บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 23 หน้า 5
“นั่นสิครับ ผมว่ามันดูประจวบเหมาะเกินไป”
“หรือว่าจะเป็นฆาตกรรมอำพราง” รามนรินทร์ครุ่นคิด
“มันก็อาจเป็นไปได้ รอผลชันสูตรศพออกมาก่อนเดี๋ยวเราก็รู้ผล”
รามนรินทร์เหลือบไปเห็นแผ่นไม้ที่มีคราบเลือดติดอยู่บนตะปู…มีรอยเลือดหยดเป็นทาง...“ดูนี่สิครับ...มีรอยเลือดอยู่ด้วย”
ผู้กองวิชิตล้วงผ้าเช็ดหน้าออกมาหยิบแผ่นไม้มาดู “เลือดยังสดอยู่ แสดงว่าเพิ่งเกิด คนร้ายอาจยังไปได้ไม่นาน”
“น่าเสียดายนะครับ ถ้าเรามาเร็วกว่านี้ นายหมายก็คงไม่ตาย”
“ทิ้งเลือดไว้เป็นหลักฐานมัดตัวแบบนี้...มันหนีไปไหนไม่รอดหรอกครับ ผมจะต้องลากคอมันออกมารับโทษให้ได้”
ผู้กองวิชิตพูดอย่างแน่วแน่
บ้านไร่เทพธราธร รสสุคนธ์กับจีรนันท์แอบย่องเข้ามาในบ้าน รสสุคนธ์เห็นอธิวัฒน์นั่งดูทีวีอยู่ในห้องรับแขกทั้งคู่ก็รีบหลบฉาก
จีรนันท์เสนอ “เดี๋ยวเธอขึ้นไปเอาโฉนดที่ดินนะ ฉันจะล่อพี่วัฒน์ให้เอง”
“แล้วเธอจะไหวเหรอ” รสสุคนธ์เป็นห่วง
“ฉันเอาอยู่น่า ว่าแต่เธอเหอะเตรียมเงินมาให้ฉันไว้หนีหรือเปล่า”
“นี่บัตรเอทีเอ็มฉันกับรหัส ในนี้มีเงินอยู่แสนหนึ่งเธอกดไปได้เลย”
“ได้...ขอบใจนะ”
“ฉันสิต้องขอบใจเธอ” รสสุคนธ์ส่งบัตรเอทีเอ็มกับกระดาษจดรหัสให้จีรนันท์
“นั่นใคร!!” เสียงอธิวัฒน์ดังเข้ามา
“หลบเร็ว” รสสุคนธ์รีบซุกตัวหลบหลังเคาน์เตอร์ ตามที่จีรนันท์สั่ง
อธิวัฒน์เดินออกมาเห็นจีรนันท์ยืนอยู่ก็ไม่พอใจ “เมื่อกี้ออกไปไหนมา”
“จีจี้ออกไปซื้อกับข้าวมาให้พี่วัฒน์กินไงจ๊ะ นี่ไงมีแต่ของน่ากินทั้งนั้นเลย ไปกินข้าวกันเหอะนะ” จีรนันท์รีบดึงอธิวัฒน์ออกไปแล้วรีบโบกมือไล่รสสุคนธ์ให้รีบไป
รสสุคนธ์พยักหน้าแล้วรีบวิ่งขึ้นบันไดบ้านไป
ห้องนอนอธิวัฒน์ รสสุคนธ์รื้อหาโฉนดที่ดินตามตู้ ตามเตียงในห้องแต่ก็ไม่เจอ “ไหนว่าอยู่ในห้องนี้ไง”
“ของมันไม่อยู่แล้วจะเจอได้ไงล่ะ” เสียงของอธิวัฒน์ดังขึ้น
“คุณวัฒน์!!” รสสุคนธ์ตกใจร้องเสียงหลง หันไปเห็นอธิวัฒน์เดินควงจีรนันท์เข้ามา จีรนันท์ใบหน้าใสปิ๊งราวกับไม่เคยมีรอยช้ำ “คุณจีจี้นี่หมายความว่าไง”
“ก็หมายความแกถูกฉันหลอกน่ะสิ อีโง่ แค่ฉันเมคอัพนิดหน่อยแกก็หลงเชื่อแล้ว...โธ่ ใสซื่อจริ๊งจริง” จีรนันท์เยาะเย้ย