รีเซต

บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 17 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 17 หน้า 5
Pannaput_tvs
7 ตุลาคม 2559 ( 23:53 )
12M
2
นาคี ตอนที่ 17
20 หน้า

สุภัทรตัดบท “เรื่องนี้ลูกชายฉันไม่จำเป็นต้องรับผิดชอบ นายกอพาลำเจียกกลับไปเถอะ ถ้าไม่อยากอับอายไปกว่านี้”

“ทำไมข้าต้องอายด้วย คนที่ต้องอายคือลูกชายเอ็งต่างหาก เป็นพ่ออย่าให้ท้ายลูกจนไมลืมหูลืมตาสิโว้ย ! คอยดูนะ วันนี้ถ้าข้าเอาเลือดหัวเอ็งออกไม่ได้ข้าก็ไม่ใช่ลูกคนล่ะวะ !” กอชี้หน้าโกรธจัด พุ่งเข้าไปทำร้ายทศพล แต่คำแก้วขยับเข้าขวาง กอชะงักเมื่อเห็นสายตาเอาเรื่องของคำแก้ว

“ก็เอาซี้....คนเราทำอะไรไว้ย่อมรู้อยู่แก่ใจ คงไม่ต้องให้จาระไนใช่มั้ย ว่าทำชั่วทำเลวอะไรเอาไว้บ้าง”

กอหันมองลำเจียกอย่างสงสัยว่าลำเจียกทำอะไร

ลำเจียกไม่สะทกสะท้าน เดินเข้าหาคำแก้วอย่างถือไพ่เหนือกว่า “นึกว่าฉันกลัวแกงั้นเหรอ นังงูผี !”

ทุกคนหันมองคำแก้วเป็นตาเดียวโดยเฉพาะทศพล

คำแก้วอึ้งแค้นใจ แต่ทำอะไรไม่ได้ “แกต้องการอะไร”

ลำเจียกลอยหน้าลอยตาเข้าไปกอดแขนทศพล “ไม่มากหรอก ขอแค่คุณทศพลยอมรับฉันเป็นเมียอีกคนก็พอ”

“ต๊ายยยย อย่างนี้ นังคำแก้วมันก็กินน้ำใต้ศอกนังลำเจียกสิวะ” กระถุ่งปากสว่าง

คำแก้วยืนนิ่ง ไม่ตอบรับแต่ก็ไม่ปฏิเสธ ชาวบ้านมองคำแก้ว แล้วยิ่งซุบซิบหนัก ลำเจียกปรายตายิ้มเยาะคำแก้วอย่างผู้ชนะ แต่แล้วไม่ทันไรก็ต้องชะงักเมื่อมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

“ยังมีหน้ามาทวงผัวอีกเหรอ”

ลำเจียกและทุกคนหันไปมองตามเสียง พิมพ์พรกับเจิดนภาเดินเข้ามาหลังจากเข้ามาหลังหยุดฟังอยู่พักหนึ่งแล้ว

“ผู้ชายที่แกได้มาเพราะทำเสน่ห์เล่ห์พรายใส่เขา แบบนี้ถ้าจะนับว่าเป็นผัวป่านนี้เธอคงมีผัวครบทุกตำบลแล้วสินะ” ลำเจียกทั้งอึ้งทั้งช็อก ที่พิมพ์พรเข้ามาเปิดโปงความจริง “อีพิมพ์พร!” ลำเจียกโกรธจนตัวสั่น

“ลำเจียก ใครทำเสน่ห์ให้เอ็งวะ พาข้าไปทำมั่งสิ !” กระถุ่งเสนอหน้า

“เอ็งทำเสน่ห์ใส่มันเหรอวะ นังลำเจียก” กอช็อกไม่อยากเชื่อ

“ปะ..ปะ..เปล่านะพ่ออีนั่นมันตอแหล !” ลำเจียกหลบตาไม่กล้าสู้หน้า

“แล้วนี่อะไร” เจิดนภาโยนหุ่นฝังรูปฝังรอยที่ถูกทิ้งลงกลางวง “ถ้ายัยพิมพ์กับฉันไม่ไปค้นห้องแก พลคงถูกแกทำเสน่ห์จนเป็นบ้าเป็นหลังไปแล้ว”

ลำเจียกช็อก ไปไม่เป็นเมื่อเห็นหลักฐานคาตา ชาวบ้านยิ่งฮือฮา กอเห็นสายตาสุภัทรและทุกคนที่มองมาอย่างสมเพชเวทนาก็อายจนแทบอยากแทรกแผ่นดินหนี

“หมอเสน่ห์เธอเก่งใช้ได้เลยนะ ทำให้พลเห็นกงจักรเป็นดอกบัว เห็นขี้วัวเป็นกล่องเพชรได้” พิมพ์พรเหยียดยิ้มใส่ลำเจียก

“อีพิมพ์พร!! มึงอย่าอยู่เลย!!” ลำเจียกปรี่เข้าหาพิมพ์พร

กอดึงแขนลำเจียกเอาไว้ “นังลำเจียก !พอได้แล้ว! กลับบ้าน!!”

“พ่อ!!”


20 หน้า