บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 11 หน้า 5
“ไม่ต้องลอง ยังไงฉันก็ไม่ให้ขวัญไปงานแต่งงานของแก”
“แกไม่ต้องห่วง ฉันจัดการทุกอย่างเพื่อป้องกันอาการภูมิแพ้ของขวัญแล้ว งานพิธีจัดช่วงเช้า...”
ทัศนะขัด “คราวนี้แกจะเข้าพิธีแต่งงานจริงๆงั้นเหรอ”
“จริงสิวะ ไม่งั้นฉันคงไม่มาขอให้ขวัญไปร่วมงาน ครอบครัวฉันก็เหลืออยู่เท่านี้..”
เพ็ญขวัญจริงจัง “ขวัญจะไปค่ะ พี่นะ” ทัศนะเดินออกไปอย่างอารมณ์เสียเพราะห้ามน้องไม่ได้
“ขวัญจะไปเป็นเพื่อนพี่เขมนะคะ ไม่ใช่ไปเพราะพี่คริต”
“เรื่องเขม..พี่ขอยอมรับผิด..นายนะบอกอะไรขวัญบ้างล่ะ”
“พี่นะไม่เคยบอกอะไร เรื่องตอนเด็กๆ ขวัญก็จำอะไรไม่ได้ ขวัญยังเห็นพี่คริตเป็นพี่ชายนะคะ พี่คริตอย่าไปทำร้ายหัวใจผู้หญิงคนอื่นอีก..ได้มั้ยคะ” ชาคริตเลี่ยงไป “พี่จะเป็นพี่ชายที่ดีของขวัญ..พี่สัญญา..”
เพ็ญขวัญเริ่มใจอ่อน เมื่อชาคริตอุตส่าห์หาทางให้เธอไปงาน และยังเตรียมสถานที่เพื่อป้องกันไม่ให้อาการภูมิแพ้กำเริบให้อีก ชาคริตไม่กล้าสบตาซื่อๆของเพ็ญขวัญนัก
ห้องนอนเพ็ญขวัญ เพ็ญขวัญเปิดกล่องเดรสสั้นหรูที่เข้ากับผ้าคลุมไหล่ เพ็ญขวัญหยิบเดรสขึ้นมาทาบตัว แล้วหันไปยังเห็นกล่องใส่หมวกอีก เพ็ญขวัญรีบหยิบหมวกมีสไตล์
“พี่คริต! คนไม่มองขวัญทั้งงานหรือคะเนี่ย”
“คนสวยก็ต้องมีคนมองอยู่แล้ว..ถ้าไม่มองสิแปลก”
“แล้วพี่คริตซื้อชุดแบบไหนให้พี่นีคะ”
“นีเค้าจัดการของเค้าเองได้”
“พี่คริตควรจะใส่ใจพี่นีเค้าบ้างนะคะ อย่ามัวแต่ทำงานหรือไม่ก็หาเรื่องแกล้งคนอื่น”
ชาคริตไม่ใส่ใจ “นีไม่ชอบให้คนไปยุ่งกับชีวิตเค้า”
“ไม่มีใครอยากใช้ชีวิตอยู่คนเดียวหรอกนะคะ ทุกคนอยากมีครอบครัว อยากมีคนรออยู่ที่บ้าน..”
ชาคริตก็ยังไม่ใส่ใจเรื่องชญานีอยู่ดี “คิดเองว่าชญานีเป็นผู้หญิงเข้มแข็ง”
เพ็ญขวัญเหลือบเห็นกล่องเอกสารที่มุมห้องอย่างแปลกใจ ชาคริตมองตาม ตีหน้าตาย
“พี่ลืมบอกไป ขอฝากไว้ที่ขวัญหน่อยนะ”
ชาคริตเห็นกล่องเขียนว่า “ปี 2559” รีบไปหันกลับกล่องเข้าข้างฝา “กล่องอะไรคะ”
“กล่องรูปถ่ายเก่าๆ พี่ย้ายที่อยู่บ่อย กลัวทำหาย ฝากไว้ที่ขวัญชั่วคราวเท่านั้นแหละ อย่าเคลื่อนย้ายไปไหนนะ”
“ได้ค่ะ ขวัญดีใจที่พี่คริตวางใจ”