บทละครโทรทัศน์ Secret Garden อลเวงรักสลับร่าง ตอนที่ 11 หน้า 4
“ใช่ แล้วพี่ช่วยบอกเขาด้วยนะ ว่าอะไรที่มันตกแตกไปแล้ว มันไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมได้”
“ตกแตก อะไรของมึงว่ะเรย์ กูยังไม่เคยเห็นมีใครทำอะไรตกแตกเลยเนี่ย”
เรย์ปัดจานขนมข้างลงพื้น โครม หล่น “นี่ไง ไม่มี ก็มีแล้วนี่ไง ไม่ถ่าย ไม่ทำต่อ เลิก พี่พลสตาร์ทรถพี่”
เรย์เดินไปขึ้นรถ
“ไอ้เรย์...เฮ้ย มึงกลับมานี่เลยนะ ไอ้เรย์ โอ้ยย ไอ้ลูกเด็กพ่อแม่ไม่สั่งสอน...”
รถตู้แล่นออกไป โหน่งหันกลับมาเจอ ธนัทในร่างวีนา ยืนหน้านิ่งอยู่ตรงนั้น
“อยู่กับเขาตั้งแต่เด็กหรือไงฮะ ถึงรู้ว่าพ่อแม่เค้าไม่สั่งสอน”
โหน่งชะงัก ถอนหายใจ “ก็…เออดิ อยู่มาตั้งแต่เด็กแล้วเนี่ย เห็นมาตั้งแต่สมองเท่าเม็ดถั่ว ตอนนี้ก็ยังเม็ดถั่วอยู่ คิดได้ไงว่ะ เอาเรื่องส่วนตัวปนกับเรื่องงาน ทำตัวเป็นเด็กกันไปได้”
“ยังไง ไหนเล่าดิ”
“ก็ สองคนนั้นมันเคยคบกัน แล้วก็จบไม่สวย ที่นี่ไอด้าเนี่ย ต้องไปดูตัวกับคุณธนัท เล่นสงครามบ้าๆ บอๆ ทำตัวเป็นเด็กกันไปได้”
วีนาพยักหน้าคิดๆ “เอางี้นะ เดี๋ยวไปตามเรย์กลับมารับผิดชอบทุกอย่างให้เรียบร้อย แล้วก็ปัญหาเรื่องอื่นค่อยแก้ ไปหาคนมาทำแทนนะ แต่ถ้าไม่ได้จริงๆก็ใช้ผู้กำกับจากต่างประเทศเลย เรย์จะได้สบายใจ”
ธนัทในร่างวีนา สั่งการอย่างรวดเร็วฉับไวก่อนเดินไป “ครับๆๆ”
ก่อนโหน่งนึกได้ว่านั่นวีนา โหน่งเกาหัวมองตามงงๆ นั่งหน้าเครียดๆหน้ารถบ้าน
บรรยากาศกองถ่ายเอ็มวีสกู๊ปของเรย์ ไอด้าเดินมาหาโหน่ง “อะไรอีกอ่ะ”
“พี่โหน่ง เดี๋ยว..ตามเรย์กลับมาทำงานด้วยนะคะ อีก 10 นาที เจอกัน นี่เราเสียเวลามามากแล้วอ่ะ”
“โอ้ยย..พระเอกของเรากลับไปแล้วครับ …สั่งเลิกกองได้เลย”
ไอด้าพยายามควบคุมอารมณ์ เดินขึ้นไปดูบนรถบ้านและเดินลงมาอย่างอารมณ์เสีย “พี่นี่มันอะไรอ่ะ...พี่ไปตามเรย์กลับมาเลยนะ ช่วยทำตัวเป็นมืออาชีพกันหน่อยได้ป่ะ”
โหน่งโมโห “มืออาชีพหรอ..เมื่อกี๊มืออาชีพมากดิ คุณผู้กากับ...” โหน่งอ่อนใจ “… เป็นใครก็ทนไม่ได้ป่ะว่ะ ไอด้า เธอกำลังประจานตัวเอง แล้วก็ประจานเขาต่อหน้าคนทั้งกอง ตกลงอะไรกัน…พี่ไม่รู้นะ รู้แต่ว่าโคตรไร้สาระเลย ถ้าเลิกรักกันไม่ได้ก็กลับมารักกันซะ ถ้ากลับมารักกันไม่ได้ ก็อย่ามาทำร้ายกัน ต่างคนต่างอยู่ พี่ขอร้อง make love not war นะครับ”
ไอด้านิ่งน้ำตาคลอ “ไม่รู้อ่ะพี่ บอกเรย์ด้วยนะ ว่าจะมีรีชู้ทเร็วๆ นี้ พี่จะทำวิธีไหนก็ได้” ไอด้าเดินไป