บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 3

นับทองเดินเร็วๆ หน้าตาเอาเรื่อง เข้าไปในตลาดที่เริ่มวายแล้ว จากนั้นมองซ้ายขวา เหมือนหาใคร

ซักครู่แม่ค้าคนหนึ่งซึ่งกำลังทำความสะอาดแผง มองนับทองอย่างแปลกใจ "เจ๊นับทอง...ทำไมมาตลาดเอาป่านนี้ล่ะ...ตลาดวายหมดแล้ว"

"ชั้นไม่ได้มาซื้อของ..." นับทองพูดเสียงห้วน

"อ้าว...แล้วมาทำไมล่ะ...มาตามหาใครเหรอ..." นับทองขยับจะถาม แต่ก็เปลี่ยนใจ ไม่พูด ทว่ายังมองหา เดินเลยแม่ค้าไปอีก แม่ค้ามองตามไป "ถามชั้นได้น่ะ...เจ๊...ตามหาใคร...จะได้ไม่เสียเวลาไง"

นับทองหันมามองแม่ค้า "ไม่ต้อง.....ชั้นมีเวลาเยอะ..."

แม่ค้ามองตามไปอย่างเคืองๆ  "เอ้า...พูดดีๆ ตอบมาแบบนี้ได้ไงวะ...คนเค้าอุตส่าห์มีน้ำใจ พวกมนุษย์ป้าขึ้นคานนี่มันขี้หงุดหงิด งุ่นง่านบานทะโร่โท่จริงๆ เป็นอาชีพรึไงวะ" แม่ค้าบ่นไปก็ทำความสะอาดเก็บแผงไป

ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวของเป๊ก เป๊กตักผัดซีอิ๊วใส่จานให้ลูกจ้างเอาไปเสิร์ฟแล้วเดินออกมาจากหน้าเตา ไปที่นับทองซึ่งนั่งหน้าบึ้งอยู่ "อั๊วไม่เจอเอกภพเลยอี๊...มีอะไรรึเปล่า...อี๊ ทำไมหน้าเครียดจัง"

"ลื้อรู้มั้ย...ว่าเอกภพรู้จักกับถิงถิง"

เป๊กแปลกใจ "เอ้ย...ไปรู้จักกันเมื่อไหร่ แล้วอี๊รู้ได้ไง ไม่ใช่ม้าง"

"มีคนเค้าไปเห็นว่าเอกภพเดินอยู่กับถิงถิงน่ะซิ..."

เป๊กไม่เชื่อ "อาจจะบังเอิญเดินไปพร้อมกันก็ได้...อี๊...ก็เลยนึกว่าเดินไปด้วยกัน...อั๊วว่าไม่ใช่หรอก" นับทองฟังหน้ายังบึ้งอยู่ แต่เห็นว่าเริ่มมีอาการลังเลนิดๆ "เอกภพเพิ่งกลับมาไม่กี่วัน...จะไปรู้จักถิงถิงได้ยังไง อี๊...ถิงถิงถึงจะสวย แต่ก็ไม่ใช่เซเลบนะ อั๊วยืนยันว่าไม่ใช่แน่นอน"

"แล้วเอกภพไปไหนล่ะ..."

"โห...อันนี้ก็ไม่รู้น่ะ...อี๊ อาจจะไปเดินสำรวจตลาด เจอเพื่อนเก่า หรือไม่...ตอนนี้อาจจะกลับบ้านแล้วก็ได้นะ" นับทองเริ่มคล้อยตามเป๊ก มองหน้าเป๊กอีกที เป๊กพยักหน้าทำท่ามั่นใจ นับทองลุกขึ้นเดินออกไป เป๊กมองตามไปอย่างครุ่นคิดเอ่ยพึมพำ "เป็นไปได้เหรอวะ...หรือว่าจะรู้จักกันจริงๆ วะ"

ที่บ้านของอาเฉิน อาเฉินกำลังขายของให้ลูกค้า

นับทองเดินกลับมา "เอกภพกลับมารึยัง..."

"กลับมาแล้ว..."

นับทองถอนหายใจโล่งอก "ค่อยยังชั่ว..."

อาเฉินมองนับทองแล้วก็อดหัวเราะขำเบาๆ ไม่ได้ เนื้อทองเดินออกมาจากด้านใน