รีเซต

บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 12 หน้า 2

บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 12 หน้า 2
10 กรกฎาคม 2557 ( 18:17 )
1.5M
รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 12
16 หน้า

“ทุเรศ” ขาดคำพิมพ์อรก็เหลืออด ฟิวส์ขาดตบหน้ากัมปนาทเข้าไปเต็มๆทันที แต่แทนที่กัมปนาทจะโกรธ  กลับหัวเราะชอบใจ แล้วมองพิมพ์อรด้วยแววตาอยากเอาชนะ  พิมพ์อรเห็นสีหน้าแววตา ท่าทางกัมปนาทก็ยิ่งกลัว  จนอดถอยหนีไปข้างหลังตามสัญชาตญาณไม่ได้ 

พิมพ์อรเรียกขอความช่วยเหลือ “กสิณ” หญิงสาวพยายามกวาดตา แต่ไม่มีวี่แววของกสิณเลย  

กัมปนาทมองพิมพ์อรแล้วยิ้มแบบกวนๆ “ไม่ต้องเสียเวลาเรียกคนมาช่วยหรอก  ไม่มีใครช่วยเธอได้ทั้งนั้นล่ะ” กัมปนาทสีหน้าแววตาเหมือนสัตว์ร้ายที่จะขย้ำเหยื่อไม่มีผิด  ตรงเข้าหาพิมพ์อร จนพิมพ์อรถอยหลังไปชนกับโต๊ะ  พิมพ์อรกลัวจับใจ พยายามจะหาทางหนี แต่ทันใดนั้น  ลาภิณก็เปิดประตูเข้ามา

“น้องต้น” พิมพ์อรดีใจที่เห็นลาภิณรีบเข้าไปเกาะแขนลาภิณ

กัมปนาทไม่พอใจ “แกเข้ามาได้ยังไง”

“โชคดีที่ลูกน้องพี่จำได้ว่าเราเป็นญาติกัน”

“แล้วแกมาทำไม” กัมปนาทเหลือบตามองพิมพ์อรที่เกาะแขนลาภิณอยู่อย่างสนิมสนมนิดนึง “อ๋อ หรือว่าแม่นี่เป็นกิ๊กของแกไอ้ต้น” 

พิมพ์อรชะงัก รีบปล่อยแขนลาภิณ  ลาภิณหันไปพูดกับกัมปนาทด้วยความไม่พอใจ “พี่อร เป็นลูกสาวเพื่อนสนิทคุณพ่อ  ผมก็เลยจะมารับพี่เค้ากลับบ้าน” 

กัมปนาทจ้องหน้าลาภิณด้วยสายตาเหี้ยมเกรียม “แกคิดว่าเป็นลูกพี่ลูกน้องกับฉัน แล้วจะทำอะไรก็ได้ตามใจชอบอย่างงั้นเหรอะ” 

“ผมรู้ว่าพี่ไม่คิดจะนับญาติกับผมอยู่แล้ว แต่ผมก็รู้ว่าพี่ไม่ใช่คนโง่ ที่จะเอาตัวเองแล้วก็ธุรกิจมูลค่ามหาศาลมาเสี่ยงให้เสียชื่อกับผู้หญิงคนเดียว” 

กัมปนาทจ้องหน้าลาภิณเขม็ง ขบกรามแน่น  แต่ในสมองก็คิดผลได้เสียตามที่ลาภิณพูดเช่นกัน “ฉันยอมแกแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะไอ้ต้น จะไปไหนก็รีบไปซะ ก่อนที่ฉันจะเปลี่ยนใจ” 

ลาภิณดึงมือพิมพ์อรออกจากห้องไปพร้อมกับตนทันที 

กัมปนาทขบกรามแน่นด้วยความเจ็บใจ

 

ลาภิณเดินนำพิมพ์อร และชาคร มาที่รถของพิมพ์อรที่จอดอยู่

“ขอบคุณมากนะน้องต้น”

ลาภิณสีหน้าบึ้งตึง ไม่พอใจที่พิมพ์อรไม่เชื่อที่ตนเคยเตือนไว้  “พี่อรรีบๆกลับเถอะครับ”

พิมพ์อรหน้าเสีย “น้องต้นโกรธพี่เหรอ”

“ผมเตือนพี่อรแล้ว พี่อรยังดื้อไปพบพี่กัมปนาทจนได้ ถ้าผมมาไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น”

พิมพ์อรหน้าจ๋อยลงไปทันทีโดยที่เถียงไม่ออกซักคำ  ลาภิณยังคงต่อว่าด้วยความเป็นห่วง 

พิมพ์อรต่อว่าด้วยความเป็นห่วง “เพราะแค่ต้องการอยากเอาชนะเจ้าสิทธิพร  มันคุ้มกันมั้ยครับ” 

“ผมเข้าใจคุณลาภิณนะครับ แต่เรื่องนี้จะโทษคุณอร...” ชาครพยายามพูดแก้ตัวให้พิมพ์อร


16 หน้า