บทละครโทรทัศน์ สุดแค้นแสนรัก ตอนที่ 3
อ่ำเห็นอัมพรกลับมาที่บ้านก็ตกใจ “อ้าว...มายังไงเนี่ยอัมพร แล้วใครดูลูกให้เอ็ง”
“พี่ยงค์จ้ะแม่ ฉันได้ยินเรื่องวันนี้แล้วก็รีบมานี่แหละ”
อุไรหงุดหงิด “อีแย้มมันบ้า มันแกล้งเราชัดๆ”
“เอ็งก็ไม่น่าบ้าจี้ไปกับเขาเลย พี่ว่าเปลี่ยนใจเรื่องวิธีชดใช้ค่าเสียหายซะเถอะ”
“ไม่.. ตามนั้นแหละดีแล้ว”
“แต่ชาวบ้านเขาจะหัวเราะเยาะเอานะอุไร”
“ก็จะได้รู้ไงว่าอีแย้มมันร้ายแค่ไหน ชาวบ้านก็ต้องดูออก ว่าอะไรเป็นอะไร”
“แล้วให้ชาวบ้านไปยืนดูอีเด็กสาวตีกับคนหัวหงอกเนี่ยนะ ใครเป็นฝ่ายเสียกันแน่คิดบ้างรึเปล่าอุไร”
อุไรนิ่งเงียบไป..ด้านนั้นก็ถูก
อ่ำอ่อนใจ “แม่ก็บอกอุไรมันไปแล้ว”
“อย่าลืมนะว่าพี่เป็นคนกลาง ทำไมเราไม่ให้เขามาเกี่ยวข้าวในนาเรา เมื่อหน้าเกี่ยว หรือไม่ก็วัดที่ชดใช้กันไป สองงานก็คงได้ซักยี่สิบถังก็ให้เขามาโกยข้าวในยุ้งไป”
“ไม่..พี่คิดเหรอว่า น้ำมันจะไม่ไหลมาอีก ถ้าข้าวมันยังอยู่ ฝนตกหนักอีก อีตรงนั้นมันอาจจะไม่ได้ข้าวก็ได้ ให้จูงควายมากินข้าวคืนน่ะดีแล้ว จะได้รู้ว่าอีแย้มมันก็บ้าไม่ต่างกับเราหรอก หัวหงอกแล้วยังสิ้นคิด ฉันบอกไว้เลยนะ..กับมัน เมื่อก่อนฉันอยากจะให้อภัย เพราะเห็นแก่พี่ เห็นแก่พี่ทิดยงค์ แต่ตอนนี้ฉันเกลียดมันจนเข้าไส้เข้าพุง เข้ากระดูกดำไปแล้ว”
อัมพรพยายามเตือนสติน้องสาว “แต่เรามีแต่ผู้หญิงนะ อย่าลืม”
“ฉันไม่กลัวหรอก ตายเป็นตายสิ”
อัมพรถอนใจเฮือก หนักใจ
ที่หน้าบ้านนายนาก นางสำลี
สำลีออกมาดักแย้มถึงหน้าบ้าน “แม่แย้ม แวะก่อนสิ ไปไหนมาล่ะเนี่ย”
“ไปบ้านผู้ใหญ่บุญส่งน่ะสิ”
แย้มเลี้ยวเข้าหา พะยอมออกจะกระวนกระวายไม่ถึงบ้านซะที
“เอามันให้เจ็บแสบไปเลยนะ”