รีเซต

บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 17 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 17 หน้า 3
Pannaput_tvs
7 ตุลาคม 2559 ( 23:53 )
12M
2
นาคี ตอนที่ 17
20 หน้า

“จะใครก็ช่างมันก่อนเถอะ รีบทำเสน่ห์ให้ฉันใหม่เดี๋ยวนี้เลย” ลำเจียกตัดบท

เมืองอินทร์หันขวับ “ข้าไม่ทำ”

“เอ๊ะ นี่พ่อหมอจะไม่ช่วยฉันเหรอแก้วแหวนเงินทองจะเอาเท่าไหร่ก็ว่ามา ฉันจ่ายไม่อั้น”

เมืองอินทร์ชักไม่พอใจลำเจียก “อุวะ นังนี่ ของแบบนี้ ถ้าพลาดแล้วทำซ้ำไม่ได้ มันจะเป็นภัยกับตัว ดูสารรูปเอ็งตอนนี้สิยิ่งกว่าผีตายซาก เอ็งอยากไปเกิดใหม่รึไง”

“งั้นพ่อหมอก็รีบหาวิธีกำจัดนังคำแก้วมันสิก่อนที่มันจะเล่นงานเรา” ชบาออกความเห็น

“ไม้ตะพดกลดนาคของข้าก็ป่นปี้หมดแล้ว ขอเวลาให้ข้าตั้งหลักสักหน่อย ข้าไม่ปล่อยนังงูผีไว้แน่”

ลำเจียกยิ่งเครียดหนัก นี่เธอหมดที่พึ่งจะต้องเสียทศพลไปจริงๆ เหรอ

 

สุภัทรนั่งอยู่ที่โต๊ะ ตรงหน้ามีเอกสารเกี่ยวกับเมืองมรุกขนครกางอยู่แต่สายตาสุภัทรไม่ได้จับจ้องอยู่ที่เอกสาร เพราะใจนึกเป็นห่วงทศพล สุภัทรนึกถึงเรื่องในอดีตที่ทำไม่ดีกับทศพลต่างๆ นานา สุภัทรสีหน้าขรึมลง รู้สึกผิดต่อทศพล ระหว่างเขากับทศพลมีแต่เรื่องทะเลาะเบาะแว้ง ไม่เคยมีความสุข

ป้าอิ่มเข้ามาในห้องสุภัทร “คุณท่านคะ มีคนมาขอพบค่ะ”

“ใคร ?”

ทศพลเข้ามาพร้อมคำแก้ว “พ่อ...”

“เจ้าพล...” แววตาสุภัทรฉายแววดีใจที่เห็นทศพลกลับมาเป็นปกติอีกครั้ง แต่ก็ต้องเก็บอาการดีใจเอาไว้ สุภัทรยืนหันหลังให้ทศพล “หายบ้าแล้วเหรอ”

“ครับ ผมมันทั้งบ้า ทั้งโง่ ทั้งอวดดี อย่างที่พ่อว่าไว้ไม่มีผิด”

สุภัทรแปลกใจที่ทศพลคิดได้ “รู้ตัวก็ดีแล้ว ยังไม่สาย ถ้าแกจะกลับตัวเสียใหม่”

“ที่ผ่านมาผมเอาแต่ตั้งแง่ประชดพ่อ ทำร้ายจิตใจพ่อสารพัดเพราะผมคิดว่าพ่อไม่เคยรักใครนอกจากตัวเอง พ่อควรจะรับรู้ว่าสิ่งที่พ่อทำ คนอื่นรู้สึกยังไง..แต่ผมเพิ่งรู้ว่าผมคิดผิด ถ้าไม่มีพ่อ ผมคงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้ ผม...ขอโทษ...ยกโทษให้ผมนะครับพ่อ” ทศพลทรุดลงนั่งกราบเท้าสุภัทรอย่างเคารพสูงสุด

สุภัทรนิ่งขึงราวรูปปั้น คำแก้ว ป้าอิ่ม มองภาพตรงหน้าอย่างซาบซึ้ง

“คุณหนูยอมขอโทษแล้ว คุณท่านอย่าโกรธคุณหนูเลยนะคะ” ป้าอิ่มปลื้มใจ

สุภัทรน้ำตาซึม ใจอ่อนยวบ แต่แล้วกลับหันมองเมินไปทางอื่น ฝืนพูดเสียงเรียบหน้าขรึม “ลุกขึ้นเถอะ…ฉันอยากจะโกรธแกให้ได้จริงๆ สักครั้ง แต่ฉันก็ทำไม่ได้ เพราะคนที่สมควรโดนโกรธที่สุด และไม่น่าให้อภัยก็คือตัวฉันเอง” ทศพลชะงักมองสุภัทรแบบอึ้งๆ “ฉันเป็นพ่อ แต่ไม่เคยทำหน้าที่พ่อที่ดีฉันละเลยครอบครัว เอาแต่บ้างาน แม้แต่วันที่แม่แกตาย ฉันก็ไม่ได้มาดูใจ แต่ไม่ใช่ฉันไม่เสียใจ เพราะฉันเสียใจ ถึงเอาแต่เข้มงวดกับแก ฉันอยากชดเชยเวลาที่ฉันละเลยแก อยากให้แกได้สิ่งที่ดีที่สุด โดยไม่เคยสนใจเลยว่าแกต้องการมันรึเปล่า” ทศพลอึ้ง น้ำตาคลอ เมื่อได้รับรู้ความในใจของสุภัทร “ยิ่งแกดื้อรั้น ฉันก็ยิ่งอยากเอาชนะ แต่สิ่งที่ฉันได้กลับมาคือสายตาที่แกมองฉันเป็นคนอื่น...ถ้าฉันไม่เอาแต่บังคับ แกคงมีความสุขมากกว่านี้ แกจะยกโทษให้พ่อที่ไม่เอาไหนอย่างฉันได้มั้ย”

ทศพลยิ้มให้สุภัทรทั้งน้ำตา “พ่อ...”


20 หน้า