บทละครโทรทัศน์ ทางเดินแห่งรัก ตอนที่ 17 หน้า 4
โจแยกเข้าห้องไป เด็กสาวเดินผ่านศศิไปอย่างสุภาพ ศศิหยุดมองเด็กสาวอยู่หน้าห้องโจ
ปรางค์เห็นแล้วทักขึ้น “มารับคุณโจหรือคะคุณศศิ”
“ค่ะ นัดกันไว้ วันนี้มีกิจกรรมที่โรงเรียน จะไปดูข้าวหอมแสดงบนเวที”
“เป็นครอบครัวที่น่ารักจังเลย”
“คุณปรางค์คะ แล้วนั่น” ศศิพยักเพยิดไปทางเด็กฝึกงาน “พนักงานใหม่หรือ ศิไม่เคยเห็นเลย”
“ค่ะ เพิ่งเข้ามาฝึกงาน”
“เด็กฝึกงานนี่ต้องหน้าตาดีขนาดนี้เลยเหรอ”
“ปรางค์รู้นะคะว่าคุณศิไม่สบายใจ แต่น้องฝ้ายเขาเป็นลูกสาวของลูกค้ารายใหญ่ของเราน่ะค่ะ คุณพ่อเขาฝากมาให้ฝึกงาน จะปฏิเสธก็คงไม่ได้”
ศศิครุ่นคิด ควรจะไว้ใจดีไหม..
ในร้านกาแฟจูดี้ ศรัณย์นั่งคุยอยู่กับอ้อม กำลังเปิดไอแพดให้อ้อมดู แนะนำบางอย่าง “ผมอ่านต้นฉบับที่อ้อมเขียนมาแล้วนะ”
“เป็นไงบ้างคะ”
“สนุกดีครับ ผมอ่านแล้วก็ลุ้นตามไปด้วยว่าเมื่อไหร่คุณจะสมหวังซะที เออ คุณอ้อมเคยลองไปขอลูกจากสิ่ง
ศักดิ์สิทธิ์มั่งไหม”
“ก็มีแม่วินน่ะค่ะ ไปขอลูกจากเทพเจ้าให้หลายครั้ง แต่อ้อมไม่เคยขอเอง”
“มีวัดที่ผมรู้จักอยู่วัดนึง เขาว่ากันว่าพระทันใจที่นั่นศักดิ์สิทธิ์มาก ใครๆมักจะไปขอพรกันโดยเฉพาะเรื่องลูก”
“แล้วสมหวังกันไหมคะ”
“ผมก็ไม่รู้นะ แต่ถ้าคุณอ้อมอยากลองดู ผมจะพาไป”
“เอาล่ะ ลองพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ดูสักครั้งก็ไม่เสียหาย งั้นคุณศรัณย์ว่างเมื่อไหร่ เราก็ไปด้วยกัน”
ซันนั่งทำงานอยู่ในห้อง เสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่พิสมัยจะเปิดประตูเข้ามา “คุณซันคะ มีแขกมาขอพบค่ะ”
“ใคร?” จ๋าโผล่มายืนหลังพิสมัย ยิ้มให้ซัน “จ๋าเอง”
จ๋าคุยกับซันอยู่ในห้องทำงาน “จ๋าโทรหาซันตั้งหลายครั้งแต่ซันไม่รับสาย จ๋าเดาว่าซันคงจะงานยุ่งอยู่ ก็เลยลองแวะมา ไม่งั้นคงไม่มีโอกาสได้คุยกันสักที”
“พอดีเรายุ่งอยู่น่ะ”