รีเซต

บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 14 หน้า 5

บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 14 หน้า 5
oey_tvs
1 มิถุนายน 2559 ( 15:57 )
659.8K
บาปบรรพกาล ตอนที่ 14
12 หน้า

รามนรินทร์คิดถึงตอนที่ ม.ล.อุณนิษารับโทรศัพท์

โทรศัพท์ที่โต๊ะ ม.ล.อุณนิษาดัง รามนรินทร์มองหาแต่ ม.ล.อุณนิษาก็ไม่อยู่ รามนรินทร์ยกหูขึ้นจะกดดึงสายมารับ แต่แล้ว ม.ล.อุณนิษาก็เปิดประตูเข้ามาขัดก่อน “ไม่ต้องค่ะ พี่ราม เดี๋ยวนิษารับเอง...ฮาโหล...อุณนิษา เลขาคุณรามนรินทร์ พรหมบดินทร์กำลังพูดสายค่ะ”

รามนรินทร์รู้ทันทีว่ารสสุคนธ์โดน ม.ล.อุณนิษาแกล้งเลยรีบเคลียร์ให้ “ถ้าคุณนภาเข้าใจว่าคุณรสสุคนธ์นัดหมายแล้วไม่รักษาเวลา ผมว่าคุณนภาเข้าใจผิดครับ วันนั้นผมอยู่ด้วยตอนคุณนิษารับโทรศัพท์จากคุณนภา ผมว่าเรื่องนี้มีมือที่สามนะครับ”

นภาเองก็ไม่ชอบ ม,ล.อุณนิษาเหมือนกัน เลยพยักหน้าหงึกหงักเริ่มเชื่อรามนรินทร์แล้วก็ตัดสินใจเชิดหน้ารับคำสั่ง “ได้ค่ะ นภาจะไปช่วยงานงานคุณรสสุคนธ์ตามที่บอสสั่งเองค่ะ”

“เยี่ยมมากครับ ตอนนี้คุณรสสุคนธ์น่าจะอยู่ที่ห้องจัดเลี้ยง...คุณนภาไปประสานงานต่อได้เลยครับ”

“โอเค...ปฏิบัติ...” นภาเดินออกไปจากห้องทำงานรามนรินทร์

เจ้าตัวอมยิ้มที่แอบช่วยรสสุคนธ์ได้

 

ทางเดินด้านหน้าโรงแรม รสสุคนธ์และน้อยเดินกลับจากกินข้าวเพื่อเพิ่มแรงสู้ต่อทั้งคืน

“อิ่มมากเลยค่ะ” น้อยบอก

“นี่ขนาดอิ่มนะ ยังถือของกินอีกมากมาย”

“ก็เราต้องอยู่ดึกนี่ค่ะ ต้องเตรียมเสบียงเพื่อท้องเผื่อมันร้อง อิอิ...”

“ที่ห้องจัดเลี้ยงยังไม่ได้ทำอะไรกันเลย รีบไปกันเถอะเดี๋ยวจะไม่เสร็จเอา” รสสุคนธ์ดูเวลาที่ข้อมือ เกือบจะเที่ยงคืนแล้ว “จะเที่ยงคืนแล้วรีบไปเถอะ”

น้อยพยักหน้าทั้งสองรีบวิ่งไป

 

ห้องจัดเลี้ยง โรงแรมแกรนด์บดินทร์ นภามองในห้องจัดเลี้ยงกับดูเวลาที่ใกล้จะเที่ยงคืนแล้วอดท้อไม่ได้ “อะไรคะเนี่ย คุณน้องขา...จะเที่ยงคืนอยู่แล้ว ทำไมสถานที่มันถึง...ยังไปไม่ถึงไหน เราจะมีงานคืนพรุ่งนี้นะคะ ไม่ใช่ชาติหน้า...”

น้อยทั้งเหนื่อยทั้งหิวเลยหันไปตอบโต้นภาบ้าง “ก็เราสองคนก็มีสองมือสองเท้า รวมเป็นสี่มือสี่เท้า ได้คุณพี่มาเพิ่ม อีกกลายเป็นหกมือหกเท้า แทนที่จะว่ากัน ก็เอามือเอาเท้าที่มีมาเร่งทำงานให้เสร็จไม่ดีกว่าเหรอคะ”

“น้อย พอเหอะ คุณนภาอุตส่าห์มีน้ำใจมาช่วยเรา ขอโทษแล้วก็ขอบคุณคุณนภามากนะคะ” รสสุคนธ์ปรามน้อย

“พี่เป็นคนมีน้ำใจแล้วก็ให้โอกาสคนนะคะคุณน้อง ได้ค่ะ พี่จะรับไว้ทั้งคำขอโทษแล้วก็คำขอบคุณค่ะ” นภาพูดจบก็แสดงศักยภาพด้วยการไปช่วยจัดการตกแต่งสถานที่ด้วยท่าทางทะมัดทะแมงเป็นงาน

น้อยมองทึ่ง “น้อยก็ขอโทษแล้วก็ขอบคุณคุณนภาด้วยคนค่ะ”

“ไม่เป็นไร ฉันไม่ถือ ว่าแต่ถามจริง เมื่อวันก่อน นัดกันแล้ว ทำไมเธอสองคนถึงไม่มาตามนัด” นภาถาม

น้อยตอบ “ก็คุณนิษามาบอกว่าคุณนภาให้เลื่อนเวลานัดไปเพราะติดลูกค้าด่วน”

นภาเลยถึงบางอ้อว่า ม.ล.อุณนิษาอยู่เบื้องหลังจริงๆ ยิ้มออกมาได้ เข้าใจรสสุคนธ์กับน้อยแล้ว

รามนรินทร์เดินเข้ามาในห้องจัดเลี้ยง ด้านหลังมีพนักงานหญิงชายในฝ่ายจัดเลี้ยงตามมาหลายคน “ไม่ทราบว่าห้องนี้ต้องการลูกมือจัดงานมั้ยครับ”

“คุณราม...” รสสุคนธ์อึ้ง

รามนรินทร์หันไปสั่งการพนักงานหญิงชายที่มาด้วย “ลุยได้เลยครับ”


12 หน้า