บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 3
บทประพันธ์ โสภี พรรณรายบทโทรทัศน์ พิมพ์ธนา
ชั้นห้องพักคนไข้วีไอพี ไตรทศเดินออกมาจากทางห้องพักคนไข้อย่างร้อนใจ ญาดาเดินกะเผลกหน่อยๆเข้ามาพลางรีบจัดแจงเสื้อให้เข้ารูป
“พี่ดา...คุณพ่ออาละวาดใหญ่แล้ว” ไตรทศชะงักมองญาดาที่ดูผมเผ้ายุ่งเหยิงไม่เนี้ยบเหมือนเคย
“ไปทำอะไรมาครับ”
“ไม่มีอะไรๆ” ญาดาพึมพำ “แค่เจอคนบ้า!” ญาดายังทำฟอร์มจัดไม่เล่าอะไรทั้งนั้น เพราะเป็นเรื่องน่าอายและยังไม่สังหรณ์ใจอะไร คิดว่าซวยเอง ญาดากับไตรทศไปที่ห้องดิลกอย่างเร็ว
ห้องพักคนไข้ ดิลกในชุดปกติพยายามจะเดินออกไปจากห้อง กมลพรรณกับปาริฉัตรล้อมหน้าล้อมหลังแต่ไม่กล้าดึงตัวไว้ “ท่านยังกลับไม่ได้นะคะ คุณหมอยังไม่อนุญาต”
“ฉันทนนอนรออยู่เฉยๆไม่ได้แล้ว!”
“ใจเย็นๆค่ะ คุณอา เดี๋ยวความดันสูงปรี๊ดปรอทแตกอีก”
“หลีก!”
ญาดากับไตรทศเข้ามาได้ทันเวลา
“คุณดาช่วยทีเถอะค่ะ น้าไม่รู้จะห้ามยังไงแล้ว” กมลพรรณบีบน้ำตาคลอ “น้าอยากให้ท่านอยู่ใกล้มือหมอ พวกเราจะได้อุ่นใจ”
“คุณพ่อคะ..”
“หมอบอกว่า พ่อไม่เป็นไรแล้ว”
“กลับก็กลับค่ะ”
“พี่ดา!” ทุกคนยืนงงไม่คิดว่าญาดาจะยอมง่ายๆ
“กลับพรุ่งนี้นะคะ คุณพ่อ ดาขอเวลาคุยกับหมออย่างละเอียดอีกครั้ง”
“โอ๊ย..เข้าโรงพยาบาลทีไร หมอก็เพิ่มโรคโน่นโรคนี่ให้เรื่อยแหละ แล้วเขมล่ะ ได้ข่าวน้องหรือยัง”
“อีกไม่นานค่ะ คุณพ่อไม่ต้องเป็นห่วง” ไตรทศแอบสบตากับญาดา รู้ว่าญาดาปลอบใจไม่ให้ดิลกเป็นห่วงเท่านั้น ปาริฉัตรปากพล่อย “แล้วเมื่อไหร่จะเจอล่ะคะ เห็นเค้าว่าถ้าคนหายเกิน 48 ชั่วโมงก็หมดหวังแล้วล่ะค่ะ”
“น้ามลช่วยพาคุณพ่อไปเปลี่ยนชุด แล้วออกไปคุยกันข้างนอก” ญาดาจ้องหน้า “ทั้งสองคน!”