บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่10 หน้า 4

“คราวก่อนที่หาไม่เจอเพราะเจ้าแม่นาคีบังตาเอาไว้ แต่คราวนี้ต้องรู้ให้ได้ว่ามันเป็นอะไรนังลำเจียก ส่งแหวนพิรอดมาให้ข้า” หมออ่วมสั่ง

“จะเอาไปทำอะไร” ลำเจียกหวงกำมือแน่น

“บอกให้เอามาก็เอามาเถอะน่ะ เสร็จธุระแล้วข้าจะคืนให้”

ลำเจียกจำใจถอดแหวนพิรอดจากนิ้วส่งให้หมออ่วม หมออ่วมพนมมือยกแหวนพิรอดขึ้นอาราธนาต่อหน้ากระสอบที่คลุมเทวรูปอยู่ เกิดแสงสว่างวาบขึ้นมา

หมออ่วมสั่ง “ดึงกระสอบออกมา!”

กอตรงเข้าไปกระชากกระสอบออก เทวรูปเจ้าแม่นาคีตั้งตระหง่านอยู่ ทุกคนตาเบิกโพลงตกตะลึง

ทศพลกับเพื่อนๆ ยืนอยู่หน้าโพรงด้านหลังเทวาลัย

“ฉันไม่อยากเข้าไปเลย ไม่รู้จะเจออะไรบ้าง” เจิดนภาเสียงสั่น

“ไม่ต้องกลัวหรอกน่า ครั้งที่แล้วพวกฉันเข้าไปก็ไม่เห็นมีอะไรเลย” วันชนะปลอบ

“แต่ครั้งนี้อาจจะมีก็ได้ใครจะไปรู้ นังปิศาจงูกระหายเลือดมันฆ่าคนเป็นว่าเล่น ฉันไม่เสี่ยงด้วยหรอก”

ทศพลไม่สนคำพูดพิมพ์พร “ถึงยังไงผมก็จะเข้าไป ถ้ำนี้ลึกและคดเคี้ยว มีช่องมีโพรงเต็มไปหมด บางทีอาจารย์ทัศนัยอาจจะหลงอยู่ในนี้ก็ได้”

คนอื่นๆ พยักหน้าเห็นด้วยกับทศพล กำลังจะมุดเข้าไป

ทันใดนั้นเสียงตวาดของกำนันแย้มก็ดังขึ้น “หยุดเดี๋ยวนี้นะ !!!!”

กำนันแย้มหน้าตาถมึงทึงและบรรดาสมุนหน้าเหี้ยมอาวุธครบมือ ล้อมพวกทศพลเอาไว้

ทศพลและเพื่อนๆ ถูกนำตัวมาที่หน้าบ้านกำนันแย้ม

“ทำไมต้องจับพวกผมมาด้วย พวกผมทำอะไรผิด” ทศพลโวยวาย

“ไอ้ผู้ร้ายปากแข็ง พวกเอ็งลักลอบเข้าไปขโมยสมบัติที่ใต้เทวาลัย ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอว่าพวกเอ็งผิดอะไร” กำนันแย้มมองทศพลกับเพื่อนๆ อย่างโมโห แล้วหันไปบุ้ยหน้าส่งรหัสกับสมุน “พวกเอ็งกล้ามากที่แอบลักลอบเข้าไปในเทวาลัยตอนงานพิธีบวงสรวงเจ้าแม่นาคีแล้วขโมยเทวรูปนี่ออกมา...” สมุนยกเทวรูปเจ้าแม่นาคีครึ่งคนครึ่งงูออกมาตั้งตระหง่าน

ชาวบ้านที่มุงดูอยู่พากันฮือฮา บ้างยกมือไหว้หวาดกลัว พวกของทศพลหน้าซีดเผือด

ทศพลแก้ตัว “พวกเราไม่ได้มีเจตนาร้ายแค่ต้องการศึกษาทางโบราณคดีเท่านั้น”

กำนันแย้มตวาดกลับ “หุบปาก ! ถึงยังไงพวกเอ็งก็ขึ้นชื่อว่าเป็นหัวขโมยอยู่ดี”

“ไอ้เด็กเมื่อวานซืน เพราะพวกเอ็งแท้ๆ ทำให้เจ้าแม่นาคีต้องพิโรธ!” หมออ่วมเสียงเฉียบ

ชาวบ้านเริ่มฮือเหมือนผึ้งที่แตกรัง