บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 7 หน้า 2
เวลาผ่านไปสักครู่ พิธีกรเดินออกมากลางเวที หน้าเจื่อนๆ เล็กน้อยแต่พยายามเก็บอาการ ส่วนผู้เข้า แข่งขันทั้ง 5 คน ยืนอยู่มุมเวที
"ต้องขอโทษพี่น้องคนดู ผู้ชมทุกคนด้วยนะครับ เมื่อซักครู่เกิดเหตุขัดข้องทางเทคนิคเล็กน้อย แต่ตอนนี้รับรองว่าถูกต้อง ไม่ผิดแน่นอนครับ.....เหตุการณ์เมื่อซักครู่นี้ คิดซะว่า... ยังไม่มีการประกาศผลใดๆ เกิดขึ้นมาก่อนแล้วกันนะครับ และ ณ บัดนี้...ผมจะขอประกาศรายชื่อ ผู้ชนะเลิศการประกวดร้องเพลงนะครับ"
หลินเดินเข้ามาอย่างไม่เข้าใจ "ก็เมื่อกี้ประกาศชื่อหลินแล้วนี่...หลิน รินลดา ชนะเลิศ..."
"คือเมื่อกี้ยังไม่มีการประกาศผู้ชนะนะครับ เราประกาศรองชนะเลิศคือ น้องหลิน..."
หลินขยับปากจะโวยวาย แต่จกกับเขียดขยับเข้ามาดึงหลินถอยหลังไป ศักดิ์ซึ่งอยู่ข้างล่างจ้องหลิน เหมือนปรามเอาจริง หลินจึงยอมถอยหลังมา
"สำหรับนักร้องชนะเลิศในคืนนี้ คือ นางสาว ถิงถิง แซ่หลิ่มครับ"
ขาดคำพิธีกร เสียงปรบมือของคนดู ดังสนั่น เหมือนฝันกระโดดกอดถิงถิงด้วยความดีใจ เอกภพตบมืออย่างดีใจ รวมทั้งเป๊กด้วย ปราณีซึ่งนั่งอยู่ ข้างๆ ตบมือแต่ก็หันมามองเอกภพ ก่อนจะหันไปมองบนเวที เกลียว อาคัง อาเปียว ต่างดีอกดีใจกับการประกาศรางวัล นายกฯ เล็ก ขึ้นไปมอบรางวัลให้
"นอกจากเงินรางวัล 5 หมื่นบาทแล้วนะครับ...ท่านนายกฯ ยังมอบเงินอัดฉีดให้อีก 1 หมื่นบาทครับ และเพื่อยืนยันว่าการตัดสินครั้งนี้ถูกต้อง สะอาด ตรงไปตรงมา ไม่ผิดพลาด ขอเชิญทุกท่านฟังเพลง “เถียนมีมี่” เพลงที่ทำให้ถิงถิงชนะใจกรรมการและชนะใจทุกท่านที่นี่ครับ..."
เสียงดนตรีดังขึ้น ถิงถิงรับไมค์มาร้องเพลง “เถียนมีมี่” อีกรอบ เสี่ยกำพลยืนฟังอย่างพอใจ ในขณะที่ศักดิ์หงุดหงิด แต่ทำอะไรไม่ได้
หลังจากงานประกวดเสร็จสิ้น เอกภพเดินไปส่งปราณีกลับบ้าน
ปราณีหันไปมองเอกภพ "ถิงถิงร้องเพลงเพราะจริงๆ นะคะ..."
"ครับ..."
"ขอโทษนะคะ ที่ทำให้คุณไม่ได้แสดงความยินดีกับถิงถิง...เพราะต้องมาส่งณี"
"ไม่เป็นไรหรอกครับ...ผมค่อยไปแสดงความยินดี..วันอื่นก็ยังทัน"
"ค่ะ..."
ทั้งคู่เดินมาถึงหน้าบ้านปราณี
"กลับดึกแบบนี้ คุณพ่อคุณแม่คุณจะว่าอะไรมั้ยครับ"
"ไม่หรอกค่ะ...ณีบอกไว้แล้วว่าจะไปงานศาลเจ้ากับคุณเอกภพ...ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"
"ครับ..."
ปราณีไขกุญแจเปิดประตูเดินเข้าบ้านไป เอกภพหมุนตัวเดินกลับ ปราณีซึ่งอยู่ในบ้านแล้ว หมุนตัวหันมามองผ่านประตูบ้านออกไปที่เอกภพ สายตาของหญิงสาวเต้มไปด้วยความรู้สึกทั้งรัก ทั้งน้อยใจ