บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 19 หน้า 3
“กลับไปอยู่กรุงเทพ เดี๋ยวก็ตัดใจได้เองแหละ ผู้ชายน่ะลืมง่ายจะตายไป ขี้คร้านจะลืมกระทั่งชื่อนังคำแก้ว”
พิมพ์พรฟังหูไว้หู ยังไม่คลายใจเสียทีเดียว
ทางด้านทศพลยังคงว้าวุ่นใจเรื่องพิมพ์พรอยู่
เขานึกถึงตอนที่พิมพ์พรเข้ามาจู่โจม จะปลดกระดุมเขาออก
“คุณจะทำอะไรน่ะพิมพ์”
“ก็ทำให้คุณลืมนังคำแก้วไง” พิมพ์พรจูบปากทศพล
ทศพลผลักออก “อย่าทำบ้าๆน่ะ”
“พิมพ์รักพลนะคะ”
ทศพลพยายามสลัดพิมพ์ออกไปจากหัว “ผมรักคุณไม่ได้หรอก พิมพ์ หัวใจผมยกให้คำแก้วไปหมดแล้ว” ทศพลเอาหมอนของคำแก้วที่อยู่ข้างๆ มากอด มาหอม น้ำตารื้น เคลิ้มหลับไปเข้าสู่นิมิตอดีตชาติ
เสนาทั้งสี่ และนางเพ็ง นางแพน นอนหลับใหลด้วยความอ่อนระโหยโรยแรง แม่ทัพไชยสิงห์เอาฟืนเติมเชื้อกองไฟเพื่อไล่สัตว์ร้าย
พิมพาวดีเข้ามานั่งเบียดใกล้ จนแม่ทัพไชยสิงห์ต้องขยับถอยห่าง “องค์หญิง !”
“ข้าช่วยเจ้าหนีออกจากมรุกขนคร เจ้าจักตอบแทนข้าเยี่ยงไร”
“เมื่อถึงปัตตนคร องค์หญิงปรารถนาแก้วแหวนแสนสิ่ง ข้าก็จักนำมาให้”
“แก้วแหวนแสนสมบัติ ข้ามีมากโขแล้ว หาต้องการไม่”
“องค์หญิงปรารถนาสิ่งใด จงเร่งบอกข้ามาเถิด”
“ก็ตัวเจ้าเยี่ยงไรเล่า!”
แม่ทัพไชยสิงห์ตกใจ พิมพาวดีเข้าจู่โจม แต่แม่ทัพไชยสิงห์จับมือพิมพาวดียุดเอาไว้ “องค์หญิงเป็นธิดาขององค์นิรุทธราช ข้าหาคู่ควรไม่”
“หากเจ้ายอมเป็นของข้า ข้าจักเกลี้ยกล่อมให้กองกำลังจากหัวเมืองประเทศราชที่กระด้างกระเดื่อง มาช่วยเจ้ากู้ทัพรับศึกมรุกขนคร” แม่ทัพไชยสิงห์เริ่มลังเล พิมพาวดียิ่งหว่านล้อม “จะมัวลังเลอะไรอยู่เล่า ปัตตนครมีไพร่พลน้อยนิด หากไม่มีทัพหนุนจากหัวเมืองอื่น ลำพังแค่มรุกขนครยกทัพมาหยิบมือ เมืองของเจ้าก็ราบเป็นหน้ากลองแล้ว ข้าช่วยเจ้าได้นะ... ไชยสิงห์”
แม่ไชยสิงห์นิ่งครุ่นคิด พิมพาวดีเปิดเกมรุก โผเข้ากอด แม่ทัพไชยสิงห์ได้สติ ผลักพิมพาวดีออก “อย่า ! ข้ามีคนรักอยู่แล้ว”
“วิสัยบุรุษจะมีเมียมากกว่าหนึ่งก็หาใช่เรื่องเสื่อมเสีย จักกลัวอันใดเล่า”
“แต่ข้าเคยให้สัตย์ปฏิญาณไว้ว่าจักรักนางเพียงคนเดียว ชีวิตนี้ข้าคงรักใครไม่ได้อีกแล้ว นอกจากนางเท่านั้น”