บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 12 หน้า 4
เอกภพหันมาพอดี รีบลุกขึ้นอย่างดีใจ เข้าไปจับมือถิงถิง "ถิง...” เขาดึงถิงถิงเข้ามากอด “ถิงถิง..."
คราวนี้ทั้งฝ้าย พลอย และแนนซี่หันมามองหน้ากัน เริ่มเห็นด้วยกับที่หมิงเซียนบอก
ถิงถิงขยับตัวออกจากเอกภพ "คุณเอก...คุณมาที่นี่ได้ยังไงคะ..."
ภายในห้องทำงานของเสี่ยกำพล เสี่ยกำพลซึ่งนั่งทำงานอยู่ เงยหน้าขึ้นมอง เห็นหมิงเซียนค่อยๆ เดินเข้ามาอย่างสงบเสงี่ยมเกรงใจก็เอ่ยถามขึ้น "มีเรื่องอะไร..."
"คือ...จริงๆ...หมิงก็ไม่อยากจะกวนเวลาทำงานของเสี่ยหรอกนะคะ...แต่ถ้าไม่มาบอกแล้วเสี่ยทราบทีหลัง...มันจะไม่ดี" หมิงเซียนทำเป็นมีลีลา
"เข้าเรื่องเลย...หมิงเซียน...ชั้นมีงานต้องทำอีกมาก"
"ค่ะ...เออ...คือ...เมื่อซักครู่...มีผู้ชายมาขอพบถิงถิงค่ะ"
เสี่ยกำพลขมวดคิ้ว "ผู้ชาย...เค้าบอกรึเปล่าว่าเป็นใคร...ถ้าแก่แล้วก็อาจจะเป็นพ่อ...แต่ถ้ายังเด็กก็น่าจะเป็นน้องชาย..."
"ไม่แก่...ไม่เด็กค่ะ....เค้าบอกว่าเป็นเพื่อนถิงถิงค่ะ...ชื่อเอกภพ"
"เอกภพ..." เสี่ยกำพลเอ่ยทวน
"แต่หมิงดูแล้ว...ท่าทางไม่น่าจะใช่เพื่อนนะคะ...เหมือนแฟนกันมากกว่า..."
"นายเอกภพนั่น...ทำอะไรเรอะ...เธอถึงมองออกว่าน่าจะเป็นแฟนถิงถิงมากกว่า"
หมิงเซียนทำท่ามีจริต "แหม...ของแบบนี้...ดูไม่ยากหรอกค่ะเสี่ย...ดูอย่างหมิงซิคะ....ต่อให้ยืนคนละฝั่งกับเสี่ย...แต่ถ้าใครเห็นเค้าก็รู้ว่า เราเป็นอะไรกัน..." เสี่ยกำพลมองหมิงเซียนนิ่ง หมิงเซียนยิ้มหวานให้ "สายตาที่มองสบตากัน มันฟ้องค่ะ...เสี่ย"
"เธอไปเห็นเค้าสบตากันมาแแล้วเรอะ..."
"แหม...เสี่ยก้อ...เสี่ยจะไม่ลงไปดูให้เห็นกับตาหน่อยเหรอคะ..."
"เธออธิบายซะละเอียดขนาดนี้...จะให้ลงไปดูอีกทำไม..."
หมิงเซียนมองเสี่ยกำพลที่ก้มหน้าทำงานต่ออย่างไม่สนใจ
เอกภพซึ่งกุมมือถิงถิงอยู่ตลอดเวลา มองถิงถิงอย่างตัดพ้อเล็กๆ "ผมอยู่ไม่ได้หรอกนะถิงถิง...ถ้าไม่มีคุณ...ผมเทียวไปเทียวมาถามศักดิ์ว่าคุณอยู่ที่ไหน...แต่ก็ไม่ได้คำตอบจนคังเอาที่อยู่ของคุณมาให้ผม..."
"คังเหรอคะ..." ถิงถิงถามขึ้นอย่างแปลกใจ
"ใช่...กลับไปอยู่ที่บ้านเราเถอะ....ที่นี่...ไม่ใช่ที่ของเรา"
"เสี่ยกำพลช่วยชั้นล้างหนี้เฮียศักดิ์...ชั้นต้องอยู่ทำงานที่นี่ใช้หนี้ที่เอาเงินเสี่ยมา"
"ผมจะใช้หนี้ให้เสี่ย...ถิงพาผมไปพบเสี่ยได้มั้ย..." ถิงถิงมองหน้าเอกภพ เหมือนพยายามค้นหาความจริงใจ "ทำไมมองผมแบบนั้น......คุณไม่เชื่อใจผมเหรอ....ถิง"