บทละครโทรทัศน์ ระเริงไฟ ตอน 25 (จบบริบูรณ์) หน้า 3
“นัดต่อไปไม่พลาดแน่..กระสุนจะเจาะเข้าที่ขา..ที่แขน..ที่ท้อง.. แล้วรอให้เลือดไหลหมดตัว..ฉันจะนั่งรอดูแก..ขาดใจตาย!” ชาคริตยกปืนขึ้น ดิลกกลัวลนลานหนีเป็นหนูติดกับดัก
“อย่า!” ชาคริตโดนญาดาโถมเข้ามาแย่งปืนอย่างไม่ทันตั้งตัว “ปล่อย!”
“ไม่!”
ชาคริตชูปืนขึ้นสูงไม่ให้เป็นอันตรายกับญาดาที่ยังพยายามแย่งปืนมาให้ได้ ทัศนะตามเข้ามา แต่หาจังหวะเข้าช่วยญาดาไม่ได้ ทันใดที่ญาดาจับข้อมือชาครืตจนทำให้ปืนเบี่ยงกดลงแล้วปืนลั่นเปรี้ยง
“โอ๊ย!!” ชาคริตกับญาดาชะงักหันไปเห็นดิลกโดนลูกหลง เฉียดต้นขาไป “คุณพ่อ!”
ญาดารีบเข้าไปช่วยกดแผลพ่อเอาไว้ ดิลกรู้สึกเจ็บปางตาย “เจ็บมากเหรอคะ”
ชาคริตเดินมายืนมองอย่างเฉยเมย “แค่เฉียดเท่านั้น!” ทัศนะเข้าไปช่วยดูดิลก “กดแผลห้ามเลือดไว้ก่อน”
ชาคริตไม่พอใจทัศนะ “ฉันไม่ได้บอกให้แกพาดามาที่นี่”
“แกไม่รักษาคำพูด!”
“ฉันไม่ได้ฆ่ามัน..แค่ทรมานมันเท่านั้น..ไม่งั้นมันไม่สำนึก”
“คุณบ้าไปแล้ว! คุณโหดเหี้ยมเกินคน ทำไมต้องทำกันขนาดนี้”
“ถามพ่อคุณเอง”
“คุณพ่อ...มีเรื่องอะไรที่ดาไม่รู้หรือคะ..คุณพ่อ..” ดิลกหลบตาญาดาไม่กล้าพูด
“ไอ้ขี้ขลาด! แกพร้อมหรือยัง?” ดิลกปากคอสั่น “พร้อม..พร้อมอะไร”
ชาคริตยิ้มกวนประสาทด้วยสายตามุ่งร้ายเห็นๆ
ชาคริตเดินตรงมาอย่างมุ่งมั่นหวังว่าพ่อจะได้แก้แค้นดิลก ทัศนะกับญาดาประคองดิลกที่เดินเป๋ๆเข้ามา
ญาดาเงยหน้ามองขึ้นไปเห็นป้ายเรือนจำ “คุณพาเรามาที่นี่ทำไม”
ชาคริตไม่ตอบ แต่มองดิลกที่เริ่มกลัวจนแทบเข่าอ่อน ทัศนะต้องรีบพยุงไว้ กาจที่ซูบผอมดำแต่ประกายตาสดใส ค่อยๆเดินออกมา
“กาจ..” ญาดาหันมามองดิลกอย่างแปลกใจที่ดิลกรู้จักกาจ ชาคริตก้าวเข้าไปยกมือไหว้กาจๆ ตบไหล่ลูกชายเบาๆ “วันนี้มาถึงแล้วครับ พ่อ”
ดิลกเดินกะเผลกๆ เข้าไปหากาจ “หยุดอยู่ตรงนั้น ฉันไปหาแกเอง”
ดิลกชะงักหยุดด้วยความกลัว แต่ที่แท้กาจห่วงที่ดิลกบาดเจ็บที่ขา กาจเดินมาหยุดตรงหน้าดิลก มองไปที่แผลของดิลก “ขอโทษแทนลูกชายฉันด้วย” ชาคริตแทบคลั่งที่กาจไม่คิดทำอะไรดิลกเลย