บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 20 หน้า 5
เรย์มอนด์นั่งทำงานอยู่ในห้อง รมมี่เปิดประตูอย่างแรง เดินเข้ามาอย่างหงุดหงิด
"อารมณ์เสียมาจากไหน....หงุดหงิดมากๆ ระวังจะแก่นะ..."
รมมี่ค้อนขวับ ก่อนจะทรุดตัวนั่งอย่างแรง"อย่ามาแหย่ค่ะ...รมมี่ไม่มีอารมณ์สนุกด้วย"
เรย์มอนด์ยิ้มอย่างใจเย็น “มีเรื่องอะไรอีกล่ะ..."
"จะเรื่องอะไรล่ะคะ...ก็เรื่องหนังของคุณนั่นล่ะค่ะ...มีแต่เรื่องตลอด...รมมี่รู้สึกเหมือนตัวเองโดนบีบ”
"ใครจะกล้าทำแบบนั้นกับคุณ"
“ก็ผู้กำกับคนเก่งของคุณไงคะ...รวมหัวกับนางเอกมือใหม่เพิ่งจะเข้าวงการ ยังไม่ทันเกิดเลยด้วยซ้ำ ฤทธิ์มากจริงๆ...หึ" เรย์มอนด์มองรมมี่นิ่ง ไม่ถามอะไร รมมี่มองเรย์มอนด์อย่างงอนๆ ก่อนจะแกล้งสะบัดลุกขึ้นจะเดินออกไป
"รมมี่..." เรย์มอนด์เอ่ยเรียกเสียงอ่อนโยน รมมี่ยืนนิ่งแต่ยังหันหลังให้ รอว่าเรย์มอนด์จะพูดอะไรต่อ "ผมรอฟังอยู่นะ..."
รมมี่ยิ้มนิดๆ อย่างพอใจเมื่อได้ยิน ก่อนจะหันหน้ามาพร้อมกับเปลี่ยนสีหน้าเป็นงอนๆ "ก็คุณทำท่าเหมือนไม่สนใจรมมี่..."
“ผมไม่สนใจคุณ...แล้วผมจะสนใจใครล่ะ..."
รมมี่ยิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะทรุดตัวลงนั่ง
เสี่ยกำพลนั่งอยู่ มีเชิดนั่งอยู่ตรงข้าม
เสี่ยกำพลหัวเราะเบาๆ "ผู้หญิงนี่...ชอบหาเรื่องให้เราปวดหัวจริงๆ..."
"ผู้หญิงบางคนเท่านั้นล่ะครับ...เสี่ย"
"ป่านนี้รมมี่คงเล่าให้คุณเรย์มอนด์ฟังหมดแล้วล่ะ...ว่าโดนปลดกลางอากาศ นายหาครูสอนการ แสดงมาแทน..."
เชิดถอนหายใจ "จริงๆ...ผมก็ไม่อยากทำอย่างนั้นหรอกครับ...แต่ผมไม่อยากให้เหิรฟ้าพูดถึงรมมี่ในทางไม่ดี..."
"หวังว่าคุณเรย์มอนด์คงเข้าใจนะ..."
เรย์มอนด์ขยับลุกขึ้นมานั่งข้างๆ รมมี่ ประคองกอดไว้ "รมมี่...ผมว่าเชิดเค้าอาจจะไม่อยากให้คุณเหนื่อย...เครียดกับการสอนน่ะ...เค้าก็คงรู้ว่าคุณเป็นคนทุ่มเทกับงานแค่ไหน...คุณตั้งมาตรฐานเอาไว้สูง พอไม่ได้คุณก็จะหงุดหงิด...เครียด...ปล่อยให้คนอื่นสอนก็ดี เหมือนกัน...คุณมาช่วยผมดูภาพรวมของหนังดีกว่า"
"แต่รมมี่เป็นดารา เป็นนางเอกชื่อดังนะคะ...ทุกคนรู้ว่ารมมี่เป็นภรรยาคุณ...ต้องมีส่วนร่วมกับการทำหนังครั้งนี้แน่ๆ แล้วถ้ายายถิงถิงแสดงห่วยๆ...รมมี่อายเค้าแย่เลย"
"เชิดคงไม่ปล่อยให้เป็นแบบนั้นหรอก...เชื่อผมสิ"
"โอเคค่ะ...แต่ถ้ามีอะไรขึ้นมา...อย่ามาโทษรมมี่นะคะ"
เรย์มอนด์ยิ้มให้ ดึงรมมี่เข้ามากอด