บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 13 หน้า 3
อยุทธ์พูดจบก็เดินเลี่ยงไป ลาภิณหน้าเครียดทันที หันมองตามอยุทธ์เขม็ง ด้วยความหึงหวงจากส่วนลึกของจิตใจ พุ่งแล่นขึ้นมาทันทีอย่างห้ามไม่อยู่
อยุทธ์ กับทวี กำลังช่วยกันเตรียมอุปกรณ์แต่งศพ พร้อมกับพูดคุยกันด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
ลุงทวีหัวเราะชอบใจ พูดไปทำงานไป “คุณก็ไม่น่าไปแกล้งคุณต้นแกเลยก็รู้อยู่ ว่าแกโดนอำนาจเหรียญจนจำหนูเจไม่ได้ แล้วยังจะไปยั่วแกอีก”
”ผมก็ไม่ได้คิดจะทำหรอกครับลุง แต่ไปได้ยินเค้าคุยโทรศัพท์ ออดอ้อนพี่อรแล้วมันทนหมั่นไส้ไม่ไหวจริงๆ เจ็บใจแทนคุณเจ” อยุทธ์เหล่มองทวียิ้มๆ “ลุงเองก็แอบสะใจใช่มั้ยล่ะ”
“แหม ทำมาเป็นรู้ใจคนแก่... ก็นิดนึง ลุงก็สงสารหนูเจเหมือนคุณนั่นแหละ”
อยุทธ์ขำๆ แต่งศพต่อไป
ทวียิ้มๆ “แต่แผนนี้ จะว่าไปก็เข้าท่าเหมือนกันนะ เกิดคุณต้นหึงคุณยุทธ์หนักๆเข้า อาจจะจำหนูเจได้ขึ้นมาก็ได้”
“เป็นยังงั้นได้ก็ดีสิครับ ถึงปากจะบอกว่าทนได้ แต่ช่วงนี้ผมเห็นสายตาคุณเจไม่ค่อยมีความสุขเอาซะเลย”
อยุทธีมีสีหน้าเป็นห่วงเป็นใยออกนอกหน้า ทวีแอบชำเลืองมองหน้าอยุทธ์เล็กน้อย แอบรู้สึกไม่ค่อยสบายใจที่อยุทธ์มีทีท่าทีห่วงเจติยาเกินไป
ในขณะที่เจติยากำลังจะนั่งลงทานข้าว ลาภิณก็รวบช้อนส้อมเสียงดัง ด้วยใบหน้าหงิกงอ ทั้งๆที่ข้าวยังเหลืออีกครึ่งจาน
เจติยาทักด้วยความแปลกใจ “อ้าว อิ่มแล้วเหรอคะคุณต้น”
“ฉันกินไม่ลง”
“ไม่พอใจอะไรฉันรึเปล่า”
“ยังจะต้องให้ฉันพูดอีกเหรอะ คนเราทำอะไรลงไป มันก็น่าจะรู้ดีอยู่แก่ใจ” ลาภิณพูดด้วยความโมโหหึงเดินหงุดหงิดออกจากห้องอาหารไป
เจติยามองตามด้วยความงุนงง ไม่เข้าใจว่าลาภิณพาลเพราะแอบหึงหวงตนอยู่
หน้าบ้านเจติยาตอนสาย เจติยากำลังหยิบข้าวของที่ตนซื้อมาฝากแม่ออกจากถุง โดยมีของกินของใช้มากมาย ทั้งขนม ผลไม้ ฯลฯ โดยมยุรีคอยช่วยอยู่ใกล้ๆ
“ทีหลังไม่ต้องซื้ออะไรมาเยอะแยะนะเจ ที่บ้านเรามีหมดทุกอย่างแล้ว แม่อยู่กับนทีแค่สองคน กินไม่หมดหรอก เหลือทิ้งก็เสียดาย”
“ของกินพวกนี้มีเหลือไว้ดีกว่าขาดนะคะ”