รีเซต

บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 23 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 23 หน้า 3
21 กรกฎาคม 2557 ( 10:28 )
1.5M
รากบุญ 2 (รอยรักแรงมาร) ตอนที่ 23
15 หน้า

เจติยา และนิษฐาเข้ามาสวมกอดกัน

“แกไม่ได้สู้คนเดียวนะฐา  ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้นฉันจะสู้ไปกับแกด้วย”

“ขอบใจมากนะเจ “

เจติยาผละกอด ซับน้ำตาและพูดให้กำลังใจเพื่อน “แกต้องเข้มแข็งนะฐา  อย่าเครียด มีคนเป็นแล้วหายตั้งเยอะแยะ แกก็เหมือนกัน แกต้องหายเพื่อป๊ากับม๊า เพื่อพี่ผู้กอง เพื่อฉัน เข้าใจมั้ยฐา” 

นิษฐาได้แต่ร้องไห้ไม่ตอบอะไร ลึกๆแอบกลัวอยู่มากเหมือนกัน เจติยาสวมกอดนิษฐาอีกครั้ง กอดกันร้องไห้  ให้กำลังใจซึ่งกันและกันไป

 

นทียกน้ำ-ขนม เข้ามาให้ลาภิณ นวัช ที่คุยกันด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“บรรยากาศตึงเครียดมากเลยทั้งนอกบ้านในบ้าน  อ้ะ  กินน้ำกินขนมกันก่อนพี่ คุยเรื่องเครียดๆมาเยอะแล้ว” 

นวัชรับน้ำมาดื่มและขนมมาด้วยสีหน้าเครียดๆ “ขอบใจน้อง”

“คุณฐาเองก็เพิ่งเริ่มเป็น สามารถรักษาได้อยู่แล้ว ผมว่าผู้กองไปเรียนต่อตามแผนเดิมดีกว่ามั้งครับ มันเป็นอนาคตของผู้กองเอง แล้วคุณฐาก็คงไม่อยากให้ผู้กองทิ้งทุนเพราะเธอแน่ๆ”

“ผมเข้าใจครับ แต่ผมห่วงฐา ผมทำใจทิ้งให้ฐาอยู่ทางนี้คนเดียวไม่ได้หรอกครับ” 

“ฐาไม่ได้ถูกทิ้งให้อยู่คนเดียวซะหน่อย  เจก็อยู่ ผมก็อยู่ ให้ฐาย้ายมาอยู่กับเราที่นี่ก็ได้” 

“ถ้าพี่เป็นห่วงพี่ฐามาก ก็พาพี่ฐาไปด้วยเลยสิพี่  ไปรักษาทางโน้นซะก็สิ้นเรื่อง พี่ฐาได้มรดกมาตั้งเยอะ เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาแล้วล่ะ”

“พี่คุยแล้ว แต่ฐาเค้าไม่อยากไป ที่นี่มีเจ มีป๊ากับม๊า ฐาคงอบอุ่นใจมากกว่าที่จะไปอยู่อเมริกา”  

“ผมเองก็เห็นด้วยกับฐานะผู้กอง แล้วเวลามันก็ไม่ได้นานมาก แค่สองปีเท่านั้นเอง  ทำโน่นทำนี่ ไม่เท่าไหร่ก็ผ่านไปปีนึงแล้ว ที่สำคัญ ตอนนี้โลกมันแคบขึ้นทุกวันแล้ว ถึงอยู่ที่โน่น ผู้กองก็เป็นกำลังใจให้คุณฐาได้ตลอดเวลาอยู่แล้วนี่ครับ” 

นวัชคิดหนักกับเรื่องนี้เพราะเป็นห่วงนิษฐามาก แต่อีกทางก็เป็นอนาคตความก้าวหน้าในอาชีพของตน

 

อยุทธ์นั่งมองวนันต์ที่นอนหลับไม่ได้สติอยู่ในห้องไอซียูด้วยสีหน้าเศร้าสร้อย 

ชาครเปิดประตูห้องเข้ามาถามอยุทธ์ด้วยใบหน้าบึ้งตึง “ยังไม่กลับอีกเหรอ”

อยุทธ์หันไปมองชาครด้วยความไม่พอใจก่อนที่จะเถียงกลับ “ฉันเป็นลูก จะอยู่นานแค่ไหนก็ได้  นายเป็นคนนอกมีสิทธิอะไรมาไล่ฉัน” 

“ผมไม่ได้ไล่”

“มันก็ไม่ต่างกันหรอก”


15 หน้า