บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 6 หน้า 4
“ดาคุยเรื่องงานอยู่ มาวกเข้าเรื่องนี้ได้ไงคะเนี่ย”
“ผมอยากแต่งงานแล้ว..เรื่องที่เราแต่งแล้ว ไปอยู่ที่ไหน ผมว่าเราไปๆมาๆ กรุงเทพฯกับซูริคก็ได้ แต่ผมขออยู่ที่โน่นนานหน่อยนะ ผมเบื่อกรุงเทพฯ”
“ไม่ใช่เวลาที่จะมาพูดเรื่องแต่งงานตอนนี้เลยนะคะ สิน”
“ผมรู้ๆ ตอนนี้คุณมีปัญหารอบด้าน ถ้าฝ่ายนั้นเล่นสกปรก คุณก็เล่นมันกลับไปบ้างสิ อย่าเป็นแต่ฝ่ายรับ หัดรุกบ้าง แล้วเล่นมันให้หนัก!” ญาดาหน้านิ่งแต่เอาเรื่อง “คุณรู้แฮกเกอร์เก่งๆมั้ยคะ”
กสิณมองญาดาอย่างไม่คาดคิด ญาดาเริ่มจะเล่นชาคริตให้หนักบ้าง
เช้าวันใหม่ บ้านทัศนะ เขมิกาสะพายกระเป๋าใบเดียวเดินลงมา เพ็ญขวัญรีบหยิบกระเป๋าเดินทางใบเล็กที่ใส่เสื้อผ้าที่ซื้อใหม่ “คุณเขมจะกลับบ้านใช่มั้ยคะ”
ทัศนะถือแก้วกาแฟเดินมาใกล้ ทำเป็นจิบไปแต่ได้ยินทุกคำที่เขมิกาพูด “เขมจะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ค่ะ”
“คุณเขมตอบไม่ตรงคำถาม”
“ไม่ต้องห่วงค่ะ เขมจะไม่โง่ทำร้ายตัวเองเพื่อผู้ชายคนเดียวอีก เขมจะรักตัวเองให้มากๆ เขมจะตัวให้มีประโยชน์เหมือนคุณขวัญ” เขมิกาแขวะทัศนะเล็กๆ “เขมจะทำให้ได้ เขมจะไม่เป็นเขมคนเดิมที่ดีแต่พูด เขมจะอยู่ได้ด้วยตัวเองให้ได้” ทัศนะเคยดุว่า “อย่าดีแต่พูด”
“เขมขอกระเป๋าใบนี้ใบเดียวนะคะ เป็นที่ระลึกถึงคุณขวัญ”
เขมิกาไม่รับกระเป๋าเดินทางที่ใส่เสื้อผ้าข้าวของที่มีอยู่ไว้
“ขวัญเข้าใจ สิ่งของบางชิ้นก็ทำให้เราคิดถึงเรื่องแย่ๆ”
“เขมเจอเรื่องแย่ๆมา แต่ได้รู้จักคนดีๆน่ารักๆอย่างคุณขวัญ ก็คุ้มนะคะ เขมจดค่าใช้จ่ายทุกอย่างไว้ แล้วเขมจะส่งเงินมาคืน”
“ไม่ต้อง..ผมต้องรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้นกับคุณด้วย ผม..ผมเป็นคนพาชาคริตเข้ามา..”
เขมิกาดื้อใส่ “ยังไงเขมก็จะคืน” เขมิกากอดเพ็ญขวัญเหมือนเธอเป็นน้องสาว
“เขมไม่รู้จะพูดอะไร นอกจาก..ขอบคุณนะคะ คุณขวัญ”
เขมิกาผละออกมา แล้วมองทัศนะที่กำลังไม่ค่อยญาติดีกันนักแต่ก็สำนึกในบุญคุณ “ขอบคุณนะคะ คุณทัศนะ”
เขมิกาเดินออกไปทันที
“พี่นะ!” เพ็ญขวัญมองทัศนะดุๆให้ทำอะไรมากกว่านี้
หน้าบ้านทัศนะ เขมิกาสะพายกระเป๋าเดินออกด้วยท่ามุ่งมั่นที่ดูเปลี่ยนไป เพ็ญขวัญดึงทัศนะออกมาดูเขมิกา