บทละครโทรทัศน์ บาปบรรพกาล ตอนที่ 3 หน้า 2
“สวัสดีครับคุณย่า ผมรามนรินทร์ หลานน้ากร...คุณน้าให้ผมมารับคุณรสครับ”
“จ้ะ คุณชายกรโทรบอกชั้นแล้ว คุณขับมาตั้งหลายชั่วโมง...นั่งพักก่อน นังกระปุกรีบไปตามพี่รสเร็ว”
กระปุกรีบวิ่งออกไปพร้อมกับตะโกนเสียงดัง “พี่รสๆ เร็วๆ มีผู้ชายหล่อมารับแล้ว”
“ตายจริง...นังเด็กคนนี้...อย่าถือสามันเลยนะคะ”
รามนรินทร์ยิ้มเขินๆ กับแม้นศรีที่ถูกชะตารามนรินทร์ตั้งแต่แรกพบ
รสสุคนธ์เปิดหน้าต่างโผล่หน้าออกมามองเห็นรามนรินทร์ยืนอยู่ก็ตกใจ “คุณราม...”
รามนรินทร์เงยหน้าขึ้นไปยิ้มขรึมๆ ให้กับรสสุคนธ์ รสสุคนธ์ยิ้มตอบรามนรินทร์แบบรักษาท่าที
ห้องทำงานรามนรินทร์ โรงแรมแกรนด์บดินทร์ ม.ล.อุณนิษาเดินเชิดหน้าเข้ามาจะเข้าห้องทำงานรามนรินทร์
นภาเห็นก็รีบวิ่งเข้ามาขวาง “เข้าไม่ได้ค่ะ”
“ทำไมจะเข้าไม่ได้ ฉันเป็นใคร...เธอไม่รู้จักเหรอไง” ม.ล.อุณนิษากร่าง
“ไม่รู้จัก แล้วก็ไม่อยากทราบด้วยค่ะ ถ้าคุณไม่ได้นัดก็เข้าไม่ได้”
“มันจะมากเกินไปแล้วนะ ฉันหม่อมหลวงอุณนิษา อนันตราวุธ เป็นว่าที่คู่หมั้นของพี่รามนรินทร์ พรหมบดินทร์
เจ้านายของเธอ จำใส่กะโหลกไว้ด้วย ถอยไป…” ม.ล.อุณนิษาเหวี่ยงนภาออก แล้วเดินเชิดเข้าห้องทันที
นภาเบ้ปากแล้วพูดลอยๆ แบบไม่ได้เกรงกลัว “กล้าพูดนะ ทั้งสาว ทั้งแก่ โสดไม่โสดประเทศนี้ ใครๆ ก็อยากเสนอตัวเป็นว่าที่คู่หมั้นคุณรามนรินทร์ พรหมบดินทร์ทั้งนั้นแหละ ฝ่าด่านนภาให้ได้ก่อนซี้...”
ม.ล.อุณนิษาทำเป็นไม่ได้ยิน ร้องเรียกราม “พี่รามคะ..พี่ราม” เมื่อมองเข้าไปในห้องแต่ห้องกลับว่างเปล่า ไม่มีแม้แต่เงาของรามนรินทร์อยู่เลย ม.ล.อุณนิษารีบจ้ำออกมาถามนภา “นี่เธอ...พี่รามไปไหน”
นภาลอยหน้าลอยตา “อ้าว...ไหนว่าคุณเป็นว่าที่คู่หมั้นไงคะ ทำไมไม่รู้ล่ะว่าว่าที่คู่หมั้นของตัวไปไหน”
“ถ้าฉันรู้ ฉันไม่มาถามเลขาหน้าไหปลาร้าอย่างเธอหรอกนะ บอกมา...พี่รามอยู่ไหน”
“วันนี้คุณรามไม่เข้าออฟฟิศ เห็นบอกว่าจะไปทำธุระส่วนตัวที่ต่างจังหวัด แต่จะไปจังหวัดไหน...ถ้าคุณ
เอ็กซ์คลูซีฟกับคุณรามจริงอย่างที่แอบอ้าง คุณก็น่าจะสืบได้ไม่ยากนะคะ ถ้าหมดธุระแล้วเชิญค่ะ ฉันจะ
ทำงาน” นภาสะบัดหน้าใส่อย่างไม่แยแสกวนบาทาสุดๆ
ม.ล.อุณนิษาเห็นอาการนภาก็แทบกรี๊ด“นังบ้า..คอยดูนะ ฉันจะบอกให้พี่รามไล่แกออก” ม.ล.อุณนิษากระแทกเท้าออกไปด้วยความโมโห นภายิ้มขำสะใจ
บ้านแม้นศรี เพชรบุรี รามนรินทร์ช่วยยกกระเป๋ารสสุคนธ์ใส่ท้ายรถ
แม้นศรีเอากล่องใส่ลูกตาลลอยแก้วให้รามนรินทร์ “ลูกตาลลอยแก้วสดๆ ฝากไปให้คุณหญิงภาวิดากับคุณชายภาณุกรด้วยนะคะ”
รามนรินทร์ยกมือไหว้ “ขอบคุณครับ”
“รสไปนะคะ” รสสุคนธ์เข้าไปกราบไปกอดแม้นศรี