอเล่ปราม
“รู้แล้วครับ” เอนอ้อน
“เออ .... น่ารักอย่างนี้ป้อนงานตายเลย”
ก้านวงศ์รู้สึกหมั่นไส้เอน ไม่ชอบขี้หน้าเด็กนี่เลย โดยเฉพาะสายตาสุดกวนที่เอนมองเขา
“พี่นภางค์ไปทานข้าวกันดีกว่าครับ เลยมื้อเที่ยงมาตั้งนานแล้วเนี่ย”
“ตายจริง คุยเพลินลืมเวลาไปเลย”
“ผมหิ้วท้องมาชวนพี่นภางค์โดยเฉพาะเลยนะครับ มีร้านอร่อยอยากชวนไปทาน”
“เหรอๆ เอาสิ ไปด้วยกันหมดนี่เลยนะ”
“อย่าเลยครับ เดี๋ยวพี่โอเล่ยังต้องพาน้องเอนไปเร่หางานอีก” เอนฟังแล้วเจ็บจี๊ด รู้ว่าก้านวงศ์พูดแดกดัน
“ค่ะ! ..... ไปกันเถอะค่ะ”
“โอเล่ไม่ไปด้วยกันจริงๆเหรอ”
“ไม่หล่ะคะ ....มีนัดต่อ”
“งั้นพี่ไปนะ จะได้รีบไปรีบกลับมาทำงานต่อ”
ก้านวงศ์รีบพานภางค์ออกไป แต่ก็ไม่วายหันมายียวนโอเล่
“นี่ไม่ใช่ยังทำเงินได้ นี่แม่ถีบส่งไปนานแล้ว ... ดูไว้เป็นตัวอย่างนะเอน ถ้าดังแล้วอย่าเหยียบหัวพี่แบบนี้”
เอนมองตามก้านวงศ์ วันหนึ่งจะเอาคืนให้ได้
ที่ทำงานเดือนสิบ เที่ยงวันมาส่งเดือนสิบ
“ขอบคุณมากนะคะสำหรับวันนี้”
“ไม่เป็นไรครับ ผมอยากมาทุกวันด้วยซ้ำ”
“คุณเที่ยงคะ ....”