บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 21 หน้า 3
“ทุกคนก็หวังอย่างนั้น”
ในห้องฉุกเฉิน อัมพรยังนอนหมอสติ ยังไม่ฟื้นจากการผ่าตัด มีอุปกรณ์ช่วยชีวิตมากมาย ระโยงระยาง หน้ากากครอบให้ออกซิเจน ธนาขยับเข้ามาข้างเตียง จับมืออัมพรขึ้นมากุมไว้
“ลูกแม่...ลูก...ลูก”
“ธนาอยู่นี่ครับแม่”
“ยงยุทธ ลูก ยงยุทธ ลูกแม่”
ธนาแน่ใจว่าได้ยินไม่ผิดหัวใจหล่นวูบ ...ทุกเวลานาทีแม่มีแต่ความโหยหาไอ้คนที่ไม่เคยคิดว่าแม่คือแม่
หทยรัตน์เข้าใจ เห็นใจธนา
อ่ำ อุไร กลับเข้ามาในบ้าน
“แม่นอนพักก่อนนะ บ่ายๆเราค่อยออกไปเยี่ยมพี่อัมพรกัน”
“แม่อยากสวดมนต์มากกว่า ช่วยกันขอพรพระให้คุ้มครองอัมพรมันนะลูกนะ” อ่ำเดินออกไป
อุไรเหมือนถูกตอกตะปูตรึงไว้กับที่ เค้าลางความสูญเสียยังไม่จางหายไป ความพลัดพรากจ้องเล่นงานทุกลมหายใจ
ระพีพรรณ นั่งกินก๋วยเตี๋ยวกับปวริศ
“สั่งอะไรเพิ่มอีกไหมตัวเอง”
“แค่นี้ก็จะกินไม่หมดแล้ว”
“อดหลับอดนอนแล้วยังจะกินน้อยอีก ระวังสุภาพตัวเองด้วยนะครับคุณหมอ”
“ทำยังไงได้ งานเค้ามันเป็นยังงี้ ใครๆก็คิดว่าอาชีพหมอสุขสบาย เงินดี ความจริงมันไม่ได้เป็นยังงั้นเลย”
“ก็ตัวเองไม่ได้เป็นหมอเพราะหวังรวยไง”
“แล้วตัวเองละ ใครๆเขาก็ว่าเป็นตำรวจรวยเร็ว”
“ใครจะว่ายังไงก็ช่างเหอะ แต่เค้าเลือกเป็นตำรวจเพราะเค้าอยากเป็นเค้ารักงานของตำรวจ ไม่ใช่รักความเป็นตำรวจ”
“เดี๋ยว จะทำโล่ให้เป็นพิเศษ”
“ตัวเองก็ให้รางวัลเค้าอยู่ทุกวันอยู่แล้วไง”
“รางวัลอะไร”