บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 1 หน้า 2
มือของชาคริตเคาะที่นาฬิกาเบาๆ เหมือนนับเวลาที่หายตัวไป ชาคริตยิ้มอย่างมีความสุขแล้วหยิบแก้วเหล้าขึ้นจิบ ชาคริตนั่งดื่มเหล้าเป็นลูกค้าคนเดียวที่บาร์บนชั้นดาดฟ้าของโรงแรมที่จัดงานแต่งงาน
รถหรูมาจอดที่หน้าโรงแรม พนักงานปราดจะเข้าไปเปิดประตูรถให้ แต่ญาดาเปิดประตูอย่างเร็วรีบก้าวลงจากรถเสียก่อน ญาดาอยู่ในชุดเดินทางเร่งรีบเดินเข้าโรงแรม แขกในชุดราตรีกลุ่มใหญ่เดินสวนทางไป
“อย่างน้อยก็ทัน After party ล่ะน่า..” ญาดารีบเดินเข้าไปในโรงแรมโดยยังไม่เอะใจอะไร
ห้องจัดเลี้ยง เขมิกาแทบจะยืนไม่อยู่ ดิลกกับไตรทศประคองไว้ซ้ายขวา แขกทยอยออกจากงาน กมลพรรณกับปาริฉัตรยืนไหว้ขอโทษส่งแขกอย่างไม่จริงใจ ทัศนะพยายามโทรติดต่อชาคริตอย่างร้อนรน ชญานียืนมองอย่างหน่ายๆ “นีบอกแล้วว่า พี่คริตปิดมือถือ”
“ไม่ต้องโทรแล้วครับ เพื่อนคุณคงไปรถคว่ำตายที่ไหนล่ะมั้ง ถึงได้มางานแต่งงานตัวเองไม่ทัน”
“มาไม่ทันอะไรล่ะ คุณ พี่คริตตั้งใจหนีงานแต่งงานต่างหาก พี่เค้าคงคิดได้ในนาทีสุดท้าย..”
เขมิกาเสียงสั่น “คิดได้..คิดได้ว่าอะไร..”
“คิดได้ว่าไม่ควรแต่งงานกับคุณน่ะสิ คุณเขม แต่งงานกันแล้วก็ต้องอยู่ด้วยกันตลอดชีวิต..กับคุณเนี่ยนะ..ไม่ไหวล่ะมั้ง”
ทัศนะเอ็ด “ยัยนี!”
ชญานีไม่สนใจความรู้สึกใคร “นีคัดค้านมาตั้งแต่แรกแล้ว ไม่เชื่อนีเอง”
ทัศนะขยับจะดุชญานีแต่เสียงโทรศัพท์ดังเสียก่อน ที่จอมือถือของทัศนะขึ้นชื่อ “ชาคริต” ทัศนะกดรับโทรศัพท์ทันที “ไอ้คริต!” ทุกคนตื่นตัวพากันมามุงล้อมทัศนะทันที
“กดสปีกเกอร์สิคะ พี่นะ” ชญานีใจร้อนดึงมือถือของทัศนะมากดปุ่มสปีกเกอร์เอง
ชาคริตพูดหัวเราะๆ “มีอะไร ไอ้นะ โทรมาตั้งหลายครั้ง”
เขมิกาถลาเข้ามา “คุณคริต..คุณไม่เป็นไรใช่มั้ยคะ” เขมิกายังหลอกตัวเองอยู่
บาร์บนชั้นดาดฟ้าของโรงแรม ชาคริตคุยมือถืออยู่ด้วยท่าทางสบายๆ “ผมสบายดี คุณเป็นยังไงบ้าง”
ชาคริตรู้ว่าเขมิกากำลังสติแตกอยู่ เขมิกางุนงงที่ชาคริตไม่รู้สึกรู้สาอะไรสักนิด ไตรทศพุ่งเข้ามาดึงมือถือไป
“แกทำอะไรลงไป แกรู้หรือเปล่า!!”
“รู้! ผมรู้ว่า ผมกำลังทำอะไร พวกคุณสิยังไม่รู้ คุณเขม..” เขมิกาเริ่มน้ำตาไหลเพราะหลอกตัวเองต่อไม่ได้แล้ว
“ผมแต่งงานกับคุณไม่ได้…”