รีเซต

บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 7 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 7 หน้า 5
7 เมษายน 2565 ( 09:51 )
2.2M
สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 7
12 หน้า

“ก็แล้วแต่แม่ละกัน ฉันออกความเห็นอะไรแม่เคยฟังที่ไหน แต่บอกตามตรงยังไง ก็นึกถึงอนาคตฉันบ้าง ไม่ใช่มานั่งเป็นแม่ลูกอ่อนตั้งแต่ยังไม่มีผัวยังงี้”

“กูก็ช่วยมึงอยู่นี่ไง”

“ช่วยยังไง ไม่เห็นมีอะไรคืบหน้าเลย”

“มึงใจเย็นๆ หน่อยสิโว้ย ทำตัวดีๆ สงบปากสงบคำไว้ รับรองได้เป็นสะใภ้บ้านนั้นแน่ ตอนนี้เอาเรื่องไอ้ยงยุทธก่อน กูว่าช่วงนี้มึงต้องเอาหลานไปอยู่บ้านป้าย้อยสักพัก”

“นานแค่ไหน”

“ซักเดือนละกัน” พะยอมถอนใจแรง แย้มเอาใจ “กูจะหาทางให้มึงเจอลือพงษ์มันบ่อยๆ มึงเชื่อกูสิ สันดานผู้ชายน่ะนะใกล้อันไหนมันก็กินอันนั้นแหละ มันอดใจได้ไม่นานหรอก มึงเองก็หัดทำตัวให้เขามองบ้าง ทำได้ไหมล่ะ” พะยอมมองหน้าแย้ม ยังไม่ทันตอบ แย้มตอบเอง “มันต้องได้สิวะ”

 

ที่กระท่อมนา เห็นขวดเหล้าเปล่ากลิ้งมาตามพื้น ไหลมากองรวมกับขวดเหล้าก่อนหน้านี้ ประยงค์ที่เมาจัด ล้มตัวลงนอนแผ่กับพื้น ”ทำไมมันต้องเป็นยังงี้ด้วยโว้ย  ทำไม...”

 

เช้าวันใหม่ พะยอมเดินมาดูประยงค์ที่เรือน “พี่ยงค์ พี่ยงค์” พะยอมเปิดประตูเข้าไปก็ไม่เห็นใคร เดินกลับออกมา

“มันออกไปแต่เช้ามืดแล้วมั้ง”

“ฉันว่าพี่ยงค์เขาไม่ได้กลับมามากกว่า”

“ช่างหัวมัน เดี๋ยวมันก็กลับมาเอง มึงรีบไป เดี๋ยวใครมันชิงตัดหน้าเช่ารถลือพงษ์มันไปซะก่อน” พะยอมจะเดินออกไป แย้มทัก “อียอม ใครบอกให้มึงใส่เสื้อตัวนี้..ไม่เห็นสวยเลย ทำไมมึงไม่ใส่ตัวสีแดง”

“ตัวนั้นคอมันลึกไปน่ะแม่”

“ลึกๆ น่ะแหละดี ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้” พะยอมเดินออกไป  ทิ้งภาพแย้มยังตะโกนตาม “แล้วอย่าโง่เดินกลับมาล่ะ ได้ยินไหม อียอม”

 

ที่บ้านลือพงษ์ ลือพงษ์บ่น “ฉันเพิ่งกลับเข้ามาเนี่ย ข้าวปลายังไม่ได้กิน ให้คนอื่นไปไม่ได้รึไงแม่”

“คนอื่นมีใครอยู่ที่ไหน เอ็งน่ะแหละไปรับแม่แย้มเขา วันนี้ให้เขาเหมาไปทั้งวัน”

พะยอมเห็นใจ “ถ้าหิวก็กินข้าวก่อนก็ได้ แม่แกไม่ได้รีบร้อนอะไร”

“งั้นเอ็งกลับไปรอที่บ้าน ข้าขอกินข้าวก่อน เดี๋ยวจะตามไป”

“ไม่เป็นไรจ้ะ ฉันรอได้ เดี๋ยวออกไปพร้อมกันเลยดีกว่า”

นกเล็กเห็นด้วย “แดดร้อนจะตาย จะให้น้องมันเดินกลับไปได้ยังไง รีบหาอยู่หากินเข้า”

ลือพงษ์เดินหายไปหลังร้าน พะยอมสมหวัง ทุกอย่างเข้าแผน 


12 หน้า