บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 1 หน้า 4
“ไม่มีปัญหาค่ะ คุณดา ฉัตรยินดีรับใช้คุณเขมอยู่แล้ว”
“อย่าพูดอย่างนั้นสิคะ ยังไงเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน”
กมลพรรณยิ้มรับ แต่ใจไม่เชื่อญาดาแม้แต่น้อย
ไตรทศถาม “เราจะจัดการไอ้ชาคริตยังไงดี พี่ดา”
“เราเปิดห้องที่นี่ไว้กี่ห้อง”
“เราจองไว้ทั้งชั้น เผื่อญาติมันด้วย แต่ไม่มีใครโผล่หัวมาแม้แต่คนเดียว!”
ญาดาเริ่มรู้สึกแปลกใจกับการกระทำของชาคริตแต่ต้องจัดการเรื่องเฉพาะหน้าก่อน
“งั้นน้ามลช่วยพาคุณพ่อไปนอนพัก ไตรไปคุยกับทางโรงแรมให้ช่วยปิดข่าวเท่าที่จะทำได้” ญาดาเสียงเย็นชา“คุณทัศนะ เชิญคุณกลับไปได้แล้ว เรื่องคนในครอบครัว เราจะจัดการต่อเอง แล้วนี่น้องสาวนายนั่นอยู่ไหน”
“นีกลับไปแล้วครับ”
“ปล่อยให้กลับไปได้ไง” ญาดารีบออกไปทันที ทัศนะกับไตรทศรีบตามไป ดิลกนิ่งเครียดขึ้นทุกทีๆ
ทางเดินไปที่จอดรถ ชญานีเดินออกมาจากผับในโรงแรม ชญานีเดินไปทางที่จอดรถ แต่ญาดากับไตรทศมาขวางไว้เสียก่อน “เรามีเรื่องต้องคุยกัน”
“ฉันไม่รู้เรื่อง!”
“มีคุณคนเดียวที่รู้ว่าพี่ชายคุณอยู่ที่ไหน”
“ฉันไม่รู้! พวกคุณน่าจะขอบคุณพี่ชายฉันที่ทำให้งานแต่งงานต้องล้มเลิก คบกันไม่กี่เดือนก็แต่งงานกันแล้ว ไงก็ไปกันไม่รอด”
ไตรทศแทรก “อย่าแถไปเรื่องอื่น บอกมาว่าไอ้ชาคริตอยู่ไหน”
“พูดถึงพี่ชายฉันดีๆหน่อย”
“ผู้ชายหมาๆอย่างนั้นทำไมต้องพูดดีด้วย”
ทัศนะซัก “นีไม่รู้จริงๆหรือว่า ตอนนี้นายคริตอยู่ที่ไหน แล้วทำไม..”
“เราตามความคิดของพี่คริตทันซะที่ไหน แทนที่จะเที่ยวหาเจ้าบ่าว เอาเวลาไปดูแลน้องสาวที่อ่อนปวกเปียกดีกว่ามั้งคะ ป่านนี้ไม่ซัดยานอนหลับไปทั้งขวดแล้วเหรอ”
ชญานีพูดตรงๆ แล้วเดินออกไปทันที ไตรทศต่อว่า “ปากเสีย!”
ไตรทศอดใจเสียไม่ได้หันมองญาดา “พี่เก็บทุกอย่างพ้นมือยัยเขมแล้ว ไม่ต้องเป็นห่วง ไตรขับรถตาม น้องสาวนายชาคริตไป พี่ไม่เชื่อหรอกว่า เค้าจะไม่รู้อะไรเลย”