บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 4 หน้า 2

"จะไปโรงเรียนไม่ใช่เหรอ...แล้วลื้อเดินไปหลังบ้านทำไม"

"อั๊วจะไปหาเจ๊ถิงถิง..."

"ถ้าจะขอตังค์ก็ไม่ต้องไป....มาเอาที่นี่" อาคังมองอาเปียวอย่างนึกไม่ถึง อาเปียวหยิบแบงก์ร้อยออกมาส่งให้ อาคังยังยืนนิ่ง "เอ้า...ยืนนิ่งทำไม...มาเอาไป...เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก" อาคังเดินเข้าไปหาอาเปียว ยกมือไหว้ แล้วรับเงินมา

หลินมองหน้าอาคังซึ่งยังนิ่งอมยิ้มอยู่ไม่พูดไม่จา ก็ตบมือใส่ตรงหน้าอาคังดังๆ "เฮ้...ตื่นได้แล้ว...เป็นไรเนี่ย...ชอบยืนหลับจริงๆ"

"ไปก่อนนะ..." อาคังหัวเราะ

หลินพยักหน้า แล้วพูดแซวเล่นๆ "ตามใจ...ไม่รักดี...ก็ไม่อยากจะรั้งไว้"

อาคังหัวเราะมากขึ้นแล้วเดินแยกไป หลินมองตามแล้วยักไหล่เดินแยกไปอีกทาง

อีกด้านหนึ่ง ถิงถิงถูบ้านด้านล่างเรียบร้อย ก็เดินออกมาเก็บผ้าที่ตากไว้หน้าบ้าน ซักครู่อาเปียวเดินออกมา

ถิงถิงหันไปมองเอ่ยถาม "ป๊า...หิวรึยัง"

"ไม่หิว..." อาเปียวพูดจบก็ขยับเดินเลยถิงถิงไป

"ป๊าจะไปไหนเหรอ..."

อาเปียวหันมาตอบ "ไปหาเงิน..."

ถิงถิงแปลกใจ "ไปหาเงิน....ป๊าจะไปทำงานที่ไหนเหรอ"

อาเปียวเริ่มหงุดหงิด "จะที่ไหนก็เรื่องของอั๊ว...เอาเป็นว่าอั๊วหาเงินมาได้ก็พอแล้ว" พูดจบก็เดินไป

ถิงถิงมองตามแล้วถอนหายใจ ก่อนจะหมุนตัวมาเก็บผ้าต่อ สักครู่ ถิงถิงรู้สึกเหมือนมีคนมายืนอยู่ข้างหลังจึงหันมามอง เพราะคิดว่าป๊าลืมอะไร "ป๊า..." ถิงถิงชะงักเมื่อเห็นว่าเป็นเอกภพ ก็ปรับสีหน้าไม่ถูก

"สวัสดีครับ...ถิงถิง"

ถิงถิงตั้งหลักได้ก็ค้อนเล็กๆ ก่อนจะหันไปเก็บผ้าต่อ เอกภพเดินเข้ามาช่วยเก็บผ้าให้

ถิงถิงมองแล้วก็ขยับเข้าไปดึงผ้าจากเอกภพมา "คุณนี่ดื้อจริงๆ เลยนะ..."

"ผมไม่ได้ดื้อเลยนะ....นี่ผมก็ตามใจที่สุดแล้ว"

"ตามใจใครคะ...ชั้นบอกคุณว่าอย่ามายุ่งเกี่ยวกับชั้นอีก แต่คุณก็ยังมาที่นี่ ตามใจใครไม่ทราบ"

“ตามใจ...หัวใจตัวเอง...ไม่ดื้อเลยซักนิด"

ถิงถิงทำท่าเอือมๆ กับคารมเอกภพ "ภาษาของคนเรียนเมืองนอกเหรอเนี่ย"

"ภาษาคนมีความรักต่างหาก"

ถิงถิงเก็บผ้าเสร็จมองเอกภพ "คุณมาทำไมเนี่ย..."

"ผมคิดถึง...คุณ" เอกภพพูดช้าๆ นุ่มนวล