บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 25 หน้า 5

"เกิดมาก็ไม่มีค่า...ตายไปก็ไม่มีค่า...ไม่ใช่เพราะใครเพราะทำตัวไร้ค่าเอง คิดได้ก็ตอนใกล้ตาย เสียดายเวลาจริงๆ" อาเปียวมองอาเฉิน น้ำตาไหลลงมา อาเฉินก็น้ำตาไหลไปด้วย "เกิดใหม่...จะทำให้ดีกว่านี้...แต่ไม่รู้ว่าจะได้เกิดรึเปล่า"

"คิดถึงแต่เรื่องดีๆ ไว้อาเปียว...จะได้ไปที่ดีๆ"

อาเปียวยิ้มนิดๆ เหมือนคิดอะไรขึ้นมาได้ "อั๊วซื้อเป็ดพะโล้มา มีความสุขกันทั้งบ้านเลย..." พูดได้ แค่นั้นก็เงียบไป เหมือนเหนื่อยมาก แล้วพูดต่อเสียงเบาลง "ลื้อก็มาหาอั๊วที่บ้าน...มาส่งเพื่อน...ขอบใจนะ....เฉิน" ขาดคำ อาเปียวค่อยๆ หลับตาลง ลมหายใจ ค่อยๆ แผ่วลงแล้วหยุดไป

อาเฉินมองอาเปียวก็ร้องไห้มากขึ้น แต่ไม่มีเสียงสะอื้นออกมา

เวลาต่อมา ที่ร้านอาเฉินซึ่งปิดอยู่ไม่ได้ขายของ เอกภพเดินมากับปราณี ปราณีเดินดมยาดมมา ตลอดทาง เอกภพเปิดบ้านให้ปราณีเดินเข้ามาก่อน

เอกภพหันไปถามปราณี "ป๊าไปไหน...ป่านนี้ยังไม่กลับมา...คุณรู้มั้ยว่าป๊าไปไหน"

"เห็นบอกว่าจะไปธุระค่ะ..." ปราณีพูดจบก็เดินไปรินน้ำแล้วเอามาให้เอกภพ

เอกภพมองปราณีแล้วรับ แก้วน้ำมา พูดเสียงเรียบๆ โดยไม่ได้แสดงท่าทางกระตือรือร้นใดๆ ไม่มีท่าทีตื่นเต้นที่กำลังจะได้เป็นพ่อ เหมือนคนทั่วไป "ขอบคุณ...จากนี้ไป...คุณต้องดูแลตัวเองให้ดีๆ...อย่าทำงานหนัก"

"ค่ะ...ณีไม่เป็นอะไรมากหรอกค่ะ...แค่ท้อง...ไม่ได้ไม่สบาย" เอกภพชะงักไปนิดกับคำพูดของปราณี ปราณีมองเอกภพท่าทางจริงจัง “คุณมีอะไรจะพูดกับณีรึเปล่าคะ...พูดได้นะคะ"

เอกภพนิ่ง แล้วส่ายหน้า "ไม่มี...."

“ณีไม่อยากให้ ณีกับลูกเป็นตัวถ่วง...รั้งคุณไว้"

เอกภพถอนหายใจ "ถ้าคุณอยากให้ผมพูด....ผมก็จะพูด..." ปราณีมองเอกภพตั้งใจฟัง สีหน้าของ ปราณี เหมือนยอมรับทุกคำพูดของเอกภพ "ดูแลตัวเองกับลูกผมให้ดีๆ..."

ปราณีนึกไม่ถึงว่าเอกภพจะพูดคำนี้ ปราณีรู้สึกตื้นตันใจทันที "ค่ะ..." น้ำตาคลอน้อยๆ เหมือนเป็นการยอมรับเธอเป็นเมีย

เอกภพ ขยับลุกขึ้น “ผมจะออกไปดูป๊า...แล้วจะซื้อกับข้าวกลับมาเอง...คุณจะได้ไม่ต้องทำวันนี้พักซักวันนะ" พูดจบก็เดินออกไป

ปราณีมองตามไป ค่อยๆ ยิ้มออกมาน้ำตาคลออย่างดีใจ

ภายในวัด อาเฉินนั่งอยู่ข้างๆ ศพอาเปียว มองดูอาเปียวนิ่ง

ซักครู่สัปเหร่อเดินเข้ามา "ได้โลงแล้วนะ....จะใส่เลยมั้ย"

"รอรดน้ำศพก่อน..."

"เถ้าแก่ก็รดสิ...เสร็จแล้วจะได้เอาใส่โลง..."