บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 22 หน้า 3
พระอรรคเอามาลัยบัวสายวางบนดาบ แล้วหันมองมาลัยดอกรักในมืออุบล“มาลัยดอกรักพวงนี้เจ้าจักร้อยไว้ทำไมหรืออุบล?”
“น้องร้อยไว้ให้คุณพระเจ้าค่ะ” อุบลยื่นมาลัยดอกรักให้พระอรรค พระอรรครับไปนิ่งๆ
พระอรรควางมาลัยดอกรักลงที่พานบนโต๊ะทำงาน พระอรรคหยิบสมุดข่อยเล่มหนึ่งขึ้นมาแล้วนั่งอ่านเอกสาร สักครู่ก็หันไปมองมาลัยยิ้มๆไปด้วย
อุบลเจ็บปวดสับสนเมื่อรู้ว่าพระอรรครักตนมากแค่ไหน “ไม่จริง! ท่านทำทุกอย่างเพื่อหลอกให้ข้ารัก เพื่อที่ข้าจะยอมมอบทั้งชีวิตและวิญญาณให้!!”
เชษฐาย้อน “ถ้าคุณยอมมอบให้เขาไป เขาจะทำยังไงมันก็ควรเป็นสิทธ์ของเขาไม่ใช่เหรอครับ?”
“แต่เขาก็ไม่ควรทำกับข้าแบบนี้!! ทรมานร่างกาย ข้ายังอภัยได้เพราะเมียอย่างข้าก็ไม่ต่างจากทาส! แต่การทรมานวิญญาณเป็นสิ่งที่อภัยให้ไม่ได้!!!”
อัคนีอธิบาย “ทุกอย่างที่เขาทำ เพราะต้องการปกป้องคุณต่างหาก!! ..ไหนจะศึกที่ประชิดเข้ามาทุกทาง แล้วยังโจรผู้ร้ายอีก ทุกคนคิดถึงแต่ตัวเอง จะมีกี่คนที่คิดถึงแผ่นดินเกิดและคนที่รัก...”
พระอรรคเดินอยู่ที่สวนกับทิพ “ข้าจักต้องไปดูแลการบูรณะวัดราชบดินทร์ คงใช้เวลามาก ระหว่างนี้อยากวานให้เจ้ามาอยู่เป็นเพื่อนอุบลที่เรือน”
“ได้สิเจ้าคะ พ่อก็ต้องไปช่วยคุณพระ น้องจะได้ไม่ต้องอยู่เรือนคนเดียว”
“เจ้าดีกับข้าและอุบลเหลือเกินทิพ อุบลเพิ่งออกมาจากในวัง ยังไม่ค่อยคุ้นเคยกับโลกภายนอก อีกทั้งยังไม่ค่อยรู้จักใคร ข้าเกรงว่าถ้าทิ้งไว้คนเดียวจะเหงา ฝากเจ้าดูแลอุบลแทนข้าด้วย”
ทิพยิ้มยินดีทำตามที่พระอรรคขอร้อง
พระโหราจารย์มองคลองอยู่ คิดๆ พระอรรคอยู่ด้วย
“แค่อำพรางว่าต่อเติมเรือน ไม่พอดอกรึ? ทำไมต้องสร้างโรงละครบังหน้า?”
“งานขุดอุโมงค์เป็นงานใหญ่ ทั้งระยะเวลาแลข้าวของที่ต้องใช้ก็มาก กระผมเกรงว่าพวกขุนนางแลคนอื่นๆจะสงสัยขอรับ”
“แลแบบนี้จักไม่เหมือนเป็นการใช้แม่อุบลเป็นเครื่องมือดอกรึ?”
“ไม่ดอกขอรับ กระผมตั้งใจจะสร้างโรงละครให้แม่อุบลอยู่แล้ว เพื่อหล่อนจะได้คลายเหงา และถึงหากรู้ กระผมก็มั่นใจว่าคนที่มีจิตใจจงรักภักดีต่อแผ่นดินเช่นแม่อุบล จะต้องเข้าใจขอรับ!”