บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 19 หน้า 4
“ข้าอุตส่าห์ช่วยเจ้าหนีมา เจ้ากล้าปฏิเสธข้างั้นเหรอ”
“ความการุณย์ขององค์หญิงข้าไม่เคยลืม แต่อย่าให้ข้าต้องเอาศักดิ์ศรีแห่งชายชาตินักรบชดใช้กับหนี้บุญคุณครานี้เลย” แม่ทัพไชยสิงห์พูดจบก็ลุกพรวดปลีกตัวไป
“โง่เง่าที่สุด ! ทำอวดดีไปเถอะ สักวันข้าจักเอาเจ้ามาเป็นของข้าให้ได้” พิมพาวดีมองไล่หลังแม่ทัพไชยสิงห์อย่างไม่สบอารมณ์
วันใหม่ แม่ทัพไชยสิงห์นั่งบัญชาการแผนการรบ กับเสนาทั้งสี่ “อีกไม่นานองค์นิรุทธราชคงกรีธาทัพมาตีปัตตนครเป็นแน่”
มารุตวิตก “ปัตตนครเป็นเมืองเล็ก ทั้งช้างม้าข้าคนเพียงหยิบมือ เห็นจักต้านทัพมรุกขนครไว้ได้แค่ชั่วหม้อข้าวเดือด”
อัคนีคิดหาทาง “เราต้องการกองกำลังจากพันธมิตร”
กษิติหนักใจ “ทั้งเมืองน้อยเมืองใหญ่ละแวกนี้ต่างก็ตกเป็นเมืองขึ้นของมรุกขนครแทบทั้งสิ้น ใครรึจะกล้ายื่นมือมาช่วยเรา”
แม่ทัพไชยสิงห์เห็นต่าง“องค์นิรุทธราชประพฤติผิดทำนองคลองธรรม กดขี่ไพร่ฟ้าข้าไท บรรดาเมืองขึ้นน้อยใหญ่ต่างเดือดร้อนด้วยราชภัยทุกหย่อมหญ้าหากเราคิดจะตั้งทัพรับศึกมรุกขนครเมืองขึ้นเหล่านี้ก็น่าจะเห็นดีเห็นงามด้วย”
มารุตสงสัย “แล้วเราจักรู้ได้เยี่ยงไรว่าเมืองใดเป็นมิตร เมืองใดเป็นศัตรู”
“เจ้าเมืองมโนหาร ศรีโคตม์ และรัมมนคร น่าจะอยู่ข้างเรา ด้วยเคยเป็นบ้านพี่เมืองน้องเกื้อกูลกันมาแต่ก่อน” สินธุออกความเห็น
“เช่นนั้น เจ้าจงให้ม้าเร็วส่งใบบอกไปขอกำลังยังเมืองเหล่านั้น ให้เร่งส่งพลศึกมาช่วยคุ้มกันปัตตนครโดยไว” แม่ทัพไชยสิงห์ยิ้มมั่นใจ เห็นทางที่จะรับมือกับทัพมรุกขนคร
แม่ทัพไชยสิงห์เร่งเตรียมกำลังพลและอุปกรณ์รบ โดยมีเสนาทั้งสี่คอยช่วยและเป็นที่ปรึกษา แม่ทัพไชยสิงห์กับมารุตช่วยซ้อมไพร่พลฝึกซ้อมอาวุธ สินธุปรึกษากับแม่ทัพไชยสิงห์เรื่องตำราพิชัยสงครามตั้งรับทัพข้าศึก กษิติเอาข้าวใส่ยุ้งฉางเพื่อเก็บสะสมเป็นเสบียง มารุตคุมไพร่พลตีดาบ หลาว แหลน ฯลฯ แม่ทัพไชยสิงห์ยืนมองภาพเหล่าทหารในค่ายทุกคนที่ดูจะพร้อมรบเต็มที่เพื่อปกป้องปัตตนคร
แม่ทัพไชยสิงห์กำลังยืนคุมไพร่พลอยู่
ทันใดนั้น มารุตก็รีบควบม้าหน้าตาตื่นเข้ามารายงาน “ท่านแม่ทัพ !”
“มีอันใดรึ มารุต ?” แม่ทัพไชยสิงห์แปลกใจในท่าทีตระหนกของมารุต