บทละครโทรทัศน์ นาคี ตอนที่ 16
หน้ากระต๊อบทศพล คำแก้วยืนประจันหน้ากับเมืองอินทร์
“นังนี่แหละพ่อหมอ ที่เป็นบริวารนังเจ้าแม่นาคี!” ลำเจียกประกาศกร้าว
เมืองอินทร์จ้องตาคำแก้ว แต่คำแก้วหลบหน้า ไม่กล้าสู้สายตา “เอ็งรู้ใช่มั้ยว่านังปีศาจงูมันอยู่ที่ไหน”
คำแก้วปฏิเสธ “ปีศาจงูอะไร ฉันไม่รู้เรื่อง”
“ใคร ? ใครเป็นปีศาจงู ? พูดเรื่องอะไรกัน ผมงงไปหมดแล้ว” ทศพลปวดหัว
ลำเจียกแฉ “จะใครซะอีกล่ะ ก็นังคำแก้วไงล่ะ มันเป็นงูผีจำแลงร่างมาหาผัว”
ทศพลชะงัก “งูผี !?!”
“พี่พล.... นี่คำแก้วไง พี่ลืมคำแก้วแล้วเหรอ” คำแก้วเข้าไปหา
แต่ทศพลผลักคำแก้วจนล้มด้วยอำนาจแห่งมนตร์เสน่ห์ “ฉันเกลียด ! เกลียดเธอ นังปีศาจงู ไปให้พ้น! ฉันรักลำเจียกคนเดียว”
คำแก้วน้ำตาตก คิดไม่ถึงว่าชายคนรักจะเปลี่ยนไปมากถึงขนาดนี้
“ได้ยินชัดเต็มสองรูหูหรือยัง คุณทศพลเค้ารักฉัน ไม่ได้รักนังปีศาจอย่างแก” ลำเจียกเยาะเย้ยแล้วควงทศพลเดินลอยหน้าออกไป
ซ่อนกลิ่นกับชบามองคำแก้วอย่างหวาดๆ ก่อนรีบเปิดแน่บตามลำเจียกไปทันที เมืองอินทร์จ้องจับผิดคำแก้วตาเขม็ง
ลำเจียกเดินควงแขนทศพลอวดคนในตลาด ชาวบ้านต่างป้องปากซุบซิบนินทา
“ผู้หญิงคนนั้นเป็นงูจริงๆ เหรอ ?” ทศพลยังคาใจ
“ไม่ใช่แค่งูธรรมดา แต่เป็นถึงบริวารเจ้าแม่นาคี อีคำแก้วมันเป็นนางปีศาจสารพัดพิษ คุณทศพลต้องระวังมันไว้ให้ดี อย่าอยู่ใกล้มันเด็ดขาดจำไว้” ลำเจียกใส่ไฟ
ทศพลพูดเหมือนละเมอ “คำแก้ว... งูผี....”
“พ่อหมอนะพ่อหมอ! อุตส่าห์พาไปถึงรังของมัน น่าจะฆ่าๆ มันไปเลยให้รู้แล้วรู้รอด” ลำเจียกหัวเสีย
ซ่อนกลิ่นแย้ง “พ่อหมอเมืองอินทร์คงสงสาร เห็นว่าเป็นผู้หญิง”
ลำเจียกหันขวับ “แต่นังคำแก้วมันเป็นงู จะตัวผู้หรือตัวเมีย ก็ได้ชื่อว่าเป็นปีศาจ จะปล่อยให้มันออกอาละวาดฆ่าคนได้ยังไง”