บทละครโทรทัศน์ เถียนมีมี่ รักเธอชั่วนิรันดร์ ตอนที่ 15 หน้า 5
“ผู้หญิงที่เสี่ยกำพลดูแล...ไม่มีใครลำบาก หรือว่าไม่สบายใจหรอกอยากเจอถิงถิงหรือไง...ถ้าอยากเจอจริงๆ ก็ต้องไปรอดูเธอร้องเพลงที่พาราไดซ์"
"ครับ..." ศักดิ์พึมพำเบาๆ เหมือนรับทราบ
เสี่ยกำพลทำหน้ารำคาญนิดๆ ก่อนจะก้มลงอ่านเอกสารงานต่อ
ถิงถิงมองหลินอย่างแปลกใจ ไม่แน่ใจ "อาคังเป็นคนขอที่อยู่ของชั้นจากเฮียศักดิ์ไปให้คุณเอกเหรอ..."
"ใช่...ชั้นกับคังเห็นเฮียเอกเมาทุกวัน...เสียใจที่เจ๊ทิ้งเค้าไป เฮียเอกไม่รู้ว่าจะตามเจ๊ได้ที่ไหน...เทียวไป เทียวมาถามเฮียศักดิ์...เฮียศักดิ์ก้ไม่ยอมบอก"
"เรื่องของชั้นกับคุณเอก...มันไม่มีอะไรแล้ว"
“เจ๊...เจ๊จะหลอกใครก็หลอกได้...แต่เจ๊หลอกตัวเองไม่ได้หรอก...เฮียเอกรักเจ๊มากนะ แล้วชั้นว่าเจ๊ก็น่าจะ รักเฮียเอกมากเหมือนกัน...เจ๊...” หลินจับมือถิงถิง “บอกได้มั้ยว่าทำไม เจ๊ถึงไม่กลับ"
"ไม่มีอะไร" ถิงถิงส่ายหน้า
"ไม่มีทางอะ...เจ๊อย่ามาหลอกชั้นเลย ถึงตอนแรกเราจะเจอกันไม่ค่อยดีเท่าไหร่...แต่ชั้นก็จริงใจกับเจ๊นะ ...ชั้นอยากให้เจ๊กลับบ้านจริงๆ"
"ทำไม...ชั้นจะอยู่ที่นี่.....หรือกลับไปอยู่ที่บ้าน...มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอนี่"
"มันไม่เกี่ยวกับชั้นหรอก...แต่มันเกี่ยวกับคัง"
"ทำไม.....คังเป็นอะไร”
"ถ้าเจ๊กลับไป.....คังก็จะได้กลับมาเป็นคังคนเดิมไง" หลินถอนหายใจ
"อธิบายให้เข้าใจง่ายๆ หน่อยได้มั้ย"
"เจ๊กลับไป เจ๊ก็รู้เองนั่นล่ะ"
"ชั้น...ชั้นคงกลับไปไม่ได้"
"เจ๊...ชั้นเดาได้เลยนะว่าเจ๊ต้องโดนพ่อแม่ของเฮียเอกกีดกันแน่นอน...ชั้นเองก็เคยเจอเรื่องแบบนี้เหมือนกัน" หลิน นึกถึงตอนที่อาเปียวด่า "ถ้าเจ๊เชื่อมั่นในความรัก..อุปสรรคเรื่องแม่ผัวก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก กลับไปเถอะเจ๊..."
ถิงถิงมองหลินนิ่งไม่ตอบอะไร อีกด้านหนึ่งเห็นหมิงเซียนแอบฟังอยู่ห่างๆ
ที่พาราไดซ์ ถิงถิงยืนร้องเพลง “เสน่หา อาลัย” อยู่บนเวที เสียงร้องของถิงถิงที่ใส่อารมณ์ความรู้สึกลงไป ทำเอาแขกในพาราไดซ์ตั้งใจฟังอย่างเคลิบเคลิ้ม เชิดเดินเข้ามาในพาราไดซ์ถึงกับชะงักไปเมื่อได้ยินเพลง เหม่ยลี่เดินเข้ามาหา เชิดมองไปบนเวที
"อะไรกันคะ...ท่านผู้กำกับฯถึงกับชะงักเลยเหรอ" เหม่ยลี่เอ่ยทักอีกฝ่าย
"เสน่หาอาลัย...เพราะดี"
"ถิงถิง...เด็กของเสี่ย ครั้งที่แล้วที่เชิดมา...เสี่ยเค้าก็แนะนำให้รู้จักแล้วนี่"