บทละครโทรทัศน์ OMG ผีป่วนชวนมารัก ตอนที่ 11 หน้า 2
ผีข้าวปุ้นหันไปมองจิ๋ว ตั้งใจฟังอย่างเงียบๆ รู้สึกผิดเบาๆ ที่หลงรักผู้ชายของจิ๋ว ผีข้าวปุ้นเองก็ผูกพันกับจิ๋วเหมือนน้อง จิ๋วเล่าถึงอดีต “ตั้งแต่เล็กจนโตฉัน ไม่เคยมานั่งพูดอะไรแบบนี้กับใครมาก่อนเลยคะ ฉันไม่เคยบอกสิ่งที่ฉันคิด หรือสิ่งที่ฉันรู้สึก ฉันได้แต่เก็บมันไว้คนเดียว กลัวอะไรไม่เข้าเรื่อง”
ผีข้าวปุ้นปลอบใจ “แต่ตอนนี้เธอไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วนะ ถึงฉันไป เธอก็ยังจะมีเชฟนะ”
จิ๋วไม่มั่นใจ “มันจะเป็นอย่างนั้นเหรอคะ ฉันไม่รู้ว่าเชฟจะอยากอยู่กับฉันตลอดไปหรือเปล่า”
ผีข้าวปุ้นมองที่จิ๋ว และคิดในใจ จิ๋วพยายามไม่คิดเรื่องที่ตัวเองกังวล
“แต่ฉันชอบตอนนี้มากกว่าเมื่อก่อนนะคะ ฉันเข้ากับคนอื่นได้มากขึ้น” จิ๋วมีความสุข “แล้วฉันก็ไม่กลัวผีแล้วด้วย”
ผีข้าวปุ้นคิดในใจรู้สึกผิดที่ไม่บอกความจริงกับจิ๋ว
“ฉันขอโทษนะ ขอสุขอีกนิดนะ ขออยู่กับเชฟอีกแค่สองสามวันก็ยังดี ขอโทษนะจิ๋ว”
จิ๋วถอนหายใจ มีความสุข “มีความสุขจัง ไม่ได้เล่นชิงช้าแบบนี้มานานเท่าไหนแล้วก็ไม่รู้”
ผีข้าวปุ้นใบหน้าเศร้า มองจิ๋วที่กำลังมีความสุข
ร้านอาหาร Artist Bistro อาทิตย์เดินลงบันไดมา เพื่อจะตามหาจิ๋ว อาทิตย์บ่น
“น่าอายชะมัดเลยอะ นี้มันยังไงกันแน่ว่ะเนี้ย ตกลงนี้ใครอยากทำกันแน่ เฮ้ย ..หรือว่าเราเริ่มเร็วไป ไม่ทันตั้งตัว”
อาทิตย์เห็นจิ๋วเดินกลับเข้ามาพอดี อาทิตย์เสียงเข้ม “จิ๋วๆ”
จิ๋วกลัวโดนดุ หลบสายตา “ค่ะเชฟ”
“คุณ..” อาทิตย์ตะกุกตะกัก “พูดมาตรงๆ ได้เลยนะ”
จิ๋วพูดสวน “คือ ฉันจะอ้วกอะคะ”
อาทิตย์ตกใจมาก “ห๊า คุณจะอ้วก ผมทำให้คุณจะอ้วกเหรอ”
จิ๋วแย้ง “ห๊า ไม่ใช่คะ คือมื้อเย็นฉันหิวมาก ฉันกินเข้าไปเยอะมาก จนท้องมวนท้องอืด ไปหมดแล้ว นี้เสียงยังปุๆอยู่เลยนี้ เต็มท้องเลย” อาทิตย์จับไหล่ มองเช็คความแน่ใจ “จริงหรอ”
“จริงสิ” จิ๋วยิ้มทะเล้น “แหม่ ..เชฟอะ เชฟน่ากินขนาดนี้ ฉันจะหนีทำไมหละคะ”
อาทิตย์ยิ้ม ขำตัวเอง “โอเค ผมก็รู้สึกผิดไปแล้ว นึกว่าผมทำให้คุณจะอ้วก ผมทำอะไรผิดหรือป่าว ตัวเหม็น ปากเหม็น หรือป่าวผมก็ไม่รู้เหมือนกันอะ”
จิ๋วสั่นหัว “ไม่คะ ไม่มีอะไรทั้งนั้นเลยคะ คือว่าฉันมวนท้องก็แค่นั้นเองหละคะ แต่ตอนนี้โอเคแล้วคะ”
อาทิตย์ยิ้มโล่งใจ “ก็ดี งั้นไป ขึ้นข้างบนกัน” จิ๋วชี้นิ้วขึ้นบน “ไปบนไหนๆคะ บนไหนๆ”