บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 3 หน้า 5
คำแก้วฉุนเล็กๆ ที่ลำเจียกโพล่งชื่อตัวเองออกมาให้ทศพลรู้ รีบเดินปลีกตัวออกไปทันที
“คำแก้ว ! อย่าเพิ่งไปสิ !” ทศพลจะตามไป แต่ลำเจียกเข้ามาขวางเอาไว้
“นังคำแก้วมันเป็นคนประหลาด ชอบทำตัวลึกลับ คุณอย่าไปสนใจมันเลย อย่างอื่นน่าสนกว่าตั้งเยอะ” ลำเจียกมองทศพลด้วยสายตาเย้ายวน โชว์ทรวดทรงอวบอัด
ทศพลยังคงชะเง้อมองตามคำแก้วไป ไม่สนใจสามสาวเท่าไรนัก
เจิดนภากับรัตนาวดีเดินหาของกินในตลาด
เจิดนภาบ่น “มีแต่กบ เขียด นก หนู งูเห่า เต่า ตะพาบ ใครจะกระเดือกเข้าไปลง”
รัตนาวดีเห็นด้วย “แค่เห็นก็ขนลุกแล้ว ฉันกลับไปกินปลากระป๋องอย่างเดิมดีกว่า”
พิมพ์พรชะเง้อชะแง้มองหาทศพล “ยัยเจิด ยัยรัตน์ ! เธอสองคนเห็นพลมั้ย”
เจิดนภากับรัตนาวดีส่ายหัวดิก “ฉันนึกว่าเธอไปกับเค้าซะอีก”
“พลนะพล จะไปไหนไม่บอกพิมพ์สักคำ” พิมพ์พรมองหาทศพล หันมาเจอหมออ่วมยืนอยู่ข้างหลังตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ก็ตกใจ
“นังหนู ! เอ็งกำลังจะมีเคราะห์”
“ลุงหมายถึงใคร” เจิดนภาเอ่ยถาม
“พวกเอ็งทุกคน โดยเฉพาะนังคนนี้” หมออ่วมชี้ไปที่รัตนาวดี “เอ็งเคราะห์หนักที่สุดระวังตัวเอาไว้ให้ดี”
รัตนาวดีตกใจ “น่ากลัวจัง พอจะมีวิธีสะเดาะเคราะห์มั้ยคะ”
“รีบไปให้พ้นจากดอนไม้ป่าโดยเร็วที่สุดก่อนจะถึงวันเกิดสุริยคราส” หมออ่วมเตือน
พิมพ์พรท้าทาย “แล้วถ้าฉันไม่เชื่อลุงล่ะ”
“หาไม่พวกเอ็งก็จะมีภัยถึงชีวิต ข้าหมออ่วม ทำนายใครไม่เคยพลาด”
“เหลวไหล !” พิมพ์พรโมโหสะบัดหน้า เดินหลุดไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
“ข้าเตือนพวกเอ็งแล้วนะ ถ้ารักตัวกลัวตายก็รีบไปจากที่นี่ซะ !”
รัตนาวดีกับเจิดนภาเริ่มหวั่นเกรงต่อคำทำนายของหมออ่วม
พิมพ์พรยังยั๊วะคำทำนายของหมออ่วมอยู่ “ตาลุงหมอดูนั่นต้องเป็นพวกเดียวกับกำนันแย้มแน่ๆ ถึงได้กุเรื่องขึ้นมาขับไสไล่ส่งพวกเราออกไปจากที่นี่”
เจิดนภาสงสัย “แกอาจจะเป็นพวกร้อนวิชา ถึงได้พรวดพราดเข้ามาทำนายอย่างงั้น”
รัตนาวดีหวาดวิตก “จิ้งจกทักเค้ายังเชื่อ นี่คนทั้งคนทัก เธอจะไม่ฟังหน่อยเหรอ”
“ยัยรัตน์ ! ถ้าเธอปอดแหกนัก ก็กลับไปเลยไป ฉันจะอยู่กับพลที่นี่” พิมพ์พรหันไปเห็นทศพละกำลังอยู่ที่แผงขายขนมกับลำเจียก ก็หึงจนควันออกหู