บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 20 หน้า 3
ธนาแต่งตัวพร้อมออกนอกบ้าน กำลังสวมรองเท้า
ทวีเดินเข้ามาหา “กลับมาทั้งทีก็อยู่ไม่ติดบ้านเลยนะเรา”
“เพื่อนๆ ตั้งแต่มัธยมมันนัดเจอน่ะครับพ่อ นานๆเจอกันที”
“ระวังตัวหน่อยละกัน อย่ากลับดึกนัก แม่เขาเป็นห่วง”
“แม่ห่วงผิดคนแล้วมังครับ”
“อย่าไปน้อยใจแม่เขาเลย”
“ไอ้หมอนั่นมันไม่เคยคิดด้วยซ้ำว่าแม่เป็นแม่มัน แต่แม่ก็ยังไปแคร์มันอยู่ได้ จะไม่ให้ ธนาน้อยใจได้ยังไงครับพ่อ”
“เราต้องเห็นใจแม่เขาด้วย แม่เขารู้สึกผิดกับเรื่องนี้มาร่วมสามสิบปี มันเหมือนเป็นบาปที่ยังติดค้างอยู่ในใจเขาน่ะแหละ เป็นเรื่องธรรมดาที่เขาจะห่วงพี่ชายเรามากกว่า”
“แต่เรื่องที่แม่ขอร้อง ธนาทำให้ไม่ได้หรอกนะครับ รัตน์เป็นผู้หญิงคนเดียวที่ธนารัก แล้วจะให้ธนาถอนตัวออกมาง่ายๆได้ยังไง ถ้าไอ้หมอนั่นมันแน่จริงดีจริง ก็ชนะใจรัตน์ไปให้ตลอดก็แล้วกัน แล้วธนาจะเป็นฝ่ายยอมแพ้ยอมถอยออกมาเอง”
บ้านพะยอม เห็นรูปถ่ายเก่าๆตั้งแต่สมัยสาวๆ รูปแต่งงาน ตั้งอยู่มุมลึกๆ เหมือนไม่ได้ใส่ใจแล้ว
ถุงยาซองยาหลายชนิด วางปะปนทั้งยาหม่อง ยาดม บอกให้รู้สภาวะปัจจุบันของเจ้าของห้อง พะยอมนอนหลับไม่สนิท เหมือนมีบางอย่างรบกวนโสตประสาท พะยอมลืมตาขึ้น เงี่ยหูฟังแปลกใจ เสียงเหมือนแก้วหรือโถกระเบื้องหล่นแตก ทำให้พะยอมตัดสินใจลุกขึ้น
พะยอม ย่องลงมาจากข้างบนอย่างระวังตัว ในความมืดสลัวข้างล่าง เห็นร่างตะคุ่มๆ ที่กำลังคุ้ยหาทรัพยสินอย่างกระวนกระวาย
พะยอมตัดสินใจเปิดไฟสว่าง ลือชัยตกใจหันมา “ทำอะไรน่ะ ลือชัย..แม่ตกใจหมดนึกว่าขโมยขึ้นบ้าน”
“ขอเงินหน่อยแม่”
“กลางค่ำกลางคืน แกจะเอาเงินไปซื้ออะไร ของกินในครัวก็มี”
“เอามาห้าร้อย”
“ไม่มี”
ลือชัยส่งเสียงดัง “ไม่มีได้ไง เมื่อเย็นลูกค้ามารับเสื้อ แม่รับเงินมาผมเห็นนะ”
“บอกมาก่อน แกจะเอาเงินไปซื้ออะไร”