บทละครโทรทัศน์ OMG ผีป่วนชวนมารัก ตอนที่ 10 หน้า 4
“ไม่เอาอ่ะ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เมื่อกี้ฉันแอบงีบมานิดนึงแล้ว ไม่ต้องห่วง”
“ไปนอนได้แล้ว”
“โอเค” อาทิตย์จูงมือจิ๋วพาเดินไปห้อง “บ้านคุณอยู่ไหนหรอ เดี๋ยวผมไปส่งนะ”
จิ๋วชี้ไปห้องตัวเอง “บ้านฉันอยู่ไกลนะคะ คุณจะเดินไปส่งถึงบ้านเลยหรอ”
“ไกลแค่ไหนก็ไปส่ง” อาทิตย์แกล้งเดินพาจิ๋วอ้อมนิดหนึ่ง ก่อนส่งถึงประตู “อ้าวว ถึงบ้านฉันแล้วนี่นา”
“อุ๊ยถึงบ้านคุณแล้ว ถ้าอย่างนั้นผมกลับก่อนนะ” อาทิตย์จะดึงมือออก
จิ๋วอ้อนๆ ไม่ยอมปล่อย “ไม่กลับไม่ได้เหรอ ขอต่อเวลาอีกนิดไม่ได้หรอ”
อาทิตย์ทำเป็นดุ แต่กลั้นยิ้มไม่อยู่ “จะเช้าแล้วนะ” อาทิตย์ปล่อยมือ “ผมง่วงจะแย่อยู่แล้ว”
“นิดเดียว”
“กู๊ดไนท์” อาทิตย์หันหลังจะเข้าห้อง จิ๋วยืนทำตาเศร้าไม่ยอมเข้าห้อง อาทิตย์หันกลับมาหัวเราะ ทั้งรักทั้งอ่อนใจ ทำเข้มใส่ “ถ้ายังไม่ไปนอน พรุ่งนี้จะไม่ให้จับมือนะ”
จิ๋วรีบเข้าห้อง “นอนแล้วนะคะ” จิ๋วโผล่หน้ามาส่งจูบ “ฝันดีนะคะ พรุ่งนี้เจอกันจุ๊บๆ”
“น่ารักจัง” อาทิตย์ยิ้มเขินกับประตูห้องจิ๋ว เดินเขินๆ เข้าห้องตัวเอง
ภายในห้องชุดของจันทร์เจ้า จันทร์เจ้ากลับมาแบบเพลียใจ เจอน้ำมนต์รออยู่ “ยังไม่นอนอีกหรอน้ำ”
“ก็รอแม่กลับมานี่แหละค่ะ ทำไมแม่ทำหน้าอย่างนั้นล่ะคะ ทะเลาะกับพี่ซันมาหรอ”
“อย่าเรียกว่าทะเลาะเลยลูก คุยกันไม่รู้เรื่องตะหาก เอะอะก็ไล่แม่กลับบ้าน” จันทร์เจ้านั่งเซ็ง
“พี่ซันเขาก็แบบนั้นแหละค่ะ เค้าเป็นห่วงเลยอยากให้แม่กลับบ้านไวไวไง
จันทร์เจ้านึกได้ “ยัยผู้ช่วยผู้หญิงที่อยู่ในร้านซัน” จันทร์เจ้า นึกชื่อไม่ออก “เด็กที่ชื่อจอยอะไรนั่นน่ะ เป็นไงอ่ะ”
“ชื่อจิ๋วค่ะ”
“จะจิ๋วจะจอยก็ช่างเถอะ เจ้าชู้ไม๊ มีเรื่องผู้ชายรึเปล่า”
“จิ๋วอ่ะเหรอคะ เค้าออกจะขี้อาย”
“น้ำมองคนต้องมองดีๆนะลูก อย่าโลกสวยให้มันมากนัก คนสมัยนี้ดูภายนอกสุภาพแสนดี แอ๊บเลวก็เยอะ”
จันทร์เจ้าเดินเพลียกลับห้อง “แม่ไปอาบน้ำดีกว่า เราเองก็อย่านอนดึกให้มันมากนะ กู๊ดไนท์”
“ทำไมช่วงนี้มีคนสงสัยเรื่องจิ๋วเยอะจัง”
ดาดฟ้า ห้องนอนอาทิตย์ ผีข้าวปุ้นเดินทะลุออกมาจากห้องนอนจิ๋ว ยืนฟังเสียง เหมือนเป็นโจรย่องเบา พอมั่นใจว่าจิ๋วหลับอยู่ก็ทะลุเข้าไปในห้องนอนอาทิตย์