บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 16 หน้า 3
แย้มนับเงินเป็นปึกในมือ “อีหน้าไหนมันนินทากูบ้างรึเปล่า”
“ไม่มีหรอกค่ะคุณแม่ มีแต่คนถามถึงคุณแม่ ว่าป่วยไข้เป็นอะไรไปรึเปล่า”
“ตอหลดตอแหลกันทั้งนั้น”
“ใครจะไปนินทาคุณแม่ได้ลงคอคะ ทุกคนก็รู้กันทั้งนั้น ว่าคุณแม่น่ะ เหมือนแม่พระมาโปรด คุณแม่เป็นคนใจบุญสุนทาน ให้โอกาสทุกๆคน”
“มันแช่งให้กูตายมากกว่า หนี้จะได้สูญ...”
“เดินแต่เช้า สุดายังไม่ได้กินอะไรเลยค่ะ กว่าจะเก็บหมดแทบเป็นลม ยัยลดาปวดขาจนแทบยืนไม่อยู่”
“ให้มันฝึกไว้..มันจะได้รู้ แต่ละบาทกว่าจะได้มามันไม่ง่าย” แย้มดึงแบ๊งค์ยี่สิบออกมาวางให้สุดา “เอ้า...เอาไปกินขนม”
สุดาอึ้ง เงินเป็นปึกมึงให้กูแค่ยี่สิบ แต่ก็หยิบเงินขึ้นมา ไหว้ “ขอบคุณค่ะคุณแม่”
แย้มไม่ได้รับไหว้ แต่สาละวนกับการเก็บเงินใส่กระเป๋า สุดามองอย่างฝากแค้น
ร้านอุไรสังฆภัณฑ์ ปวริศก้าวเข้ามาในร้าน มองหา
อุไรจัดของ ปัดฝุ่น อยู่มุมนึง หันมาเห็นปวริศ “ซื้ออะไร เหรอหนุ่ม”
“เอ่อ...”
“จะซื้ออะไร”
“ผม..เอ่อ..ซื้อธูปครับ”
“จะเอาไปทำอะไร”
“ธูป...เอาไป...เอาไปไหว้พระครับ”
“เอาแบบไหน แพงก็มี ถูกก็มี”
“เอาอันสีเขียวๆ นั่นก็ได้ครับ”
อุไรหยิบธูปให้ “ยี่สิบห้าบาท”
ปวริศส่งเงินแบ๊งค์ร้อยให้ อุไรเดินไปหยิบเงินทอน ปวริศมองหาระพีพรรณ อุไรกลับมา ยื่นเงินทอนให้ แปดสิบ
“คุณน้าทอนเกินครับ”
“ลดให้...คนกันเอง...อุตส่าห์มาอุดหนุน มีอะไรอีกรึเปล่า”
“ไม่ครับ...ไม่มีอะไรครับ”
อุไรยิ้ม อย่างรู้ทัน ปวริศจะกลับออกไป ระพีพรรณ ถือชามเปล่า 2 ใบออกมาจากหลังร้านพอดี
“แม่เอาอะไรนะ...บะหมี่แห้งใช่ไหม” ระพีพรรณชะงัก เผชิญหน้าปวริศ