บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 18 หน้า 2
ทวนสวมหมวกอำพรางใบหน้าขับรถให้ ม.ร.ว.หญิงแขไขเข้ามาจอดในลานจอดรถบ้านพรหมบดินทร์
ม.ร.ว.หญิงแขไขสั่ง “นายทวนรอฉันอยู่ในรถนี่แหละ อย่าโผล่ออกไปให้คนในบ้านพรหมบดินทร์เห็นล่ะ ฉันไม่อยากมีเรื่อง”
“ครับคุณหญิงแข”
ม.ร.ว.หญิงแขไขเห็นทวนรับปากก็เชื่อ เดินเข้าไปด้านในตึก แต่ทวนกลับไม่เชื่อ ม.ร.ว.หญิงแขไข เพราะรู้จักบ้านพรหมบดินทร์ดี เลยรู้ว่าถ้าไม่เข้าด้านหน้า จะต้องไปเข้าด้านไหน ทวนรีบชิ่งหลบลัดเลาะไปอีกทางทันที
ม.ร.ว.หญิงภาวิดานั่งเล่นทอดอารมณ์อยู่ในห้องนั่งเล่นไม่ทันระวังตัว
ทวนโผล่เข้ามาในห้องแล้วตรงเข้าไปกอดม.ร.ว.หญิงภาวิดาจากด้านหลัง “คุณหญิงของไอ้ทวน คิดถึงที่สุด”
ม.ร.ว.หญิงภาวิดาขัดขืนหันมาทุบตีหน้าอกทวนให้ปล่อย ทำท่าไม่ไยดี ทั้งที่ลึกๆ ก็ยังแอบมีเยื่อใย “แก...ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้คนเนรคุณ”
ทวนไม่ยอมปล่อย แต่กลับหอม ม.ร.ว.หญิงภาวิดาด้วยความคิดถึง “อภัยให้คนเลวคนนี้ด้วยนะครับ”
“บอกให้ปล่อยไง...” ม.ร.ว.หญิงภาวิดาพยายามจะดิ้นให้หลุดแต่ก็สู้แรงทวนไม่ได้
“คุณหญิงครับ มาครับ เราไปเคลียร์กันในห้องนอนดีกว่า จะได้ไม่มีใครมาเห็น...” ทวนพยายามจะอุ้ม ม.ร.ว.หญิงภาวิดาไปทางห้องนอน
ม.ร.ว.หญิงภาวิดาไม่ยอมรีบร้องขึ้นเสียงดัง “อย่านะ มีใครอยู่บ้าง ช่วยฉันด้วย...ช่วยด้วย...”
ม.ร.ว.ภาณุกรกับ ม.ร.ว.หญิงแขไขโผล่เข้ามาเห็นพอดี ต่างเรียกชื่อทวนตกใจ “นายทวน”
ม.ร.ว.หญิงภาวิดารีบเบี่ยงตัวจากอ้อมกอดของทวนแล้วชี้หน้าด่ากลบเกลื่อนทันที “ชายกร เรียกใครมาจับมันโยนออกไปที มันบุกรุก...”
“พี่หญิง ใจเย็นๆ นะคะ นายทวนมากับแขค่ะ”
“หญิงแข หมายความว่าไง...” ม.ร.ว.หญิงภาวิดางง
ม.ร.ว.หญิงแขไขหันมาบอกภาณุกร “ชายกร ขอหญิงคุยกับพี่หญิงหน่อยนะคะ”
ม.ภาณุกรพยักหน้า ม.ร.ว.หญิงแขไขนำ ม.ร.ว.หญิงภาวิดาเดินออกไป...
ม.ร.ว.หญิงแขไขกับ ม.ร.ว.หญิงภาวิดาแยกมาคุยกันที่ศาลาริมน้ำ
ม.ร.ว.หญิงภาวิดาข้องใจเอ่ยถาม “หญิงแข พี่ไม่เข้าใจ หญิงจะช่วยคนเนรคุณอย่างมันทำไม”
“ก็นายทวนมันไม่มีที่ไป...”
ม.ร.ว.หญิงภาวิดาเชิดหน้าไม่แยแส... “สมน้ำหน้าแล้วนี่...”
“แต่พี่หญิงก็ทราบดีว่า ทั้งจวง ทวน ปริกต่างเป็นคนของแขที่เอามาฝากให้ทำงานที่พรหมบดินทร์เมื่อ 30 กว่าปีก่อนนี้ เพราะพี่หญิงอยากมีมือมีเท้าไว้จัดการนังแม้นมาศ...”
“ก็ใช่ เพราะมันอยู่มานานเนี่ยแหละ ฉันถึงเจ็บใจที่เนรคุณได้”
“ถ้ามันนิสัยไม่ดี แขก็ต้องรับผิดชอบ เพราะตัวเองเลี้ยงคนไม่ดี ทำให้พี่หญิงเดือดร้อน...” ม.ร.ว.หญิงแขไขยกมือไหว้ ม.ร.ว.หญิงภาวิดานอบน้อมน่าสงสาร “แขกราบขอโทษพี่หญิงด้วยนะคะ”
ม.ร.ว.หญิงภาวิดาเห็นท่าทางอ่อนน้อมอย่างนั้นของ ม.ร.ว.หญิงแขไขก็ใจอ่อน “พี่ไม่ได้โกรธเคืองอะไรหญิงแขนี่ มาขอโทษพี่ทำไม...แล้วเรื่องที่มันเกิดขึ้นทั้งหมด ก็เป็นเพราะสันดานเลวๆ ของนายทวน หญิงแขไม่เกี่ยว...”
“ถ้างั้นต่อไป แขจะควบคุมนายทวนให้ดี ไม่ให้มาวุ่นวายที่พรหมบดินทร์อีกนะคะ”
“จ้ะ หญิงแขจะจัดการอะไรมันก็เต็มที่เลย พี่แค่ไม่อยากเห็นหน้ามันเท่านั้นเอง”
“ได้ค่ะ พี่หญิง”