บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 18 หน้า 3
ยงยุทธจัดหนังสือเรียนบนโต๊ะ แล้วหยิบซองจดหมายที่ถูกพับจนเล็ก ออกมาคลี่ ใจนึงอยากเปิดออกอ่าน หยิบกรรไกรมา จะตัดข้างซอง แต่แล้วชะงัก วางไว้มุมนึง
ยงยุทธมองจดหมายเครียด จนอาการหอบหืดกำเริบ เริ่มหายใจไม่ออก มือเปะปะ คุ้ยหายากิน ยาฉีดพ่น ออกมาจากกระเป๋านักเรียน แล้วเยียวยาตัวเองอย่างคุ้นเคย
ที่โรงเรียนสอนดนตรี ลลดากำลังร้องเพลงรักหวาน กับเปียโนที่ครูเป็นคนเล่นในชั่วโมงเรียนร้องเพลง
ลลดามองผ่านกระจกใสห้องเรียน เห็นธนาที่มานั่งคอยรับมยุรีย์ อยู่มุมนึง ลลดาร้องเพลงรักได้อย่างดี...เต็มไปด้วยอารมณ์รัก
สายตาธนา บังเอิญมองผ่านเข้ามาในห้องเรียนร้องเพลงพอดีเหมือนกัน ธนาเห็นลลดา ยิ้มให้ ลลดา ยิ้มตอบ ร้องจนจบเพลง
ครูส่งท้ายเปียโน “ดีมากเลยค่ะน้องลดา วันนี้อารมณ์เพลงดีมาก เวลาเราถ่ายทอดออกมาจากความรู้สึกภายในจริงๆ อย่างเข้าใจเนื้อหาของเพลง เราก็จะทำได้ดีอย่างนี้ จำความรู้สึกนี้ไว้นะคะ แต่ก็ยังมีปัญหาเสียงเพี้ยนนิดหน่อย โดยเฉพาะเวลาลงเสียงต่ำนะคะ ลองดูอีกทีนะคะ”
ลลดายิ้มรับคำชม ลลดาหันไปมองธนาอีกที ก็ไม่เห็นธนาแล้ว ลลดาพยายามดึงสมาธิกลับมาที่การเรียน เธอรู้แก่ใจดีว่าที่ทำได้ดีเพราะมีใครเป็นแรงบันดาลใจ
ระพีพรรณออกมาจากเรียนพิเศษ เดินไปรอขึ้นรถที่ป้ายรถเมล์ วัยรุ่นกลุ่มนึง ปักหลักกันอยู่ข้างถนน ระพีพรรณก้มหน้าก้มตาเดิน จะให้ผ่านคนกลุ่มนี้ไปเร็วๆ
วัยรุ่นคนแรกแซว “เฮ้ย...อีนี่สวยดีว่ะ หุ่นดีชิบ”
วัยรุ่นคนที่สองผสมโรง “บ้านอยู่ไหนน้อง ให้พวกพี่ไปส่งไหม”
พวกวัยรุ่นดักหน้าล้อมหลังระพีพรรณ
ระพีพรรณด่า “อย่ามายุ่งกะกู”
วัยรุ่นคนแรกขำ “เฮ้ย ขึ้นมึงขึ้นกู พวกเดียวกับเราเลยว่ะ”
ระพีพรรณด่าซ้ำ “ไอ้บ้า”
วัยรุ่นคนที่สองหยอก “ผู้หญิงด่า เขาว่าผู้หญิงรักใช่ไหมวะพวกเรา”
วัยรุ่นคนแรกยังตอแย “บ้านอยู่ไหน พวกพี่จะไปส่งให้ จริงๆนะ”
ระพีพรรณเดินหนีออกไปทันที