รีเซต

บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์) หน้า 3
Pannaput_tvs
20 ตุลาคม 2559 ( 18:54 )
12M
2
นาคี ตอนที่ 24 (จบบริบูรณ์)
24 หน้า

“นี่ข้ายังไม่ตายอีกเหรอ”

“อย่ากังวลไปเลยเจ้าข้า มนต์อาลัมพายน์ถูกทำลายสิ้นแล้ว”

“ข้าเป็นหนี้บุญคุณเจ้ากับเลื่อมประภัสอีกแล้ว” วัชระปราการก้มหน้านิ่งไม่ตอบ “เลื่อมประภัสล่ะ ไปไหน ทำไมไม่อยู่กับเจ้า”

วัชระปราการหน้าสลด “นาง....นางตายแล้วเจ้าข้า” เจ้าแม่นาคีน้ำตาไหล สะอื้นด้วยความเสียใจอย่างสุดซึ้ง “เลื่อมประภัสสละชีวิตตนเพื่อปกป้องแม่ทัพไชยสิงห์ให้รอดพ้นมรณภัยจากพวกของอ้ายนิรุทธราช”

เจ้าแม่นาคีเศร้าใจ “น้ำใจเจ้าช่างประเสริฐแท้ เลื่อมประภัส ฉัตรสุดา เจ้าสองพี่น้องสู้อุตส่าห์รับใช้ข้าจนตัวตาย ชาตินี้ข้าเป็นหนี้เจ้าแท้ๆ”

“หักห้ามใจเถิดเจ้าข้า ทุกชีวิตต่างหลีกหนีความตายไม่พ้น”

“ข้าเหนื่อยเหลือเกิน วัชระปราการ... บริวารของข้าล้มตายราวใบไม้ร่วง ข้าไม่รู้จักมีชีวิตอยู่ต่อไปด้วยเหตุใด”

“เพื่อคนที่เจ้าแม่รักเจ้าข้า... เจ้าแม่รอคอยวันที่จักกลายเป็นมนุษย์เพื่อครองรักกับแม่ทัพไชยสิงห์ อีกไม่นานเจ้าข้า ฝันร้ายจักผ่านพ้นไป ข้าจักอยู่รับใช้เจ้าแม่จนกว่าชีวิตของข้าจักหาไม่”

เจ้าแม่นาคีปิดเปลือกตาลง น้ำตาไหล จิตใจเศร้าหมองหดหู่ บอบช้ำทั้งกายและใจ

 

คำปองพาทศพลมาถึงธารน้ำตก จะมุ่งหน้าไปยังเทวาลัย

“แม่รู้ได้ยังไงว่าคำแก้วอยู่บนเทวาลัยนั่น” ทศพลสงสัย

“คำแก้วมันเคยบอกแม่ว่าเทวาลัยร้างนั่นเคยเป็นบ้านของมันมาก่อน เวลามันปวดหัวตัวร้อนไม่สบาย ก็ไปที่นั่นทุกที”

“แต่ไอ้งูยักษ์มันจะพาคำแก้วขึ้นไปบนนั้นทำไม”

คำปองไม่รู้จะอธิบายให้ทศพลเข้าใจได้อย่างไร ว่างูไม่มีทางทำร้ายคำแก้วที่เป็นงูด้วยกัน “เรื่องบางเรื่อง แม่ก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงเหมือนกัน แต่แม่มั่นใจว่าคำแก้วมันยังไม่ตาย งูไม่ทำร้ายมันหรอก”

ทศพลไม่เข้าใจว่าเหตุใดคำปองจึงมั่นใจนัก ไม่กลัวว่างูจะทำร้ายคำแก้วแม้แต่น้อย คำปองเหยียบบนโขดหินลำธารที่มีตะไคร่น้ำเกาะเขียวปี๋ เลยลื่น

“ระวังครับแม่ !” ทศพลรีบเข้าไปประคองคำปองไว้ได้ทัน ก่อนที่จะล้มหัวฟาดหิน

ทันใดนั้น กระถุ่งวิ่งอาดๆ นำหน้ากำนันแย้มกับพวกสมุนเข้ามา “นั่น ! นังหญิงชั่วชายโฉดมันทำบัดสีกันอยู่นั่น”

พวกสมุนกำนันแย้มกรูกันเข้าไปจับคำปองกับทศพล

“นี่มันอะไรกัน นังกระถุ่งเอ็งพาพ่อกำนันมาจับข้าทำไม” คำปองสะบัดหนี

กำนันแย้มเอ่ย “มีคนเห็นเอ็งกับผัวนังคำแก้วเล่นชู้กัน”

คำปองตกใจ “ไม่จริง ข้าถูกใส่ร้าย ! นังกระถุ่ง เอ็งใช่มั้ยที่กุเรื่องใส่ความข้า นังสารเลว”


24 หน้า