บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 13 หน้า 3
“ไม่เป็นไรได้ไง คุณโดนตั้งหลายทีไม่ใช่เหรอ ขืนไม่ประคบเดี๋ยวพรุ่งนี้หน้าก็ได้เขียวเป็นรอยฝ่ามืออรหันต์หรอก” รามนรินทร์ยิ้มขำแล้วเอาถุงเจลประคบเย็นประคบหน้าให้รสสุคนธ์
“คุณยิ้มอะไร ฉันไม่ขำด้วยนะ”
“ขอโทษแทนคุณแม่ผมด้วย คุณแม่ก็เป็นคนอารมณ์ร้อนแบบนี้ล่ะครับ คุณอย่าไปถือสาท่านเลยนะครับ”
“ฉันชินแล้วล่ะค่ะ แต่ฉันก็ขอบคุณนะคะที่คุณรับผิดแทนฉัน”
“คุณเป็นคนของผม ผมก็ต้องปกป้องสิ”
รสสุคนธ์ได้ยินคำพูดที่จริงใจของรามนรินทร์ก็หน้าแดง ทำให้รามนรินทร์มีความสุขยิ้มตอบรับ ทั้งสองจ้องหน้าซึ่งกันและกัน
ห้องนอน ม.ร.ว.หญิงภาวิดา ม.ร.ว.หญิงภาวิดานอนอยู่บนเตียงอย่างสงบนิ่ง ผีแม้นมาศเปิดประตูเข้ามาเดินตรงมาที่ ม.ร.ว.หญิงภาวิดา จ้องมองด้วยความโกรธที่ตบหน้ารสสุคนธ์ “มึงตาย.................”
ม.ร.ว.หญิงภาวิดาตกใจตื่นเพราะเสียงผีแม้นมาศ ลุกขึ้นนั่ง ถอยกรูดด้วยความกลัว ผีแม้นมาศเดินเข้าใกล้ ม.ร.ว.หญิงภาวิดาถอยพร้อมเอามือล้วงเข้าไปที่ใต้หมอน หยิบพระขึ้นมาชู “อีแม้นมาศ กูไม่กลัวมึงหรอกเข้ามาสิ” เธอถอยไปลงอีกฝั่งเตียง
ผีแม้นมาศขยับเข้าใกล้ “ไม่...มึงทำร้ายหลานกู มึงต้องเจ็บยิ่งกว่าสองเท่า”ผีแม้นมาศหายตัวไปยืนโผล่ข้างตัว ม.ร.ว.หญิงภาวิดา
ส่วน ม.ร.ว.หญิงภาวิดาไม่เห็น ยืนต่อว่าผีแม้นมาศ “ไม่...ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด...หลานแกคิดจะจับลูกชายฉันอีก ให้ตายฉันก็ไม่ยอมให้หลานแกมาเป็นลูกสะใภ้ฉันเด็ดขาด”
“งั้นกูจะช่วยสงเคราะห์ให้มึงได้ตายไวๆ”
ม.ร.ว.หญิงภาวิดาหันกลับมาเห็นผีแม้นมาศยืนอยู่ใกล้ๆ ม.ร.ว.หญิงภาวิดาตกใจ ถอยออกไปชนโต๊ะทำให้พระร่วงจากมือไป ผีแม้นมาศเห็นฉีกยิ้มกว้างแล้วบีบคอ ม.ร.ว.หญิงภาวิดาอย่างแรง
“ว้ายยยยยยยยยยยย ช่วยด้วย........” ม.ร.ว.หญิงภาวิดาตกใจตื่นขึ้นจากความฝันอันเลวร้าย อย่างเหนื่อยแรง
ทวนเข้ามาเห็นก็ตกใจ รีบวิ่งเข้ามาหา “คุณหญิง...คุณหญิงเป็นไรครับ”
“เปล่า...ฉันฝันไป” ทวนตกใจ ม.ร.ว.หญิงภาวิดามองดูไปทั่วห้องไม่เห็นแม้นมาศแล้ว “ฉันไม่กลัวแกหรอก แล้วฉันก็จะไม่ยอมตายเป็นรายที่สามด้วย”
ทวนปลอบใจคุณหญิงโดยการกอด “ไม่ต้องกลัวมีผมอยู่ใกล้ๆ นะครับคุณหญิง” ม.ร.ว.หญิงภาวิดามองทวนอย่างซาบซึ้ง เอาหน้าลงซบอกทวน
เรือนคนใช้ ทวนนั่งอยู่คนเดียว คิดฟุ้งซ่านเรื่องผีแม้นมาศ
ผีแม้นมาศหัวเราะหลอนๆ “หึหึ มึงทำชั่วอะไรไว้...เวรกรรมจะต้องตามมึง”