บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 7 หน้า 5
ระหว่างทางเดินไปตลาด ถิงถิงเข็นรถมากับเกลียว มีอาคังเดินตามมาด้วย
"เดี๋ยวม๊าเข็นไปตลาดเอง...ถิงเอาเงินไปจ่ายค่ากับข้าวก่อนเถอะ ค่าเหล้าของป๊า ด้วย...สงสัยจะเซ็นมาจากเฮียเฉิน..."
"คัง...ช่วยม๊าเข็นไปตลาดก่อน.....แล้วค่อยไปเรียน....ทันมั้ย" ถิงถิงเอ่ยถามน้องชาย
"ทัน..."
ถิงถิงพยักหน้าให้คัง แล้วหันไปบอกทางเกลียว “เดี๋ยวอั๊วตามไปนะ...ม๊า..." พูดจบก็เดินแยกไป
เกลียวมองตามแล้วหันมาทางคัง ที่เข้ามาช่วยเข็นรถ "ไม่ต้องช่วยม๊าก็ได้.....คังไปเรียนเถอะ"
อาคังไม่ตอบแต่เข็นรถไป ซักครู่ อาคังมองเห็นหลินยืนพิงกำแพงอยู่ห่างไป ท่าทางหลินเหม่อๆ อาคังหันมาทางเกลียว "ม๊าไปเองได้แน่นะ..."
“แน่สิ..."
"งั้นอั๊วไปนะ..." อาคังพูดจบก็รีบเดินไปทางหลินทันที
"ตั้งใจเรียนนะ..." เกลียวพูดต่อเสียงเบาลง เพราะคังรีบเดินไปไม่สนใจฟัง เกลียวเลี้ยวรถเข็นไปอีกทาง
หลินยืนพิงกำแพงทำท่าเซ็งๆ อาคังเดินเข้ามาหยุดยืนตรงหน้า หลินเงยหน้าขึ้นมอง พอเห็นอาคังก็ขยับจะเดินหนี อาคังขยับมาดักหน้าไว้
หลินมองอาคัง แล้วเมินหน้าไปทางอื่น พูดเสียงห้วนๆ "หลีกไป..."
อาคังพูดเสียงอ่อนๆ "หลินโกรธเราเรื่องอะไร...เรื่องประกวดร้องเพลงเมื่อคืนเหรอ"
"เรื่องเมื่อคืนไม่เกี่ยวกับคัง...หลินจะโกรธคังเรื่องนั้นทำไม"
"ไม่ใช่เรื่องนั้น...แล้วโกรธเราเรื่องอะไร...ทำไมต้องเดินหนีเรา"
หลินมองหน้าอาคังแล้วถอนหายใจเซ็งๆ ก่อนจะ ทำเสียงประชดเล็กๆ "ตอนนี้พี่สาวคังก็สบายแล้วซิ...ได้เงินรางวัลตั้งเยอะ"
อาคังส่ายหน้า “เงินที่ได้มาทั้งหมด ต้องเอาไปใช้หนี้ให้เฮียศักดิ์ เจ้าของบ่อนที่หลินอยู่ด้วยนั่นล่ะ เจ๊ก็ต้องขายไข่ ขาย ผักเหมือนเดิม...แล้วหน้าหลินไปโดนอะไรมา...ทำไมบวมๆ แดงๆ"
หลินพูดประชด "ร้องเพลงแพ้ ก็เลยโดนตบไง"
"แต่ถ้าเจ๊ถิงแพ้...ป๊าของเราอาจจะโดนซ้อมจนตายก็ได้...ขอบใจนะ...หลินที่เสียสละให้"
หลินมองอาคังที่ทำหน้าแบบขอบใจจริงๆ ต่างฝ่ายต่างนิ่งไม่พูดอะไร
ที่ร้านของอาเฉิน อาเฉินเดินออกมาจากในร้าน ในมือถือกระดาษออกมาด้วย "ทั้งหมดก็หนึ่งพันกับแปดสิบห้าบาท"
ถิงถิงหยิบเงินออกมานับแล้วส่งให้ "นี่ 1 พัน นะแปะ...แล้วก็ 80 บาท" ถิงถิงล้วงหาเงินอีก 5 บาท
อาเฉินมองถิงถิงอย่างเอ็นดู“ไม่เป็นไรหรอก...5 บาท...แปะยกให้"
"ของซื้อ ของขาย อย่าลดเลยจ๊ะ แปะ..."