รีเซต

บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 24 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 24 หน้า 5
20 เมษายน 2565 ( 04:00 )
2.2M
สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 24
19 หน้า

หทัยรัตน์ปลดนาฬิกาออกมาดูอย่างใกล้ เขย่าดูเผื่อจะเดินได้เหมือนเดิม แต่ก็ไม่เกิดอะไรขึ้น เธอตัดสินใจวางนาฬิกาไว้บนโต๊ะอย่างเดิม นาฬิกาตายจะใส่ไปทำไม

หทัยรัตน์ชะงักอีกครั้งเมื่อมองนาฬิกาเรือนนั้น นึกถึงตอนยงยุทธให้ของขวัญเธอเป็นนาฬิกาเรือนนี้ และคำพูดว่า  “นาฬิกาเรือนนี้เป็นสิ่งเตือนใจ ไม่ว่าจะอยู่ไกลกันขนาดไหน ก็จะระลึกถึงกันตลอดไป”

หทัยรัตน์สะเทือนใจ เอื้อมหยิบนาฬิกาเรือนนั้นขึ้นมาสวมอีกครั้ง

 

โรงพยาบาลลำปาง ห้องพักผู้ป่วย น้ำเกลือยังหยดออกจากถุงอย่างสม่ำเสมอ

ยงยุทธที่ดูทรุดโทรมหนวดเคราขึ้นครึ้ม เพราะหมดสติไปหลายวันค่อยลืมตาฟื้นขึ้น งุนงงกับทุกสิ่งที่อยู่รอบตัว

“ฟื้นแล้วเหรอ..ยงยุทธ ..ยงยุทธ” ยงยุทธหันมองข้างเตียงเห็นวสันต์ยืนอยู่ “เราวสันต์ไง นายจำเราได้ไหม เราเรียนวิศวะมอชอด้วยกันไง จำได้เปล่า”

“วสันต์” ยงยุทธจำได้แต่เหนื่อยตนพูดได้แค่นี้

“โรคเก่ากำเริบกลางถนน ฉันเกือบขับรถชนนาย ดีนะที่เบรคทัน ทีแรกก็จำไม่ได้หรอกกว่าเป็นนาย จนพามาโรงพยาบาลที่แหละ”

“ขอบใจนะ”

“ฉันพยายามหาเบอร์ติดต่อญาติพี่น้องนาย...ทั้งตัวก็ไม่เจอเบอร์ใครเลย นายมาทำอะไรที่ลำปางนี่วะ”

“หางานทำ”

“ลำปางมันเมืองเล็กๆ งานโรงงานก็มีแต่เซรามิก ทำไมนายไม่ไปทางระยอง ทางแถบโน้นวะ”

“งานอะไรก็ได้”

“ถ้านายไม่เกี่ยงว่าต้องเป็นงานวิศวะไปทำกับฉันไหมล่ะ”

 

แย้มโกยเงินที่พับมัดหนังยางเป็นปึกๆ แบงก์ ปลีกแบงก์ย่อยมากมายจากการเก็บเงินกู้มาวางข้างตัว

“กูขี้เกียจพับ ทำไมมันมีแต่แบงก์ย่อยว่ะ”

“หนูนับมาให้แม่หมดแล้ว” แย้มดูเหนื่อยและเบื่อและอารมณ์ไม่ดี โกยเงินใส่กระเป๋าใบเก่ง สุดาอาสา “แม่จะให้หนูเอาใส่แบงก์ให้ก็ได้ แม่เอาสมุดบัญชีมาสิ”

“ไม่ต้องมายุ่งกะกู แล้วสมุดอยู่ไหน”

“สมุดอะไรจ๊ะ”

“ก็สมุดจดบัญชีเงินกู้น่ะสิ”

“แม่จะเอาไปทำไม เดี๋ยวหนูก็ต้องใช้อีก” 


19 หน้า