บทละครโทรทัศน์ OMG ผีป่วนชวนมารัก ตอนที่ 2 หน้า 2
ผีข้าวปุ้นรวมพลัง หลับตา กำมือแน่น จะออกจากร่างจิ๋ว แต่ยังไงก็ออกไม่ได้ ผีข้าวปุ้นใช้พลังมากจนเป็นลมล้มไป ทุกคนตกใจมาก เป็นห่วง
“จิ๋ว !!!!”
“จิ๋ว !!! จิ๋ว !!!” จิ๋วไม่ฟื้น เซฟรองเริ่มห่วง อาทิตย์ตกใจวิ่งมาดู “เกิดอะไรขึ้นเนี้ย ?”
“จิ๋วเป็นลมครับ”
ผ่านเวลา จิ๋วนอนราบบนโต๊ะ เรน วิน พอล ตุ๋ย รุมล้อม
“ดูมัน สร้างเรื่องปุ๊ปเป็นลมปั๊บ ไม่รู้ว่ามันสลบจริง หรือมันแกล้งสลบวะเนี่ย”
วินเป็นห่วง “ผมว่าเราพาไปหาหมอดีกว่าครับ”
ตุ๋ยเอามืออังจมูกจิ๋ว “หลบดิ ไม่ต้องหรอก หายใจปกติแล้ว หน้าก็ไม่ซีดแล้ว ไม่เป็นไรหรอกมั้ง”
“แต่อยู่ๆก็ล้มพับไปยังงี้มันไม่ปกตินะครับ จิ๋วมันเป็นโรคอะไรไม่บอกเราครับ”
หน้าจิ๋วแกล้งหลับ “โอ๊ย โรคบ้าโรคบออะไรล่ะ มาจ้องจับผิดกันยังเงี้ย ใครมันจะกล้าลืมตา”
“เหมือนมันเคยบอกว่าเป็นโรคนอนไม่หลับ หรือมันจะกินยานอนหลับ ละไม่ตื่นว่ะ”
“ก็เป็นไปได้นะครับ”
ผีข้าวปุ้นรำคาญ “เฮ้อ เม้าไม่เลิก ไอ้ร่างนี่ก็ออกไม่ได้ซะที นอนจนเมื่อยละเนี่ย ไม่ไหวแล้วเว้ย”
จิ๋วทนไม่ไหวค่อยๆแอบลืมตามอง ระดับสายตาปะทะเป้ากางเกงของผู้ชายทั้งสี่พอดี จิ๋วแอบตะลึง ไล่สายตาสำรวจเป้าทั้งสี่ของชายหนุ่ม “โอ๊ะ อุ๊ย.. งานดีนี่ ฟินอ่ะ ผู้ชายพวกนี้ก็โอนะเนี่ย ให้เอบวกๆๆๆเลย อู้ว์…”
จิ๋วแอบยิ้ม เลียริมฝีปาก น้ำลายไหล
“เฮ้ยๆ น้ำลายไหลด้วย ฝันเหรอ ?”
“หน้าอย่างฟินอ่ะ ฝันดีแหงๆ อย่างนี้ไม่ต้องไปหาหมอแล้ว”
เซฟรองบอกข้างหูจิ๋วนิ่งๆ “นี่.. ไอ้จิ๋ว ตื่นได้แล้ว เมื่อกี๊ฉันเห็นแกลืมตา อย่ามาแอ๊บ ตื่น!!”
จิ๋วค่อยๆ ลืมตาแล้วลุกขึ้นมา “โอ้ย ...ปวดหัวอะ เบลอมากเลยอะ” ทุกคนอึ้ง เซฟรองเอือม จิ๋วยิ้มแห้งๆ
ร้านอาหาร Artist Bistro ห้องล็อกเกอร์ น้ำมนต์ทำแผลข้อศอกอาทิตย์ที่ถลอกเพราะโดนจิ๋วทุ่มลงพื้น
“ที่จริงไม่ต้องก็ได้นะ แผลแค่เนี้ย อายมากกว่าเจ็บอีก”
“แล้วเรื่องจิ๋ว พี่จะทำยังไงต่อคะ ?”
“จะทำยังไงได้ ก็เขายื่นจดหมายลาออกแล้ว”
“จิ๋วเค้าไม่ได้อยากลาออกสักหน่อย เขาโดนกดดันให้ออกไม่ใช่เหรอคะ ?”