บทละครโทรทัศน์ ทางเดินแห่งรัก ตอนที่ 22 หน้า 2
วินฟังอย่างตั้งใจ
อ้อมรู้สึกตัว ลืมตาตื่น พยาบาลเห็นอ้อม
“ตื่นแล้ว เป็นไงบ้างคะ”
อ้อมตาแป๋ว “โอ.เค.ค่ะ อ้อมเป็นอะไรไปคะ”
“คุณหมอวินให้ไปตามถ้าคุณอ้อมตื่น รอเดี๋ยวนะคะ” พยาบาลออกไป
พยาบาลออกมาเห็นวินกับศรัณย์คุยกันอยู่ “คุณอ้อมตื่นแล้วค่ะ”
วินรีบเข้าห้องไป พยาบาลตามเข้าไป ศรัณย์ยืนมองเก้ๆกังๆ จะเอาไงดี วศินเข้ามา
“พี่อ้อมเป็นไงบ้าง”
“ไม่เป็นไร คุณโทรไปบอกที่บ้านแล้วยัง”
“โทรแล้ว เดี๋ยวคงแห่กันมา คุณบอกพี่วินแล้วเหรอ”
อ้อมนั่งอยู่ที่เตียง รอวินอย่างลุ้นๆ วินเข้ามา จับมืออ้อม แล้วกอด จูบหน้าผากอ้อม อ้อมยิ้มออกมาได้ รู้จากอาการของวินว่าไม่โกรธตัวเองแล้ว
“อ้อม ....... อ้อมจ๋า”
“จ๋า ดีใจจัง วินไม่โกรธอ้อมแล้ว”
สีหน้าวิน บอกว่ากำลังลำบากใจที่จะพูดต่อไปนี้มากๆ อ้อมพยายามนึกว่าเกิดอะไรขึ้น “อ้อมตกบันได” อ้อมจับขาจับแขนตัวเอง “อ้อมเจ็บตรงไหนบ้าง เอ๊ะ ไม่เห็นเจ็บเลย”
วินชี้ที่ขาด้านที่ตกบันได “มีช้ำตรงนี้นิดหน่อย”
อ้อมเปิดดู กดๆ ดู “จริงด้วย แล้วที่เลือดไหลล่ะ อ้อมจำได้ว่าเลือดไหลที่ขานี่” วินกอดอ้อมไว้จนแน่น “อุ๊ย วิน เป็นอะไร อ้อมหายใจไม่ออก”
“อ้อม ทำใจดีๆนะ คือ เลือดที่ขา ที่อ้อมเห็นคือ .... คือ”
อ้อมมองหน้าวิน รู้โดยสัญชาติญาณว่าคืออะไร “ลูกเราเหรอ” อ้อมช็อค นิ่งไปเลย
“อ้อม หมอบอกว่านั่นคือตัวอ่อนที่ไม่พัฒนา ยังไงก็ตาม เค้าจะต้องหลุดออกมา เราไม่มีทางรู้หรอกว่าจะเกิดขึ้น”
อ้อมนิ่ง ตาโต ฟังวิน วินคิดว่าอ้อมกำลังช็อค “มันไม่ใช่ความผิดของอ้อมนะ อ้อมอย่าเสียใจ วินเองที่ผิด เป็นหมอแท้ๆ ไม่ได้ดูแลอ้อม มัวแต่บ้าหึงอ้อมอยู่ได้”
วินก้มหน้าเสียใจ จับมืออ้อมไว้ อ้อมค่อยๆคืนสติ มองวินที่ก้มหน้าเสียใจอยู่ อ้อมจับมือวินมาแนบแก้ม “วิน อย่าโทษตัวเอง มันเป็นเรื่องธรรมชาติ บางทีมันก็เกิดขึ้นที่ตัวอ่อนไม่พัฒนา หลังจากปฏิสนธิแล้ว” วินมองอ้อมอย่างอัศจรรย์ใจ “ถึงเรารู้ เค้าก็หลุดไปอยู่ดี”
“ใช่จ้ะ ทำไมอ้อม..รู้ล่ะ”