บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 20 หน้า 4

รมมี่พยายามระงับอารมณ์ "อย่ามาพูดกระแทกชั้นนะ...คุณนี่มันอยากลองดีกับชั้นจริงๆ...ถ้าคุณเรย์มอนด์รู้ว่าคุณทำแบบนี้กับชั้นคุณคิดว่าคุณจะได้เปิดกล้องตามกำหนดที่วางไว้เรอะ..."

"ผมว่านักธุรกิจระดับคุณเรย์มอนด์ น่าจะแยกแยะออกว่า เรื่องไหนเป็นเรื่องงาน...เรื่องไหนเรื่อง ส่วนตัว..."

รมมี่มองเชิดอย่างแค้นใจ ก่อนจะหมุนตัวเดินออกไป เชิดมองตามอย่างเซ็งๆ ปนอ่อนใจ

ภายในห้องเรียนแอ็กติ้ง ครูเนมกำลังสอนการแสดงกับเหิรฟ้าและ ถิงถิง โดยเน้นความใกล้ชิดของเหิรฟ้ากับถิงถิง ให้เหิรฟ้ารู้สึกมีความสุขกับการได้อยู่กับถิงถิง  ในบทบาทลลินและอัคคี  ทั้งเหิรฟ้าและถิงถิงตั้งใจเรียนเต็มที่ ซักครู่ ประตูเปิดออกเห็นรมมี่เดินเข้ามา

ครูเนมหันมามอง เมื่อเห็นรมมี่ก็ยิ้มให้อย่างดีใจ ยกมือไหว้อ่อนโยน "สวัสดีค่ะ...คุณรมมี่..."

รมมี่ชะงักไปนิดกับท่าทางอ่อนๆ ของครูเนม จึงพูดเสียงห่างเหินแต่ความแรงอ่อนลง "สวัสดี..."

“ดีใจจังเลยค่ะ...ที่ได้เจอคุณรมมี่ตัวจริง...ทั้งสวยทั้งสง่า ไม่เปลี่ยนแปลงเลยนะคะ" ครูเนมเอ่ยชม

"ขอบใจ...."

เหิรฟ้าเอ่ยทะลุกลางปล้องขึ้นมา “ผมกำลังอินเลย...จะให้ผมซ้อมต่อมั้ยครับ"

รมมี่หันมามองเหิรฟ้า แล้วมองเลยไปที่ถิงถิง

ถิงถิงยกมือไหว้รมมี่ "สวัสดีค่ะ...คุณรมมี่"

รมมี่หันไปพยักหน้าให้แต่ไม่รับไหว้ แล้วหันมาถามทางครูเนม "เป็นไงบ้างคะ...พอจะเห็นแววดาราชื่อดังเหมือนกับที่ลงโปรโมทไว้ในหนังสือพิมพ์รึเปล่า"

“จะเป็นดาราชื่อดังรึเปล่า...ดิชั้นไม่แน่ใจค่ะ...แต่รับรองว่าถิงถิงจะเป็นนักแสดงที่ดีแน่นอนค่ะ"

รมมี่ชะงักกับคำพูดเรียบๆ อ่อนหวาน แต่มีนัยของครูเนม

เหิรฟ้าโวยวาย "อ้าว...แล้วผมล่ะครับ.....ครูเนม"

"เหิรฟ้าก็จะต้องเป็นนักแสดงที่ดีเหมือนกันค่ะ..."

“น่ารักที่สุดเลยครับครู...ให้กำลังใจผม...ทั้งๆ ที่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน" เหิรฟ้าหัวเราะขำๆ กับคำพูด ของครูเนม รมมี่มองภาพนั้นอย่างขัดหู ขัดตา เหิรฟ้าหันมามองรมมี่ "คุณรมมี่จะดูครูเนมสอนแอคติ้งเรา 2 คนรึเปล่าครับ...ถ้าอยากดูก็ไปนั่งมุมโน้นได้มั้ยครับ...ผมต้อง การสมาธิ..."

รมมี่มองเหิรฟ้าอย่างไม่พอใจ แต่ก็ยิ้มนิดๆ เยาะหน่อยๆ พยายาม เก็บอาการไม่พอใจ "ชั้นไม่ดูหรอก...ชั้นไม่ได้ว่างงานมากขนาดนั้น...ไม่งั้นชั้นจะให้เชิดหาครูแอ็กติ้งมาสอน แทนชั้น เหรอ...ตามสบายนะคะ...ขอให้โชคดี" รมมี่หันไปยิ้มให้ครูเนม เอ่ยจบก็เดินหน้าเชิดออกไป

ครูเนมหันมาทางเหิรฟ้ากับถิงถิง "วิธีจะเป็นนักแสดงที่ดี...สิ่งสำคัญที่สุดอีกอย่างนึงคือ เธอจะต้องเชื่อในตัวละครที่เธอรับบท...เธอต้องรู้สึกว่าเป็นตัวละครนั้น...สวมบทให้แนบสนิทเป็นเนื้อเดียว..."

"เหมือนคุณรมมี่ที่คิดว่าเก่ง...สูงส่ง...ก็เลยมีท่าทางแบบเมื่อกี้ใช่มั้ยครับ"

ครูเนมยิ้มนิดๆ ไม่ตอบก่อนจะหันมาทางถิงถิง"เก็บรายละเอียดให้หมดนะ ถิงถิง"

“ค่ะ..." ถิงถิงยิ้มตอบ ครูเนมมองถิงถิงอย่างพอใจ